عطسه کردن شیوه‌ای است که بدن برای خارج کردن چیزی که محرک است از راه بینی به کار می گیرد. هنگامی چیزی باعث تحریک پوشش درونی بینی شما می‌شود، پیامی به بخشی از مغز که مرکز عطسه نام دارد، فرستاده می‌شود. این مرکز عطسه پیامی را به همه عضلاتی می‌فرستد که عمل هماهنگ آنها با یکدیگر باعث عطسه کردن می‌شود. این عضلات شامل عضلات شکمی، عضلات قفسه سینه، دیافراگم، عضلات کنترل‌کننده طناب‌های صوتی، عضلات پشت گلو و عضلات پلک می‌شوند. هنگامی که عطسه می‌کنید، غیر ممکن است بتوانید چشم های‌تان را باز نگهدارید. مرکز عطسه در مغز باعث می‌شود که همه این عضلات  با چنان رویه درستی عمل کنند تا ذره تحریک‌کننده از بینی شما با سرعتی تا 100 کیلومتر در ساعت خارج شود. از هر سه نفر یک  نفر  هنگامی که با  نور درخشان مواجه می‌شوند، عطسه می‌کنند: این افراد را عطسه‌کنندگان نوری می‌نامند. اگر شما جزو این گروه افراد باشید، این صفت ارثی را از یکی از والدین‌تان به ارث برده‌اید.

همشهری آنلاین