منتظر واقعی بايد به عقل ميدان دهد تا به شكوفايی نزديك شود و بستر لازم در اين زمينه پديدار شود. جامعه‌ای می‌تواند به سمت جامعه مهدوی به پيش برود كه جامعه‌ای عاقل باشد و از تقليد كوركورانه و خرافات فاصله بگيرد و در پی گسترش و شكوفايی عقلانيت باشد.


مصطفی دلشاد تهرانی، عضو هيئت علمی دانشكده علوم و حديث و مؤلف كتاب «دولت مهدی(ع)، سيرت مهدی(ع)»، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، ترازو قرار دادن عدالت و رويكرد جدی نسبت به تحقق آن و سنجيدن همه چيز با آن را مهم‌ترين محوری دانست كه توجه اصلی ما بايستی معطوف به آن باشد.

دلشاد تهرانی همچنين اظهار كرد: اگر امام زمان(عج) منتظَر است، پس بايد منتظرانی انتظار او را بكشند و مقدمات حضور او را فراهم كنند. آنچه كه در خصوص امام زمان(عج) مطرح است، اين است كه ايشان منتظَر است و معنی انتظار اين است كه زمينه و مقدمات فراهم شود.

مؤلف كتاب «دولت مهدی (ع)، سيرت مهدی (ع)» با تأكيد بر اين‌كه بدون تحقق مقدمات، ظهور بی‌معناست، اظهار كرد: بنابراين كاری كه منتظران بايد انجام دهند، نوعی بسترسازی است و آنچه كه رخ خواهد داد، تحول تامی است كه براساس آن زمينه‌سازی پديدار خواهد شد.

وی مهم‌ترين كار در راستای بسترسازی را شناخت افق مطلوب آرمانی و جهد و كوشش در جهت آن افق و آن مطلوب آرمانی دانست و افزود: به عنوان مثال اگر ما سيره امام زمان(عج) را بررسی كنيم، خواهيم ديد كه ايشان پس از ظهور به احيای سيره نبوی(ص) و سيره علوی(ع) خواهند پرداخت. بر اين اساس، منتظران وظيفه دارند كه سيره نبوی(ص) و سيره علوی(ع) را بشناسند و براساس سيره اين دو بزرگوار كه قبلاً تحقق يافته و اجرا شده است، كار بكنيم كه پس از ظهور امام زمان(عج)، ايشان اين سيره را به اوج می‌رساند.

دلشاد تهرانی با تأكيد بر اين‌كه در دولت امام زمان(عج) امنيتی فراگير برقرار خواهد شد، گفت: در حديثی از امام محمد باقر(ع) آمده است كه در حكومت امام زمان(عج)، چنان امنيتی برقرار است كه حتی پيرزنی ناتوان از مشرق زمين به مغرب زمين می‌رود و هيچ‌كس آزاری به او نمی‌رساند و او در نهايت امنيت به سفر می‌پردازد.

وی ادامه داد: اگر قرار است چنين امنيتی در جهان برپا شود، يقيناً نيازمند مقدماتی است كه بايد تحقق پيدا كند و گام‌هايی اساسی برای ايجاد امنيت در تمام وجوه فكری، اعتقادی، اجتماعی، سياسی و اقتصادی انسان‌ها برداشته شود. در سيره امام زمان(عج) آمده است كه بی‌نيازی مردم به واسطه وجود فراوانی، عمران، آبادی در اوج حاصل می‌شود و بايد برای تحقق چنين مواردی قدم‌های اساسی برداشته شود.

عضو هيئت علمی دانشكده علوم و حديث ضمن اشاره به اين‌كه اگر قرار است سيره اقتصادی امام زمان(عج) تحقق يابد، ما نيازمند برقراری بسترهای مناسب اقتصادی هستيم كه عمران، آبادی و اقتصاد شكوفا در آن قابل رؤيت باشد، افزود: در اقتصاد ناسالم و ظالمانه نمی‌توان انتظار امام زمان(عج) را داشت، بلكه اقتصادی می‌تواند بسترساز ظهور باشد كه اقتصادی قدرتمند باشد كه در آن تقريباً همه انسان‌ها به زندگی شايسته و بهره‌مند نزديك باشند.

