بازي براي كودك يك فعاليت طبيعي و منطبق بر فطرت اوست و از بازي لذت مي برد و انرژي بي پاياني براي انجام دادن آن دارد و کودک از طريق بازي نحوه زندگي در جامعه را مي آموزد و براي بزرگسالي آماده مي شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، بازي جزيي از مراحل رشد كودكان است. تحقيقات مختلف نشان داده اكر كودكان را در زمينه بازي آزاد بگذاريم شخصيت آنها بهتر شكوفا مي شود و بازي كودكانه يك ضرورت سني است.
بازي براي كودك هدف است. به همين جهت چگونگي و طول مدت بازي را خودشان تعيين مي كنند. با مشاهده بازي كودكان در مي يابيم كه بازي عامل تشويق كننده و محرك براي آنان است و از طريق بازي به ارضاي نيازهاي روحي خود مي پردازند. علاوه بر آن مي تواند عملكردهايي مثل كارآموزي، تحقيق، كار درماني، تفريح و سرگرمي و.....را براي بچه ها داشته باشد. بازي نه تنها باعث رشد و تكامل يادگيري در كودكان است، بلكه نشانگر رشد او نيز مي باشد.
از اينكه چه زماني نظر متفكران به اهميت بازي در رشد كودك جلب شده است تاريخ مشخصي وجود ندارد. ولي شايد فلاسفه يونان از جمله افلاطون، از اولين كساني باشند كه به ضرورت و نقش بازي در رشد كودكان توجه كرده اند. در ميان مربيان، شايد برجسته ترين فردي كه مطالعه منظم در زمينه بازي و اهميت آن در تربيت كودك انجام داده است، فروبل باشد. از اواخر قرن نوزدهم به بعد، تحقيقات بسيار وسيعي در اين زمينه انجام شده و نظريات متعددي از سوي روانشناسان مختلف ارايه شده كه فقط به بعضي از مهمترين اين نطريه ها اشاره خواهد شد.
از نظريات بسيار قديمي در مورد بازي، نظريه"صرف انرژي زايد" است. در اين نظريه، بازي كوششي است كه براي رفع خستگي يا صرف انرژي زايد بدن انجام مي گيرد. از نظر پياژه چنين برخوردي نسبت به بازي، برخورد سطحي و ساده لوحانه است زيرا به هيچ وجه اهميتي را كه بازي براي رشد رواني كودك دارد مشخص نمي كند.
در اواخر قرن نوزدهم، كارل گروس از طريق مطالعه بازي هاي جانوران، نظريه جديدي را در بازي مطرح كرد. به نظر وي بازي تمريني است كه انسان را براي زندگي آما ده مي كند و در رشد جسماني و يادگيري او تاثير بسيار دارد. بازي از مهمترين عوامل رشد جسماني، اجتماعي، عاطفي، اخلاقي و عقلاني تلقي مي شود. مهارت ها و تجارب كودك از طريق بازي رشد مي كند و پشتوانه آن نيز وسايل، مواد گوناگون، بزرگسالان و مربيان با تجربه اي هستند كه بازي را بهترين طريق يادگيري و رشد كودك به حساب مي آورند. بازي تواناييهاي كودك را به كار مي اندازد و خلاقيت را به همراه مي آورد بازي جزيي از زندگي كودك و از ضروريات مسلم رشد اوست كه با تولد آغاز مي شود.
بازي براي كودك يك فعاليت طبيعي و منطبق بر فطرت اوست و سپس رشد همه جانبه او مي شود. كودك از بازي لذت مي برد و انرژي بي پاياني براي انجام دادن آن دارد. از طريق بازي كودك نحوه زندگي در جامعه را مي آموزد و براي بزرگسالي آماده مي شود.كودك چه در خانه و چه در مهد كودك به فضاي كافي براي بازي احتياج دارد. كودك با بازي زندگي مي كند از بازي لذت مي برد و ضمن آن مهارت هاي جديدي را كسب مي كند. او از طريق بازي، علاوه بر رشد، اتكاي به نفس وآشنايي با محيط، حدود تواناييهاي خود را مي شناسد و سعي در رفع كمبودهاي خود مي كند. کودک چيزهاي گوناگون را با هم مقايسه كرده، اختلافات و تشابهات آنها را در مي يابد و سعي مي كند موارد استفاده از آنها را نيز بيابد.
با مرور زمان كودكان در انجام فعاليت هاي روزانه خود مانند خوردن غذا، پوشيدن لباس و ....فعال مي شوند. كودكان از طريق بازي اين گونه مهارت ها را سريع تر مي آموزند. كودكان از طريق مشاهده، جستجو، تامل، تفكر و كشف پديده هاي نو از دنياي اطرافشان آگاه مي شوند. بازي عامل تسريع كننده جهت يادگيري كودكان است.
كودكان از طريق بازي سرگرم شده و اوقات فراغت شان رابا لذت مي گذرانند. عملكردها بازي در هر لحظه و هر روز با رشد كودكان ارتباط دارد. منظور از رشد فقط رشد فيزيكي نيست، بلكه معنايي فراتر داشته و آن زماني است كه كودك توانايي و مهارت هاي لازم را در خود افزايش مي دهد مثل رشد مهارت ها و تصورات، خلاقيت ها، افكار انتزاعي، پرسش هاي عقلاني و منطقي و روش حل مسئله و رشد صحبت كردن كه شامل تلفظ درست كلمات، درك مطلب، تعداد زياد لغات و....است.
همچنین رشد اجتماعي و عاطفي مثل درك بيشتر مسايل اجتماعي كنترل احساسات خود، يافتن شيوه مناسبي براي ابراز عقايد خود و رشد روحي و اخلاقي مثل درك مفاهيم راستگويي، احترام به حقوق ديگران، تشخيص خوب وبد، مسئوليت پذيري در نظر گرفتن عواقب انجام كار، همه اينها در بازي حاصل مي شود. بازي همانند تغذيه اهميت داشته و ضامن سلامت كودكان است. كودكي كه از سلامت جسم و روح بر خوردار باشد و در محيطي شاد و مناسب رشد كند، بي ترديد بزرگسالي موفق و شاد خواهد بود.