به ابرها نگاه می‌کنم
و سعی می‌کنم به یاری خیال
میانِ ابرها
تو را برای لحظه‌ای ببینم و دلم سبک شود
و گاه، واقعاً
تو در خیال من
میانِ ابر، دیده می‌شوی
و چشمهای من، تو را
به صورت خیال، درمی‌آوَرَد.
ولی چه زود، باد می‌رسد
و صورتِ تو را
به شکلِ یک سۆال درمی‌آورد
دوباره صورتی جدید می‌شوی
و ناپدید می‌شوی!