علقمـة  بن محمد حضرمی گوید: به امام باقر(ع) عرض کردم: به من دعایی تعلیم دهید که با آن دعا در این روز (عاشورا) هنگامی که امام حسین(ع) را زیارت می‌کنم، بخوانم و دعایی که با آن، هنگامی که آن حضرت را از نزدیک یا از خانه‌ام و از راه دور (و به قصد زیارت بدان سو) اشاره می‌کنم، بخوانم. حضرت فرمودند: «ای علقمه پس از آنکه به آن حضرت با سلام اشاره کردی، دو رکعت نماز بخوان و پس از آن این قول (متن زیارت) را بخوان. پس هنگامی که این زیارت را خواندی در حقیقت او (امام حسین(ع)) را به چیزی خواندی که هر کس از ملائکه که بخواهد او را زیارت کند به آن می‌خواند، خداوند برای تو هزار هزار حسنه می‌نویسد و از تو هزار هزار سیّئه محو می‌کند، تو را هزار هزار درجه بالا می‌برد و جزو کسانی می‌باشی که در رکاب حضرت به شهادت رسیدند، حتی در درجات آنها هم شریک می‌شوی و برای تو ثواب هر پیامبر، رسول و هر کسی که حسین(ع) را از زمان شهادتش تا به حال زیارت کرده، را می‌نویسند. پس می‌گویی: «السّلام علیک یا اباعبدالله...».

امام(ع) پس از نقل زیارت فرمودند:

«ای علقمه، اگر توانستی هر روز از عمرت آن حضرت را با این زیارت، زیارت کنی، این کار را انجام بده، پس برای تو ثواب تمام این زیارت است».

پی‌نوشت:

٭ کامل الزیارات، ص 74.

 

ماهنامه موعود شماره 95