اگر سيره امام زمان(عج) را بررسی كنيم، خواهيم ديد كه ايشان پس از ظهور به احيای سيره نبوی(ص) و سيره علوی(ع) خواهد پرداخت و بر اين اساس منتظران وظيفه دارند كه سيره نبوی(ص) و سيره علوی(ع) را بشناسند و بر اساس سيره اين دو بزرگوار كه قبلاً تحقق يافته و اجرا شده است، كار بكنيم كه پس از ظهور امام زمان(عج)، ايشان اين سيره را به اوج می‌رساند

وی با بيان اين‌كه در سيره امام زمان(عج) آمده است كه عقل‌ها شكوفا می‌شود، گفت: منتظر واقعی بايد به عقل ميدان دهد تا به شكوفايی نزديك شود و بستر لازم در اين زمينه پديدار شود. جامعه‌ای می‌تواند به سمت جامعه مهدوی به پيش برود كه جامعه‌ای عاقل باشد و از تقليد كوركورانه و خرافات فاصله بگيرد و در پی گسترش و شكوفايی عقلانيت باشد.

مؤلف كتاب «دولت مهدی(ع)، سيرت مهدی(ع)» ادامه داد: در سيره فرهنگی امام زمان(عج) آمده است كه علم به تمام معنا شكوفا می‌شود و در حديث امام صادق(ع) ذكر شده است كه علم و دانش 27 حرف است و تمام آنچه كه پيامبران برای مردم آورده‌اند دو حرف بيشتر نبوده است و همه علوم در جامعه مهدوی مكشوف می‌شود. با توجه به اين مطلب، بايد در راستای توسعه علوم كوشيد و به آن اهتمام كرد.

وی با بيان اين‌كه در سيره اجتماعی امام زمان(عج) آمده است كه در ميان مردمان عصر ظهور، يك‌رنگی و يگانگی ظهور و بروز دارد و رحمت و مودت ميان آنها وجود دارد و قلب‌ها از دوستی پر می‌شود و مساوات عمومی معنا پيدا می‌كند، اظهار كرد: بر اين اساس منتظر بايد بكوشد كه در اين زمينه‌ها اقدامات جدی صورت دهد.

دلشاد تهرانی با اشاره به نگاه غلطی كه در خصوص مهدويت وجود دارد، گفت: از اين منظر انتظار ملازم با نشستن است و گويی صاحبان اين ديدگاه معتقدند كه اين زلف آشفته را آشفته‌تر بايد كرد و به تباه‌كاری و خرابكاری دامن زد تا به واسطه توسعه ظلم و بيداد، زمينه ظهور فراهم شود، اما اين نظر مقرون به صحت نيست و اين تباه‌كاری، ظهور را به عقب می‌اندازد.




وی با بيان اين‌كه در خصوص زنده بودن امام زمان(عج) دو بحث وجود دارد، اظهار كرد: نخست بحث تاريخی است كه براساس نقل تاريخی و احاديث، موعود شيعيان زنده است و بحث ديگر تمايز بين ديدگاهی است كه موعود را زنده و حاضر، اما پنهان از انظار می‌داند و ديدگاهی كه معتقد است موعود متولد خواهد شد.

عضو هيئت علمی دانشكده علوم و حديث با تأكيد بر اين‌كه اين دو نگاه به موعود، اشاره به يك حقيقت دارند، ادامه داد: ويژگی ممتاز ديدگاهی كه موعود را زنده و در قيد حيات می‌داند، اين است كه گويا منجی تحقق‌يافته است، اما انسان‌ها بايد بكوشند و حیّ بودن موعود، روحيه تلاش را بيشتر می‌كند، زيرا منتظران در اين حالت، امر را بسيار نزديك می‌بينند. گويی نگاه شيعه به اين آيه شريفه نزديك است كه «...أَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ؛ مگر صبح نزديك نيست»(هود/81)، اما كسانی كه می‌خواهند اين صبح نزديك را دربيابند و ببينند، بايد تلاش جدی‌تری بكنند.

وی سخنان خود را با اين جملات پايان داد: به نظر من در نگاه شيعی، قاعدتاً بايد چنين باشد كه شيعه واقعی بايد به جای راه رفتن، بدود، زيرا اين امر چنان نزديك است و چنان انگيزه‌ای بايد به او ببخشد كه او تلاش مضاعف كند و از اين حيث نااميدی برای او معنا ندارد، زيرا امر محقق‌شده است و اگر فلسفه‌ای كه در پس حی بودن امام زمان(عج) است، درك شود، اوضاع بهبود بيشتری می‌يابد.