سيدحسن اميديانی، كيهان‌شناس در نشست «فيزيك جهان هستی در قرآن كريم» يادآور شد: زمانی كه در خلق آسمان‌ها تدبر كنيم به اعجاز نجومی قرآن كريم پی می‌بريم.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، نشست «فيزيك جهان هستی در قرآن كريم» با حضور سيدحسن اميديانی، كيهان‌شناس و دكترای كيهان‌شناسی، عصر امروز، 14 مردادماه در بخش اعجاز قرآن كريم بيستمين نمايشگاه بين‌المللی قرآن كريم برگزار شد.

وی ابتدا با اشاره به اشعاری از حكيم نظامی گنجوی درباره خلقت انسان اظهار كرد: قرآن كريم كتاب هدايت است. هدايت، هدف اصلی قرآن كريم است كه قرآن برای رسيدن به اين هدف از شيوه‌های مختلفی استفاده كرده است.

اميديانی ادامه داد: بيش از 750 آيه از قرآن مربوط به علوم تجربی اعم از خلقت جانداران، پيدايش زمين و آسمان و گياهان است كه از اين ميان 150 آيه در مورد نجوم كيهان‌شناسی و مباحثی در مورد خلقت آسمان‌ها و زمين است كه به آغاز و پايان مبدأ و معاد می‌پردازد.

وی اظهار كرد: قرآن كريم در سوره عنكبوت آيه 20 می‌فرمايد «بگو در زمين سير كنيد و بنگريد كه خداوند چگونه آفرينش را به وجود آورده است»، امروز با رشد علم زمين‌شناسی دانشمندان توانسته‌اند به طول عمر زمين پی ببرند.

اين كيهان‌شناس در ادامه با اشاره به چند آيه در مورد خلقت زمين و آسمان‌ها اذعان كرد: زمانی كه در خلق آسمان‌ها تدبر كنيم به اعجاز نجومی قرآن كريم پی می‌بريم. چندی پيش گذر زهره از كنار خورشيد اتفاق افتاد كه كسانی كه اين اتفاق را نديده‌اند بايد 105 سال ديگر صبر كنند تا اين اتفاق را ببينند، دانشمندان نجوم با تحقيقاتی كه بر روی پديده‌های نجومی داشته‌اند فهميده‌اند كه آنقدر ستارگان و گذر سيار‌ه‌ها و ستارگان دقيق و منظم است كه ثانيه‌ای خدشه بردار نيست.

وی با اشاره به آياتی از قرآن كه به تدبر در آسمان‌ها و زمين اشاره دارد، اظهار كرد: بيش از چهار و نيم ميليارد سال از عمر زمين می‌گذرد، بيش از چهارده ميليارد سال از پيدايش كائنات می‌گذرد؛ و بيش از يك ميليون و ششصد هزارسال از عمر انسان در روی زمين می‌گذرد كه اين آمار نشان می‌دهد ما چه موجودات جديدی روی زمين هستيم.

اميديانی اذعان كرد: خورشيد يك ميليون و سيصد هزار برابر كره زمين است، يك سوره از قرآن به نام خورشيد است، طبق تحقيقات كيهان‌شناسان در واكنش‌هايی كه خورشد برای توليد گرما ايجاد می‌كند ما به التفاوتی از سوخت خورشيد كم می‌شود كه تقريبا در هر ثانيه نيم ميليون تن از وزن خورشيد كم می‌شود كه معادل انفجار حاصل صد ميليارد تن تی ان تی در يك ثانيه است، پس در نتيجه سوخت خورشيد در حال اتمام است كه در سوره كوّرت به آن اشاره شده است.

اميديانی:
خورشيد يك ميليون و سيصد هزار برابر كره زمين است، يك سوره از قرآن به نام خورشيد است، طبق تحقيقات كيهان‌شناسان در واكنش‌هايی كه خورشد برای توليد گرما ايجاد می‌كند ما به التفاوتی از سوخت خورشيد كم می‌شود كه تقريبا در هر ثانيه نيم ميليون تن از وزن خورشيد كم می‌شود كه معادل انفجار حاصل صد ميليارد تن تی ان تی در يك ثانيه است، پس در نتيجه سوخت خورشيد در حال اتمام است كه در سوره كوّرت به آن اشاره شده است

وی اضافه كرد: همچنين در اين سوره از مرگ ستارگان خبر داده شده است كه در هر فصل كتاب كيهان‌شناسی يك فصل به اين نكته اختصاص داده شده، در حالی كه قرآن به راحتی اين مسئله را تبيين كرده است.

اميديانی ادامه داد: در كهكشان راه شيری صدها ميليارد ستاره وجود دارد كه يكی از آنها خورشيد است، اگر ما بخواهيم به اولين ستاره بعد از خورشيد برسيم 110 هزار سال نوری زمان می‌برد.

وی با اشاره به آيات 75 تا 77 سوره واقعه اظهار كرد: در اين آيات خداوند به جايگاه ستارگان و فاصله آنها سوگند بزرگی اشاره می‌كند، نزديكترين كهكشان به كهكشان راه شيری امرا‌ه‌المسلسله است كه توسط عبدالرحمن صوفی رازی كشف شد. فاصله ما تا اين كهكشان 2 ميليون سال نوری است.

اين كيهان‌شناس تصريح كرد: كهكشان‌ها در كنار يكديگر خوشه‌های كهكشانی را تشكيل می‌دهند و خوشه‌های كهكشانی در كنار يكديگر ابر خوشه‌های كهكشانی را تشكيل می‌دهند؛ مجموعا صد ميليارد كهكشان وجود دارد كه كهكشان راه شيری درون اين صد ميليارد كهكشان قرار دارد.

وی عنوان كرد: در آيات قرآن خردمندان به امر تفكر و تدبر در آسمان‌ها و زمين دعوت شده‌اند، خردمندان كسانی هستند كه خدا را در همه حال ياد می‌كنند، وقتی كمی فكر كنيم عظمت خدا را در آسمان‌ها درك می‌كنيم و به مفهوم آيه «أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا» پی می‌بريم ، وقتی كه در خلق آسمان‌ها تدبر كنيم می‌بينيم كه اين سؤال يعنی چگونگی معاد و خلقت دوباره انسان سؤالی بسيار ابتدايی است چرا كه برای خالق ميلياردها ستاره، خلقت دوباره انسان كاری ندارد.

اميديانی در پايان گفت: قرآن به تفكر و تدبر خردمندان در زمين و آسمان‌ها دستور داده است، پيامبر (ص) هميشه قبل از نماز به آسمان نگاه می‌كردند و سوره آل عمران را تلاوت می‌كردند و در حالی كه اشك از صورتشان جاری می‌شد نماز شب را می‌خواندند.