پروژه «تعامل شيعيان اماميه با ديگر مسلمانان در عصر حضور» پژوهشی است كه به كوشش سيدعبدالله حسينی، به انجام رسيده و در مرحله اصلاح نهايی قرار دارد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، به نقل از پايگاه اطلاعرسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، پروژه «تعامل شيعيان اماميه با ديگر مسلمانان در عصر حضور» پژوهشی است كه به كوشش سيدعبدالله حسينی، به انجام رسيده و در مرحله اصلاح نهايی قرار دارد؛ كه در ادامه، معرفی اجمالی اين پژوهش و توضيحاتی راجع به موضوع آن، از نظر شما میگذرد.
شيعيان هم در گذشته و هم در عصر حاضر، بخش بزرگی از امت اسلامی را تشكيل میدهند. بخشی كه پس از وفات رسولالله(ص) تا امروز هميشه نقش معترض و خواهان اصلاح و بازگشت به روح دين اسلامی را داشتهاند. به همين دليل هم، هميشه تحت فشارهای سهمگين و مورد نامهربانیهای سنگين و شنيدن سخنان زهرآگين بودهاند. هر چند شيعيان هميشه به عنوان يك اقليت تحت فشار بودهاند، در عين حال هميشه نقشهای بسيار مهم و تأثيرگذاری در تاريخ امت اسلامی داشتهاند. هر بخش از فرهنگ و تمدن اسلامی، نشانی از حضور پررنگ تشيع دارد. تبيين نقش تشيع در تاريخ، فرهنگ، تمدن و تفكر اسلامی، نيازمند مطالعات و پژوهشهای دقيق و عميقی است كه تاكنون به صورت مدون انجام نشده است.
يكی از محورهايی كه شايسته درنگ و تأمل است، نحوه تعامل موجود بين شيعيان به عنوان اصلیترين گروه مخالف در جامعه اسلامی و ديگر مسلمانان است كه شيعيان به عنوان اقليتی كه خلافت بعد از رسولالله را غصب شده و غيرمشروع و امت را در پذيرش مشروعيت خلفای بنیاميه و بنیعباس، به خطا رفته میدانستهاند، تعاملشان با ديگر مسلمانان به چه صورت بوده است؟
تعامل و روابط بين شيعيان و ديگر مسلمانان را میتوان از دو جهت بررسی كرد؛ نخست، تعامل بين شيعيان و ديگر مسلمانان از نظر مبانی فكری شيعه و دوم، تعامل موجود بين شيعيان و ديگر مسلمانان. موضوع تحقيق سيدعبدالله حسينی، بيشتر بررسی تعامل موجود بين شيعيان و ديگر مسلمانان، آن هم فقط در عصر حضور است، اما تعامل بين شيعيان و ديگر مسلمانان از نظر مبانی فكری تشيع، به صورت مستقل، موضوع بحث نيست، لكن از اين جهت كه تحليل و درك درست روابط شيعيان و ديگر مسلمانان، بدون آگاهی از مبانی نظری تعامل، بر اساس اصول اسلامی و مبانی فكری تشيع درباره تعامل با ديگر مسلمانان، ميسر نيست، در بخشی از فصل اول كتاب، مبانی تعامل شيعيان و ديگر مسلمانان، مورد بررسی قرار گرفته است.
طبيعی است كه نحوه تعامل بين شيعيان و ديگر مسلمانان، در دورههای مختلف، از فراز و نشيبهايی برخوردار بوده، ولی باتوجه به حضور اهل بيت(ع) در اين مدت و نقش غيرمستقيم آنان در جهتدهی شيعيان، نحوه تعامل موجود بين شيعيان و ديگر مسلمانان، میتواند از اهميت ويژهای برخوردار باشد. با توجه به حضور اهل بيت(ع)، قطعاً رهنمودهای ايشان در زندگی فردی و اجتماعی شيعيان مؤثر بوده است؛ هرچند نمیتوان گفت كه تمام جهتگيریهای سياسی و اجتماعی شيعيان بر طبق دستور آن بزرگواران صورت میگرفته است.