جام جم آنلاين: دانشمندان زيست‌شناس دانشگاه UCLA موفق به كشف ژني شده‌اند كه روند پيري را كند مي‌كند.
اين محققان با فعال كردن ژني به نام PGC-1 در مگس ميوه فعاليت ميتوكندري را افزايش داده‌اند. ميتوكندري، مولد انرژي در سلول‌هاست كه علاوه بر كنترل رشد سلول‌ها مدت زمان زندگي و مرگ آنها را اعلام مي‌كند.

ديويد واكر، متخصص بيولوژي تلفيقي و فيزيولوژي در دانشگاه UCLA مي‌گويد: با نگاهي به اين ژن و افزايش فعاليت آن در سلول‌ها و بافت‌هاي مختلف مگس به‌دنبال آن بوديم تا ببينيم اين ژن اثري بر روند پيري دارد يا خير.

محققان دريافتند زماني كه ژن PGC-1 در دستگاه گوارش مگس افزايش مي‌يابد، عمر اين موجود به شكل قابل ملاحظه‌اي بيشتر مي‌شود.

پس از اين تغيير، دانشمندان اثري از نابودي حيات سلولي در عصب‌ها، عضلات و بافت‌ها پيدا نكردند. اين موضوع نشان مي‌داد كه بايد نكته مهمي در مورد دستگاه گوارش وجود داشته باشد.

با فعال كردن اين ژن در بافت روده مگس بيشتر عمر مي‌كرد بنابراين با افزايش فعاليت ژن PGC-1 ميوهص در روده علاوه بر كاهش روند پيري در سطح سلولي اين اثر در كل بدن حشره تسري پيدا كرد. با اين‌كار محققان موفق شدند طول عمر مگس ميوه را تا 50 درصد افزايش دهند.

طول عمر مگس ميوه يا همان دروسفيلا ملانگستر حدود دو ماه است. علائم پيري پس از حدود يك‌ماه ظاهر شده و بتدريج فعاليت مگس كمتر و كمتر مي‌شود تا بميرد.

اين حشره يكي از بزرگ‌ترين مدل‌هاي مطالعه پيري است چرا كه دانشمندان از تمامي ژن‌هاي اين حشره، اطلاعات كاملي داشته و براحتي مي‌توانند آنها را فعال يا غيرفعال كنند.

معمولا براي مطالعه و بررسي سالخوردگي، تمركز بيشتر روي حفاظت از قلب و مغز است. اما اين مطالعه جديد نشان داد كه نبايد از روده‌ها به عنوان يك بافت مهم و حياتي در اين بحث غافل ماند.

اگر در ارتباط با ميتوكندري سلول همه چيز بخوبي پيش نرود، شاهد آثار مخربي در انواع بافت‌ها و اندام‌ها هستيم. روده‌ها نه تنها براي جذب مواد مغذي ـ كه منبع مهم انرژي به شمار مي‌روند ـ لازم هستند بلكه همچون مانعي در برابر پاتوژن‌ها(عوامل بيماري‌زا) و سموم موجود در محيط از بدن ما حفاظت مي‌كنند. هنوز كسي بدرستي نمي‌داند چه عاملي باعث پيري در سطح سلولي و بافت‌ها مي‌شود.

همچنان كه سن ما بيشتر مي‌شود، فعاليت ميتوكندري كمتري شده و كارآيي آن افت مي‌كند. اين موضوع عواقب زيادي به دنبال دارد چراكه با نزول ميتو كندري، تمام عملكردهاي سلولي بدن ما هم در معرض خطر قرار مي‌گيرد.

ژن PGC-1 همچنين ميتوكندري سلول‌هاي پستانداران و حشرات را فعال و تنظيم مي‌كند. حالا اين سوال پيش مي‌آيد كه افزايش فعاليت ميتو كندري، استراتژي موثري در كاهش روند پيري هست يا خير. اگر جواب مثبت است پس ژن PGC-1 يك فاكتور مهم محسوب مي‌شود.

محققان پس از بررسي ژن PGC-1 در مگس ميوه دريافتند كه عملكرد اين ژن شبيه همتاي خود در پستانداران است.

افزايش ظهور اين ژن در روده مگس باعث افزايش طول عمر حشره شد. تاكنون دانشمندان زيادي بيماري‌هاي مرتبط با دوران پيري را مورد مطالعه قرار داده‌اند.

بعضي به مطالعه آلزايمر پرداخته و گروهي ديگر بيماري‌هاي قلبي ـ عروقي يا سرطان را مورد بررسي قرار داده‌اند اما كار جديدي كه محققان UCLA انجام داده‌اند، فراتر از بررسي تك‌تك بيماري‌هاي مربوط به دوران سالخوردگي است.

آنها خود فرآيند پيري را آناليز كرده‌اند كه عامل خطر شماره يك در بيشتر سرطان‌ها، بيماري‌هاي قلبي، آلزايمر، پاركينسون و بسياري از بيماري‌هاي ديگر است.

sciencedaily - مترجم: آتنا حسن‌آبادي