ورود آمريکا به جنگ جهاني اول و خروج از انزوا، قدرت شدن و ابرقدرت شدن

بيست و هفتم ژوئن 1917 (ششم تیرماه 1296 هجري خورشيدي) و در جریان جنگ جهاني اول (معروف به جنگ اروپائيان ـ جنگ بزرگ) نخستين يکان نظامي آمريكا اعزامي به اروپا براي شركت در این جنگ و نبرد بر ضد آلمان، وارد فرانسه شد. [نخستين گلوله اين جنگ در تابستان 1914 شليك شده بود.]. با ورود اين يگان نظامي به فرانسه، انزواي طولاني آمريكا (ايالات متحده) نيز پايان يافت و طولي نکشيد که وارد ميدان بازي جهان شد كه پس از ورود به جنگ جهاني دوم، از ميان ويرانه هاي اين جنگ به صورت ابرقدرت سربرآورد و از 1991 پس از خروج رقيب (اتحاد جماهیر شوروي) از صحنه و سپس فروپاشی معماگونه، ميداندار بازي قدرت شده است. ورود ايالات متحده در هر دو جنگ بزرگ جهاني قرن بيستم، با محاسبه دقيق و از اواسط هر دو جنگ آغاز شده بود. مورخان، «جنگ» را عامل پيدايش قدرت آمريكا نوشته اند.
در آغاز جنگ جهانی اول، دولت واشنگتن برغم پیروزی 15 سال پیش از آن در جنگ با اسپانیا و گسترش قدرت خود به مشرق زمین تا گوام و فیلیپین همچنان به سیاست Isolationism ادامه می داد. وودرو ویلسون رئیس جمهور وقت برغم اعلام بی طرفی آمریکا در قبال جنگ قدرت های اروپایی که نتیجه رقابت های استعماری و سهم خواهی از استثمار ملل دوردست بود، به صادرات انواع کالا و سرمایه به انگلستان ادامه می داد. هفتم ماه می 1915 (سال دوم جنگ) شلیک یک زیردریایی آلمانی به کشتی مسافربر لوسیتانیا Lucitania در اقیانوس اطلس و غرق شدن آن که در میان مسافرانش 128 آمریکایی هم بودند و انتشار این خبر در روزنامه های آمریکا نظر ویلسون را تا حدی تغییر داد ولی اقدامی نکرد و حتی خبر کشف یک تلگراف رمز توسط سرویس جاسوسی انگلستان را که دولت لندن متن آن را برایش فرستاده بود افشاء نکرد. این تلگراف را آرتور زیمرمن Arthur Zimmermann وزیر امورخارجه وقت آلمان امپراتوری (رایش) برای سفیر این کشور در مکزیک مخابره کرده بود و در آن خواسته بود که به دولک مکزیک قول دهد که اگر به اتحاد آلمان ـ اتریش و عثمانی بپیوندد، پس از جنگ کمک خواهد کرد که هشت ایالت از دست رفته خود در جنگ با دولت واشنگتن ازجمله کالیفرنیا، آریزونا و ... را پس بگیرد. این تلگرام اواخر سال 1916 «دی کُد» شده بود. ویلسون برای ورود به جنگ اروپاییان که تئودور روزولت (رئیس جمهور پیشین) اصرار به آن داشت دلایل و توجیه و نیز فرصت بیشتری می خواست که دولت آلمان در ژانویه 1917 با صدور یک اعلامیه که کشتی های حامل خواربار و اسلحه به مقصد انگلستان را ـ صرف نظر از پرچم کشتی ـ غرق خواهد کرد این فرصت (بهانه) را داد. ویلسون 2 اپریل از کنگره مجوز دادن اعلان جنگ به آلمان و متحدانش را درخواست کرد که تصویب شد. [در سنای آمریکا تنها شش سناتور و در مجلس نمایندگان فقط 50 نماینده رای مخالف داده بودند]. ویلسون ششم اپریل 1917، نخست به آلمان امپراتوری و چندی بعد به اتریش اعلان جنگ داد ولی در فرستادن نیروی زمینی به اروپا شتاب نکرد. [ناوگان آمریکا تقریبا بلافاصله پس از صدور اعلان جنگ، وارد عملیات شده بود.]. کنگره آمریکا (قوه مقننه) برای تامین نیروی مسلح کافی، ضابطه Selective Service Act را تصویب کرد که نوعی سربازگیری (در زمان جنگ) است و با اجرای این قانون، شمار نیروهای مسلح آمریکا از 250 هزار به 4 میلیون افزایش یافت. . ژنرال جان پرشینگ Gen. John Preshing نیز به فرماندهی نیروهای اعزامی آمریکا به جنگ جهانی اول منصوب شد. نخستین نیروهای اعزامی که از سپاه تفنگداران (مورین کُر) بودند 27 ژوئن وارد فرانسه شدند عمده نیروهای آمریکایی در جنگ جهانی یکم در تابستان سال 1918 پای به اروپا گذاردند که با ورود آنان، موازنه قوا برهم خورد و آلمان و متحدینش شکست یافتند. در این جنگ، شمار تلفات آمریکا از این قرار بود: 116 هزار و 708 کشته، 204 هزار و دو مجروح.
