اوایل اردیبهشت شهاب‌سنگی به بزرگی یک مینی‌بوس در ایالت نوادا آمریکا سقوط کرد. اکنون گروهی از محققان ناسا و پروژه ستی قصد دارند تا با استفاده از یک زپلین عظیم، به شکار قطعات باقیمانده آن بروند!محمود حاج‌زمان: روز 22 آوریل / 3 اردیبهشت، ساکنان ایالات کالیفرنیا و نوادا آمریکا روز خود را با مجموعه‌ای از غرش‌های مهیب گذراندند و شاهد گوی آتشین عظیمی در آسمان بودند. این کره آتشین حاصل ورود سیارکی به اندازه یک مینی‌بوس به درون جو زمین و قطعه قطعه شدن آن در مسیر برخورد با سطح سیاره بود. این گوی آتشین سقوط خود را در کوه‌های Sierra نوادا به پایان رساند، جایی‌که دانشمندان موفق شدند چندین تکه از آن را بازیابی کنند. اما گروه مشترک ناسا-ستی گمان می‌کنند که می‌توان قطعات بیشتری از این سیارک را پیدا کرد، و به همین دلیل یک زپلین بزرگ را کرایه کرده‌اند تا از آسمان به جستجوی سطح زمین بپردازند.
به گزارش پاپ‌ساینس، استفاده از زپلین به محققان اجازه می‌دهد تا با استفاده از یک سیستم اپتیکی قدرتمند که قابلیت زوم کردن روی مناطق جالب توجه و ارزیابی قطعات احتمالی را دارد، به شکار قطعات شهاب‌سنگ بپردازند. اگر به نظر برسد که چیزی وجود دارد که ارزش بازرسی دقیق‌تر را دارد، گروه مستقر در آسمان با استفاده از یک فرستنده رادیویی به گروه‌های زمینی خبر می‌دهد تا به منطقه مورد رفته و از نزدیک نگاهی بیاندازند.


این نخستین بار است که یک زپلین برای جستجوی قطعات شهاب‌سنگ استفاده می‌شود و تا کنون که خوب عمل کرده است. گروه تا کنون موفق شده است حدود 10 منطقه را شناسایی کند که نیازمند بررسی زمینی است، اما گروه‌های زمینی تا کنون تنها توانسته‌اند به دو مورد از این مناطق سرکشی کنند. زمان به سرعت می‌گذرد و عقربه‌های ساعت به شماره افتاده‌اند: هرچه بیشتر تکه‌های شهاب‌سنگ روی زمین باقی بمانند و عناصر آنها بی‌حفاظ باشند، ترکیبات شیمیایی آنها –ویژگی که بیشتر از سایر موارد مورد توجه محققان است- بیشتر تنزل می‌یابد.
تاکنون بزرگ‌ترین نمونه جمع‌آوری شده شهاب‌سنگ تنها 22 گرم وزن داشته است. برای شهابی که به اندازه کافی بزرگ بوده تا بتواند در روشنایی روز یک گوی آتشین عظیم در آسمان ایجاد کند، گروه ناسا-ستی تخمین می‌زنند که تکه‌های بزرگ‌تری باید وجود داشته باشد. چنین قطعاتی می‌تواند درباره سیارک‌ها و شهاب‌هایی که در منظومه شمسی ما ساکن شده‌اند، اطلاعات خوبی را در اختیار اخترشناسان و زمین‌شناسان قرار دهد؛ اطلاعاتی در این باره که چطور برخوردهایی مانند برخورد اوایل اردیبهشت ممکن است منشاء اصلی عناصری همچون کربن، و حتی شاید عناصر سازنده حیات بر روی زمین باشند.