جام جم آنلاين:سالمندي سيرطبيعي بشر است؛ با بهبود وضع بهداشت جوامع در كل دنيا، تعداد سالمندان رو به افزايش است. در نتيجه عمر بشر طولانيتر ميشود و هر چه زاد و ولد كمتر شود به تعداد سالمندان نيز افزوده ميشود.
اما آنچه درباره تفاوت سالمند و جوان بايد بدانيم، اين است كه سيستم روحي و رواني سالمند با جوان فرق ميكند. سالمندان معمولا حساس و زودرنج هستند، چون دوست دارند جايگاه خود را حفظ كنند، در حالي كه گاهي از طرف ديگران رعايت حال آنها نميشود.
سالمندان در زمينه روانپزشكي دچار آسيبپذيري ميشوند و معمولاً براي افسردگي آمادگي دارند. غمگيني آنها طبيعي نيست و بيشتر از جوانها افسرده ميشوند و اين ناراحتي در وضع خواب و اشتهايشان تأثير دارد.
مثلاً سالمندي كه ديابت دارد، بهعلت روحياتش، رعايت مسائل را نميكند و خيلي اوقات به رفتار ديگران عكسالعمل نشان ميدهد تا توجه آنها را جلب كند، مثلاً قرصش را نميخورد تا كمي ناراحتي پيدا كند و به جلب توجه اطرافيانش منجر شود.
سالمندي يك بيماري نيست، ولي ميتواند به نوعي بيماري منجر شود و دورهاي به نام پيري را ايجاد كند كه در آن نيازمندي به مراقبتهاي متعدد پرستاري يك ضرورت تلقي شود.
شناخت روحيات سالمندان كمك ميكند تا نحوه برخورد با آنها اصلاح شود. با سالمندان بايد مشورت شود تا هويت آنها حفظ شود.
به اين ترتيب آنها احساس بزرگي پيدا ميكنند و اعتماد به نفسشان بيشتر ميشود و از سالمندي خود احساس لذت ميكنند.