18 ژوئن سال 1815، ارتش ناپلئون ـ مركب از 72 هزار نظامي و عمدتا داوطلبان هوادار او در «واترلو Waterloo» واقع در بلژيك امروز (13 کيلومتري جنوب شهر بروکسل و 2 کيلومتري شهر واترلو) از ارتشهاي 7گانه متحده مرکب از سپاهيان آلمان، انگلستان، هلند و ... شكست خورد، و تاريخ جهان فصل تازه اي را باز كرد. ارتشهاي متحده رويهم 118 هزار نظامي داشتند. تلفات نبرد شامل 48 هزار فرانسوي و 25 هزار نظامي متحدين بود. ناپلئون در پي شکست قبلي به جزيره اِلب در مديترانه تبعيد شده بود که پنهاني به فرانسه بازگشت، فرانسويان از او استقبال کردند که دولتهاي معاند سريعا اتحاديه هفتم را عليه او تشکيل دادند، ارتش آلمان به فرماندهي فيلد مارشال بلوخرBluecher با 50 هزار نظامي و متحدين ديگر به فرماندهي ژنرال ولينگتونWellington انگليسي با 68 هزار نظامي براي جنگ با او به حرکت درآمدند. ناپلئون تصميم گرفت که ارتش آلمان را پيش از پيوستن به نظاميان تحت فرماندهي ولينگتون از ميان بردارد ولي نيروهاي او در جايي به نظاميان بلوخر رسيدند که زمين بر اثر باران شديد به صورت لجنزار درآمده بود و تاخت اسب و استقرار توپ در آن دشوار بود. ناپلئون منتظر خشک شدن زمين شد که نيروهاي ولينگتون هم رسيدند. ناپلئون با آن اشتباه (تاخير در آغاز حمله) و برغم جانفشاني نظاميانش شکست خورد و تسليم شد. نبرد واترلو سه روز طول کشيد و از رويدادهاي تاريخ ساز جهان بشمار مي رود.
در پي اين شکست، لوئي 18 به سلطنت فرانسه بازگشت و ناپلئون به جزيره سنت هلن Saint Helena در اقيانوس اطلس تبعيد شد و عملا در زندان انگليسي ها قرارگرفت. وي بسال 1821 در اين جزيره دورافتاده درگذشت و در مورد مرگ او ترديدهايي وجود دارد. حکومت دوم ناپلئون ـ پس از بازگشت از اِلب 100 روز طول کشيده بود.