استفاده از کامپیوتر و اینترنت برای کودک و نوجوان باید به طور کلی مترادف با مسئولیت پذیری، قانونمندی و طبعا محدودیت باشد، والدین باید ضمن تفهیم این اصول، به فرزندان خود یاد بدهند که اجازه چه فعالیت هایی را با کامیپوتر و اینترنت دارند، از چه فعالیت هایی باید به دور باشند.به گزارش خبرگزاری مهر، نرم افزارهای آموزشی و بازی های بسیار ساده ای وجود دارد که با توجه به تصاویر، رنگ و موسیقی برای کودکان از حدود سه سالگی جذابیت دارد. از حدود 4 سالگی تا شروع مدرسه، میل، و ولع به یادگیری کار با کامپیوتر و بازی در کودکان زیاد می شود.

در همین سنین درباره اصول استفاده از اینترنت و کامپیوتر برای بچه ها مقدمه چنینی و صحبت کنیم و اما برای بچه های دبستانی باید قوانین مشخص و محکمی جهت استفاده از اینترنت تعریف، تفهیم و اجرا شود و عوارض عدم رعایت قوانین نیز به آنها گوشزد شود.

با ورود به نوجوانی جنگ و جدال های استقلال طلبانه فرزندان با والدین بر سر موضوعات مختلف شروع می شود که یکی از این موضوعات درخواست استفاده آزادانه، دلخواه و بدون نظارت از اینترنت است. این سن، سن هشدار است و ضمن مذاکره و توافق با فرزندان، اصول توافقی بسیار روشن و صریح باید اجرا شود. فرزندان تحت نظارت کامل می توانند به تحقیق و فعالیت اینترنتی محدود و مشخص چه از نظر حجم ساعات مورد استفاده و چه موضوع مورد استفاده بپردازد.

به طور کلی استفاده از کامپیوتر و اینترنت برای کودک و نوجوان مترادف با مسئولیت پذیری، قانونمندی و طبعا محدودیت است. والدین باید ضمن تفهیم این اصل، به او یاد بدهند که اجازه چه فعالیت هایی را با کامیپوتر و اینترنت دارد، از چه فعالیت هایی باید به دور باشد و چگونه با پیام ها و موضوعاتی که در اینترنت او را ناراحت می کند برخورد صحیح کند.

چگونه با استفاده نادرست فرزند خود از اینترنت برخورد کنیم

برخی از والدین از این که فرزندشان از کامیپوتر و اینترنت به هر میزان و بدون محدودیت استفاده می کند حتی احساس غرور و مباهات می کنند و اجازه می دهند که رفتار تا جایی پیش برود که صدمات جبران نشدنی به روابط، درس و روحیه اش بزند و به علاوه رفتارش هم به قدری تثبیت شود که تغییر آن دشوار باشد.

در سوی دیگر این تایید کامل و سهل انگاری، برخوردهای شدید و قهرآمیز و از جمله کشیدن دو شاخه کامپیوتر از برق، دعوا با فرزند و کنترل شدید او است. این روش هم معمولا دوامی ندارد و به علاوه عوارض فراوانی دارد که مهمترین آن ها، تخریب ارتباط والدین و فرزندان است.

قبل از رو به رو شدن با فرزندی که استفاده افراطی از کامپیوتر و اینترنت می کند اول باید خود والدین تکلیفشان را انجام دهند، زمانی که واقعا فرزندان صرف کامیپوتر و اینترنت می کنند، تا حد امکان دقیق و محاسبه کنند، چه موقعی والدین در منزل هستند و چه زمانی نیستند و فرزند پای کامپیوتر است.

به دور از اغراق و مبالغه و کلی گویی که متاسفانه ما ایرانی ها چنین عادتی را زیاد داریم و بهتر است به ارقام و اعداد بیشتر توجه شود. مثلا به فرزندمان می گوییم که از صح تا شب توی اینترنتی که به واقع چنین نیست. با محاسبه و برآورد دقیق هم خودمان به یک آگاهی درست و شاید آرام بخش می رسیم و هم به فرزندمان نشان می دهیم که قصد اتهام زدن و سرزنش نداریم. به مشکل توجه دقیق و کافی داریم و او هم دیگر ما را متهم نمی کند که از میزان استفاده او بی اطلاع هستیم.

جلوگیری از جنگ و جدال دائمی برسر مشکل، در نهایت باید به اصول و قوانینی عملی و قابل اجرا برسیم. طبعا هر چه سن فرزند ما بالاتر می رود این اصول باید دو طرفه و توافقی تر باشد. شرکت فرزند در وضع این اصول و قوانین یک طرفه و تحصیلی بودن آنها را کم تر و اجرای آنها را آسان تر می کند.

این اصول می توانند در قالب قوانین و جدول استفاده از اینترنت مطرح شود. برنامه و جدولی که دقیقا معلوم می کند در ساعت فلان در فلان روزهای هفته و با رعایت این اصول و قوانین، کامپیوتر، گیم یا اینترنت برای فرزند قابل استفاده است و مثلا در صورت تخطی، او از استفاده از آن یا از فعالیت مورد علاقه دیگر محروم خواهد شد. بعد از طراحی جدول و قوانین و توافق هر دو طرف، آن ها را سرسختانه و بدون مسامحه و کوتاهی اجرا کنیم.