پس از جنگ، تلاش ویلسون برای پیشگیری از جنگی مشابه، با دادن پیشنهاد که به اصول ویلسون معروف شده اند به جایی نرسید و زیاده خواهی فاتحین اروپایی جنگ و اِعمال تحمیلات سنگین به ملت آلمان زمینه ظهور هیتلر و آغاز جنگ جهانی دوم را فراهم ساخت. تحولی که ورود آمریکا به جنگ جهانی اول به وجود آورد خارج ساختن این کشور از انزوا و ورود به صحنه سیاست گیتی و قدرت شدن و ابرقدرت شدن بود.
مورخان تاریخ معاصر هنگام بحث از تلاش دولت واشنگتن برای حفظ این قدرت نوشته اند که دولت ایالات متحده از نیمه دهه 1970 و در جریان جنگ سرد دو ابرقدرت وقت یادگرفت که با ایجاد اندیشکده ها (انستیتوهای متعدد مطالعات استراتژیک و بنیادهای پژوهش های سیاسی ـ اقتصادی ـ اجتماعی ازجمله بررسی مسائل جهانی و منطقه ای، تلاش های ایدئولوژیک و رویدادهای روزانه) راههای جلب اصحاب نظر و اطلاع را بیابد، آنان از سراسر جهان بیاورد و بکارگیرد و از طریق تحلیل های این افراد، از هر رویداد در هرگوشه از جهان برای پیشبرد سیاست های خود استفاده کند. [انگلیسی ها به این هدف از طریق برخورداری از دانش، مهارت و استعداد فارغ التحصلان انگلیسی «کالج ایتون» رسیده اند که این کالج از سال 1441 برای آن دولت؛ مرد آگاه و محیط بر امور، سیاستمدار، دولتمرد و اندیشمند پرورش داده است بگونه ای که 18 تن از نخست وزیران انگلستان از این کالج واقع در برکشایر بیرون آمده بودند. هنری ششم پادشاه انگلستان در سال 1440 تصمیم به ایجاد چنین آموزشکده ای گرفت که سال بعد در ماه ژوئن آغاز بکار کرد و تا به امروز بکار خود ادامه می دهد.].
از 13 ژوئن 2009 و آغاز رویدادهای پس از اعلام نتایج انتخابات ایران، جهانیان متوجه حجم اصحاب نظر و مطالعه گران اوضاع کشورها در بنیادهای مطالعه گر آمریکا شدند که در جوار و حواشی دولت این کشور با برخورداربودن از همه امکانات به فعالیت خود ادامه می دهند و در حقیقت مغز دولت بشمار می آیند. رویدادهای ایران در ژوئن 2009 و ظاهرشدن اعضای این بنیادها در شبکه های تلویزیونی به عنوان صاحبنظر و آگاه، دفعتا نشان داد که شماری چشمگیر و متجاوز از دهها تن از آنان هم ایرانی تبارها و ایرانیان هستند که گردانندگان کاخ سفید واشنگتن را سریعا در جریان تحلیل و نظر خود از هرگونه تحول در ایران قرار و احیانا خط می دهند. حضور اعضای بنیادهای مورد بحث به عنوان صاحبنظر در رسانه ها و بیان مطالب همچنین وجود همکاری تنگاتنگ میان این انستیتوها و شبکه های تلویزیونی و منابع اطلاع رسانی دیگر آمریکارا در عصر اینترنت و ماهواره های مخابراتی ثابت کرد که این ابزارها، امروزه عامل قدرت هستند زیرا که سلاح اتمی مانع از وقوع جنگهایی نظیر دو جنگ جهانی قرن بیستم است. مقامات حزب کمونیست شوروی (که کمونیست واقعی هم نبودند) و همه چیز را برای خود می خواستند مانع از ایجاد چنین مراکز مطالعه و تفکّر درجوار کرملین شدند و وقتی نوبت به گورباچف با آن مغز علیل رسید همه چیز فروپاشید. دنیای دهه دوم قرن 21 دنیای جنگ سایبری و بکارگرفتن جنگ افزاری به نام تحریم است که طبق نوشته مفسران رسانه ها از سال 2012 با جمهوری اسلامی ایران آغاز شده است.
نظاميان آمريکايي در خاک فرانسه، در حال رفتن به جبهه جنگ (تابستان 1917)




