عضو پژوهشی گروه مطالعات قرآنی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی از اجرای طرح پژوهشی «مطالعه تطبيقی تأويلگرايی در تفاسير متقدم شيعه و اهل سنت» خبر داد.
مريم قبادی، استاديار پژوهشی گروه مطالعات قرآنی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، در گفتوگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، از اجرای طرح پژوهشی «مطالعه تطبيقی تأويلگرايی در تفاسير متقدم شيعه و اهل سنت» خبر داد و گفت: طی اين طرح پژوهشی كه چندماهی از تصويب آن میگذرد تفاسير قرن سوم و اوايل قرن چهار هجری مورد مطالعه و بررسی قرار میگيرد.
قبادی با بيان اين كه طرح پژوهشی مذكور در مراحل اوليه خود و در حال موردپژوهی و مورديابی است، عنوان كرد: از تفاسير اهل سنت هماكنون تفسير طبری در دست مطالعه و مورديابی است و به تفاسير پييش از آن نخواهيم پرداخت اما تفاسير دورههای ميانه و متأخر در مراحل بعدی اين طرح پژوهشی بررسی خواهد شد.
وی با اشاره به اين كه در اين پژوهش موارد تأويلی برجسته خواهد شد و مورد مطالعه قرار خواهد گرفت، اظهار كرد: شيعه متصف و گاه متهم به تأويلگرايی و داشتن رويكرد باطنی در توجه و نگاه به قرآن است. اين درحالی كه يك نقطه قوت و برگرفته از رهنمودهای اهل بيت(ع) است اما گاه از سوی جريانهايی در عالم اسلام مورد پذيرش نبوده است.
قبادی افزود: برای مثال كسانی همچون محمدحسين ذهبی در كتاب «التفسير والمفسرون» كه به معرفی تفاسير و روشهای تفسيری اختصاص دارد در توضيح روش تفسير باطنی و با مطرح كردن رويكرد شيعی ذيل اين عنوان به نقد غيرعلمی و شديد اين رويكرد و تفاسير شيعی نگاشته شده با چنين رويكردی میپردازد.
وی مؤلفههای تأويلگرايی را متعدد خواند و گفت: نقد رويكرد تأويلگرايانه در حالی صورت میپذيرد كه با توجه به گسترده تأويلگرايی میتوانيم مؤلفههای متعددی از آنها را در تفاسير اهل سنت نيز مشاهده كرد. در واقع آنها نيز همانند مفسران شيعه گاه دست به تأويل زدهاند و برای مثال گاه آيات قرآن را با بعضی از اشخاص منطبق كردهاند كه اين خود يكی از لايههای تأويلگرايی است.