عضو مجلس خبرگان رهبری دانش تفسير را كهنترين دانش همزاد با نزول قرآن دانست و گفت: اين علم عهدهدار حل نكات مشكل و بيان موارد مبهم و مجمل قرآن است.
آيتالله حسن ممدوحی، عضو جامعه مدرسين حوزه در گفتوگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه كرمانشاه، با اشاره به اينكه كهنترين دانش همزاد با نزول قرآن، دانش تفسير است، گفت: اين علم عهدهدار حل نكات و بيان موارد مبهم يا مجمل قرآن است.
وی تصريح كرد: نياز به علم تفسير از آن جا پيدا شد كه اين كتاب، بالاترين مرجع تشريع و تنظيم برنامههای زندگی قرار گرفت و اگر بخواهيم پيرامون امر توضيحی داشته باشيم تفسير در گذشته منحصر به مراجعه به شخصيتهای شايسته بوده، يعنی پيامبر بزرگوار(ص)، بزرگان صحابه و تابعه و عترت پاك حضرت، از اين رو تنها منبع در تفسير روايات نقل شده از منابع مورد اعتماد بود.
عضو مجلس خبرگان رهبری افزود: يكهتاز عرصه قرآن و ترجمان آن، ابن عباس پيوسته به آن دسته از صحابه كه احتمال میداد بخشی از تفسير و سخنان رسول خدا(ص) نزدشان باشد مراجعه میكرد و در واقع او به خانه انصار و مهاجرانی میرفت كه دانشی از پيامبر(ص) نزدشان بود و او سعی در بهدست آوردن علومی میكرد كه در روزگار حيات پيامبر(ص) به علت خردسالیاش از دست داده بود.
عضو جامعه مدرسين حوزه اظهار كرد: بنابراين اساس در تفسير در روايات نقل شده از منابع استوار بوده و پس از آن كه تفسير اجتهادی به عرصه آمد باز تفسير اثری از محكمترين اركان و بزرگترين منابع تفسير در استخراج و تحقيق بهشمار میرفت.
آيتالله ممدوحی تصريح كرد: بر همين مبنا هيچ يك از روشها و شكلهای گوناگون تفسير از مراجعه به منابع و ديدگاههای بر جای مانده از پيشينيان شايسته و ديگر شخصيتها بینياز نيست.
وی افزود: تفسير برگرفته از فسر به معنای آشكار كرد و پرده برداشت است اين واژه در اصطلاح عبارت است از ابهامزدايی از عبارت مشكلی كه در رساندن مراد ابهام دارد.
عضو مجلس خبرگان رهبری اظهار كرد: همچنين تفسير از حيث ساختار لفظی، مزيد فيه و از باب تفعيل است و بيانگر عنايت بيشتر و مبالغه در تلاش برای كشف معانی است.
آيتالله ممدوحی گفت: تفاوت بين كشف و اكتشف كه دومی دلالت بر تلاشی فزونتر و كوششی سختتر و بيشتر برای دستيابی به مقصود دارد، اخص از ثلاثی مجرد است؛ چراكه حروف بيشتر دلالت بر معانی بيشتر میكند.
وی افزود: بر اين مبنا، تفسير تلاشی است برای كشف معنا و به كار بستن توان برای كنار زدن پرده از چهره آيات مشكل و بدين سان تفسير در جايی است كه پوشيدگی(ابهام) لفظی يا معنوی در چهره آيه وجود دارد و برطرف ساختن آن تلاش و توجهی فزونتر را میطلبد، تلاش و توجهی كه مفسر با توانمندی خود آن را به كار میبندد.
عضو جامعه مدرسين حوزه در پايان اظهار كرد: پوشيدگی معنا اسباب و عللی دارد و برخی از آنها به بلندای معنا و كوتاهی لفظ باز میگردد و برخی به اجمال لفظ كه نيازمند به بيان تفصيل است با اين بيان تفاوت تفسير با ترجمه آشكار میشود؛ چراكه ترجمه آن جاست كه نسبت به معنای لغوی الفاظ، نا آگاه باشد و دستيابی برای فرد آشنا با لغت زحمت چندانی ندارد.