رئيس پژوهشكده دينپژوهی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی شريعتمحوری را از جمله ويژگیهای عرفان قرآنی خواند و تصريح كرد: شريعت حقه قرآنی همه مراتب سير وسلوك و همه اضلاع سير و سلوك آدمی را پوشش میدهد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) نشست «شاخصههای عرفان قرآنی» به همت بخش حوزوی بيستمين نمايشگاه بينالمللی قرآن كريم، امروز شنبه 31 شهريورماه، با حضور حجتالاسلام و المسلمين محمدجواد رودگر، رئيس پژوهشكده دينپژوهی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی برگزار شد.
بنابر اين گزارش، حجتالاسلام رودگر در ابتدای سخنان خود به ارائه مطالبی درباره ويژگیهای شناخت شهودی و عرفانی پرداخت و اظهار كرد: اگر انسان بر اساس آيات بينات قرآن كريم، درون خود را نورانی نگه دارد و حقيقت وجود خود را از همه حجابهای ظلمانی و آنگاه نورانی منزه و مطهر كند و به بيان نورانی قرآن كريم تقوای دورنی و وجودی به دست آورد، به معارفی نايل خواهد شد كه مستقيماً از درون خود انسان میجوشد.
وی در ادامه سخنان خود به نمط نهم اشارات در تبيين معرفت عرفانی اشاره كرد و افزود: اولين و مهمترين شاخصه عرفانی كه متعلقش خدا و اسمای حسنای الهی است از طريق تهذيب نفس حاصل میشود، توحيدمداری است و شاخصه اصلی و بنيادين عرفان قرآنی آن است كه بدانيم كه سير از خدا، برای خدا و به سوی خداست.
اين محقق رو پژوهشگر در تشريح اين مطلب گفت: مثلث طيبه عرفان اسلامی اصيل سه ضلع دارد و در آن به تدريج عارف رخت از ميان برمیبندد و در مراحل بعدی خود عرفان نيز از ميان برداشته میشود. در عرفان قرآنی خود عرفان برای عارف موضوعيت ندارد و اگر كسی عرفان را به خاطر عرفان بخواند و خود دانش برايش هدف باشد، مرتكب شرك شده است.
وی در بخش ديگری از سخنان خود تصريح كرد: در جامعه امروز ما متأسفانه رايج شده كه عدهای برای دستيابی به يك سری قدرتهای ماورايی و كيهانی و رسيدن به مغيبات و پی بردن به اسرار ديگران به آموختن عرفان روی میآورند و اين عرفان عرفانی نيست كه خداوند آن را در قران تجويز كرده باشد.
رئيس پژوهشكده دينپژوهی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی افزود: در عرفان قرآنی عارف در سير تكاملی خود كنار میرود و تنها معروف میماند. پيامبر(ص) دعوت به خود نمیكند، بلكه در صدد است تا مردم را ربانی كند و به آنان رنگ و بوی خدايی ببخشد و همچنانكه علامه حسنزاده در كتاب «انسان در عرف عرفان» بيان كردهاند، عرفان به معنای خداخو شدن است.
وی افزود: عرفان توحيدی عرفانی است كه همچنان كه در قرآن آمده (فصلت/33) ما را به خدا و نه كشف و كرامات و سخن از مغيبات دعوت كند. عرفان قرآنی شريعتمحور، رسالهای و توضيحالمسائلی است و لبالب آن انجام واجب، ترك حرام و كسب روزی حلال است.
رودگر در بخش ديگری از سخنان خود با اشاره به عباراتی از علامه طباطبايی در رسالةالولاية گفت: علامه در فصل چهارم آن كتاب به مناسبتی از رياضت مبتنی بر شريعت سخن میگويد و بر آن است كه برخی از مكاتب خارج از شريعت و معنويتهای نوين امروزی، حتی آنهايی كه در عرفان هندويی مطرح است، از يك رياضت سخت به يك رياضت آسان پناه میبرند.
رئيس پژوهشكده دينپژوهی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی تصريح كرد: رياضت مبتنی بر شريعت رياضت اشق است و شريعت حقه همه مراتب سير وسلوك را پوشش میدهد و شريعت قرآنی همه اضلاع سير و سلوك آدمی را پوشش میدهد.
وی امامتمدار و ولايتمحور بودن را از ديگر شاخصههای عرفان قرآنی خواند و افزود: عرفان حقيقی عرفان رسالتی ولايتی و نه نبوت و رسالت منهای ولايت است. استاد سلوكی و پير طريق در قرآن اولاً و بالذات پيامبران و ائمه(ع) و ثانياً و بالعرض شاگردان تربيت يافته اين بزرگواران هستند.
حجتالاسلام رودگر عقلانيتمدار بودن را ديگر شاخصه مهم عرفان قرآنی برشمرد و اظهار كرد: از ديگر ويژگیهای عرفان قرآنی آن است كه عرفانی زندگیساز و نه زندگیسوز است. اين عرفان اصيل عرفان درونگرايی، سلوك و سياست، سنگر و سجاده، خنده و خنجر، جمال و جلال، فكر و ذكر و تعبد و تعقل است و همان عرفانی است كه در زندگی پيامبر(ص) و ائمه طاهرين(ع) جلوهگر است.