بزرگترین مسئولیت و رسالت پدران و مادران پرورش دانایی و عقل فرزندان خود است و بسیاری از خانواده‏ها درپرورش دانایی و رشد عقلی فرزندان خود قاصر هستند.
بسیاری از بدبختی‏های انسان معلول جهل و نادانی اوست. بسیاری از مشکلاتی که متوجه فرزندان می‎گردد این طور نیست که پدران و مادران خواهان این مشکلات برای فرزندان خود باشند، بلکه بسیاری از پدران و مادران آشنایی با تربیت فرزندان خود ندارند و ناخواسته بسیاری از دشواری‏ها و ندانم کاری‏ها را به دلیل آگاه نبودن از موضوع تربیت برای کودکان خود به وجود می‏آورند. بزرگترین مسئولیت و رسالت پدران و مادران پرورش دانایی و عقل فرزندان خود است و بسیاری از خانواده‏ها درپرورش دانایی و رشد عقلی فرزندان خود قاصر هستند.

مطالعه آیات قرآن این واقعیت را آشکار می‏سازد که تنها انسان‏های عاقل هستند که نشانه‏های پروردگار متعال را که در آسمان‏ها و زمین پراکنده است دیدار می‏نمایند. خداوند متعال در سوره بقره آیه 269 می‏فرماید به درستی که در آفرینش آسمان‏ها و زمین و گردش شب و روز، نشانه‏هایی برای صاحبان خرد وجود دارد.

برای رسیدن به عالی‏ترین درجات انسانی باید عقل و خرد را پرورش داد. رسول خدا(ص) فرمودند: همه خیرات و کمالات نصیب کسی می‏شود که عقل خود را رشد داده باشد. پدران و مادرانی که فاقد کمالات انسانی هستند چگونه می‎توانند این رسالت سنگین و اساسی را به عهده بگیرند، فلذا با توجه این امر خانواده‏ها باید بکوشند آگاهی خود را در مورد رشد و پرورش عقل و خرد فرزندان خود بیشتر کنند و این امر را در زندگی بسیار مهم و اساسی تلقی کنند و در این مورد هرگز غفلت نکنند و خود راهنمای خوب و دقیق برای فرزندان باشند و نباید در هر جریانی نظرات خود را به فرزندان تلقین کنند و پس از راهنمایی و ارشاد در برخی از موارد لازم و ضروری تصمیم‏گیری را به خود کودکان واگذار نمایند.

در ابتدای امر پدر و مادر راه رفتن را به کودک خردسال خود آموزش می‎دهند و این کار به صورت موقتی بوده پس از گذشت زمان خود کودک به راه رفتن می‎پردازد و دیگر نیازی به پدر و مادر ندارد و مستقل می‎شود در حالی که در بسیاری از خانواده‏ها دختران و پسران فاقد قدرت تصمیم‏گیری بوده و نمی‎توانند در برخورد با دشواری‏ها و مشکلات با قاطعیت و اعتماد به نفس موضع خود را مشخص نمایند؛ این گونه افراد همیشه در سردرگمی هویت به سر می‏برند و همه این اشتباهات به عهده پدران و مادران است که عقل و خرد آنها را پرورش نداده‏اند.

پدران و مادران باید در حد معمول و متعارف به راهنمایی و ارشاد فرزندان خود بپردازند ولی به تدریج باید بکوشند که این راهنمایی‏ها توسط فکر کردن خود کودک انجام گیرد تا عقل و دانایی او رشد پیدا کند پدران و مادران باید توجه داشته باشند که همیشه در خدمت فرزندان خود قرار ندارند و باید به کودکان خود فرصت دهند که روی پای خود ایستاده و متکی به خود باشند.

عقل و منطق ایجاب می‎‏کند که راهنمایی‏ها و ارشاد والدین باید در حد ضروری و لازم صورت گیرد. فرزندان خود را باید تشویق کنیم تا با استعداد از فکر و دانایی خود دشواری‏های زندگی خود را حل نموده و به صورت غیر مستقیم قوه تفکر و خرد خود را پرورش دهند و به کار بیندازند و این کار در محیط خانواده و با کمک پدر و مادر مؤثر خواهد بود و باید بکوشیم که فکر و عقل کودکان را بیدار ساخته وبرای تقویت این روحیه در کودکان راهکارهایی مؤثر خواهد بود:

- در برخی از مسائل زندگی خانوادگی از نظرخواهی کودکانمان استفاده کنیم؛ چون با این کار کودکان به فکر و رأی خود اعتماد پیدا می‏کنند و باورشان می‏شود که می‏توانند مؤثر باشند و از اندیشه و خرد خود استفاده نمایند.

- حل برخی از مسائل را به عهده خود آنان واگذار نماییم تا در صورت ضرورت زندگی آنها را به فکر کردن وادار سازد.

- برای فرزندانمان سؤالاتی را مطرح نماییم تا آنها به فکر و خرد خود رجوع کنند وبه پاسخگویی بپردازند.

- برنامه‏هایی را طراحی کنیم و در اختیار فرزندان خود قرار دهیم، که آنها را به فکر کردن وادار سازد.