پاسدار لبیک‌گوی حضرت امام حسین (ع) در وادی مقدس نینوا و کربلاست.

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، پاسدار عاشق سبز پوشی است که حضرت امام خمینی (ره) همواره زیباترین و رساترین واژه‌ها را نثارش می‌کرد و بر حالش غبطه می‌خورد و می‌فرمود، ای کاش من هم یک پاسدار بودم به راستی، این پیر جماران و این سرسلسله پاسداران در عالم ملکوت چه دیده بود که اینگونه به حال پاسداران دریادل و بی‌باک غبطه می‌خورد، آیا شور و شعور و یا زمزمه‌های شب‌های حمله را شنیده بود یا ناله‌های جانسوز حسین، حسین را؟ آیا لحظه‌های وداع پاسداران را دیده بود یا حالات نوشتن خون نامه را؟

آری این مردان، دانش‌آموخته مکتب شهادت و عاشقان راستین ائمه معصومین، پاسداران در حقیقت سبک بالان عاشق و مردان شور و حماسه‌اند. یادگاران سال‌های خون و شرف، وفاداران به خط امام راحل و عاشقان ولایت‌ هستند.

این نام‌آوران عرصه عشق، ایثار و شهادت پاسداران خلوص، صفا، دینداری و وفا هستند و بی‌تردید، آنچه تاکنون در هشت سال دفاع مقدس و در عرصه‌های گوناگون سازندگی، ابتکار و خلاقیت فرهنگی و علمی پاسداران دیده‌ایم، فقط بخشی از دریای قدرتی است که این نیروی عظیم مردمی در اختیار دارد.

امروز برای تحقق همه آرمان‌های انقلاب اسلامی و استمرار راه سرخ شهیدان عزت‌آفرین نیازمند تقویت همه جانبه پاسداران مخلص و با ایمان هستیم.

حماسه و جانفشانی پاسداران در 33 سال گذشته سند افتخار و سربلندی ملت ایران است و حضور جوانان این سرزمین در نهاد مقدس سپاه تجلی و مظهر عشق و ایمان ملت به فرهنگ اصیل و غنی اسلامی و قرآنی است و آنچه باید در تاریخ این دیار برای همیشه زینت‌بخش صفحات زرین شود خون جوانان پاسدار است. پاسداران عزیز حماسه سازان گمنامی هستند که سند آزادی و آزادگی خویش را با قلم سرخ امضا کردند و به برکت ایمان و معنویت خویش به ندای الست پروردگارشان بله گفتند و سرود سربلندی و سرافرازی را به بلندای تاریخ این سرزمین کهن سرودند.

کوه‌های سر به فلک کشیده کردستان و دشت‌های گرم و سوزان خوزستان برای همیشه یادآور ایثار و فداکاری سبزپوشان دلاورمردانی خواهد بود که با عشق به ولایت و رهبری حامیان و سالکان راه نور شدند و تار و پود بردگی و استضعاف را از هم گسستند و از پیرایه‌های مادی تهی شدند.

پاسدار یعنی مهدی باکری، مرتضی یاغچیان، علی تجلایی و هزاران لاله پرپر، پاسدار، مجاهدی صدیق، بصیر و آگاه است که حدیث صداقتش را قطره قطره خون و پیکر پاره پاره‌اش برای همیشه تاریخ و همه نسل‌ها روایت می‌کند و عاشقی بی‌باک و بی‌پروا است و پاسداری یعنی ذکر خدا و پاسدار ذاکر است، جز ذکر و یادخدا یادی ندارد و با ذکر اوست که آرام می‌گیرد زیرا الا بذکر الله تطمئن القلوب.

نوشته رضا رضوانی