نظاميان آمريکايي در حال نبرد در خاک فرانسه و در کنار يک برکه آب با آلماني ها (تابستان 1918)




پياده شدن نخستين يکان نظامي آمريکا در خاک فرانسه در 27 ژوئن 1917



نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

روزي که منشور ملل امضا شد - سازماني که تاکنون حاصلي براي بشريت نداشته است
27 ژوئن سال 1945، منشور ملل متحد در نشست سانفرانسيسكو به امضاي نمايندگان 50 كشور از جمله ايران رسيد، ولي به سبب وجود نقص هايي در اين منشور از جمله ندادن اختيارات به «مجمع عمومي» و قرار دادن اختيارات اجرايي در دست «شوراي امنيت» با عضويت 15 دولت که در آن دولتهاي پنجگانه فاتح جنگ جهاني دوم حق ردّ (وتو Veto) قطعنامه هاي پيشنهادي را دارند؛ اين سازمان همانند «جامعه ملل پيش از آن» در پيشگيري از جنگ و خونريزي، حفظ صلح جهاني و حراست از حاكميت و تماميت اعضاي خود و رعايت حقوق بشر در کشورهاي عضو موثر واقع نشده و با اين منشور و اين اركان نخواهد شد. نبايد فراموش کرد که فکر ايجاد اين سازمان از فاتحان اصلي آلمان نازي (آلمان ناسیونال سوسیالیست) است. اين فاتحان با هدف حفظ برتري خود بر جهانيان، انديشه تاسيس سازمان ملل را به ميان آوردند و چون کشورهاي موسس آن متحد يکديگر در جنگ با آلمان و يارانش ازجمله ژاپن بودند نامش را «سازمان ملل متحد» گذاردند.
در طول عمر سازمان ملل تلاش پيگيري هم براي اصلاح منشور آن بعمل نيامده است، زيرا که دولتهاي فاتح جنگ جهاني دوم مايل به چنين اصلاحاتي نبوده و مي خواهند که ملل ديگر همچنان ديکته هايشان را بنويسند. ادامه طغيان هاي مردم ـ گروهي و انفرادي ـ عمدتا نتيجه همين بي اعتنايي سازمان ملل نسبت به رعايت کامل حقوق انسان ها در کشورهاي عضو است. اگر بعضي اوقات از سوي يک مقام سازمان ملل واکنشي نسبت به نقض حقوق بشر در يک نقطه از جهان بعمل آمده بايد ديد که کدام قدرت پشت سر آن قرار داشته و ابراز اين واکنش را خواسته است.
ديرزماني است که بسيار از انديشمندان، سازمان جهاني فعلي در نيويورک را سازمان دولت ها (نه، سازمان ملل) مي دانند و بسياري از روزنامه نگاران در اخبار مربوط، واژه «متحد» را از عنوان اين سازمان حذف کرده اند و کتابي نيز تحت عنوان «سازمان ملل نامتحد» انتشار يافته است. انديشمندان پيشنهاد کرده اند کشوري که در آنجا دولتش حقوق بشر را در مورد شهروندان رعايت نکند نبايد عضو سازمان ملل باشد و عضويت آن پس از ثبوت نقض حقوق شهروندي بايد به حالت تعليق درآيد تا مسئله را حل کند. بنابراين اصلاحات منشور ملل مي تواند به انجام اصلاحات متعدد در کشورهاي عضو منجر شود.