باباي خوب و پيرم

دستش را من مي‌گيرم

چه خوب و مهربان است

چه قدر خوش‌‌زبان است

آن ريش مثل برفش

بامزه كرده حرفش

چين و چروك رويش

رنگ سفيد مويش

بابا را كرده زيبا

اندازه‌ي يك دنيا

شب‌ها كه آيد خانه

با گفتن فسانه

در چشم ما كند خواب

تا صبح پيش از آفتاب

به احترام بابا

با هم مي‌كشيم هورا

 

عباس یمینی شریف