فتح شهر فِحْل به دست مسلمانان در سال 14 هجري قمري

پس از آن كه دمشق، در رجب سال چهارده هجري قمري به دست مسلمانان و به فرماندهي ابوعبيده جراج با صلح گشوده شد، روميان دچار رعب و وحشتي عظيم شدند و براي پيش گيري از تهاجمات بعدي مسلمانان، سپاهيان خويش، اعم از رومي نژاد و عرب هاي مسيحي را گردآورده و تعدادشان را به سي هزار جنگجو رسانيدند و در مكاني بنام "فِحْل" در نزديكي هاي دمشق [كه هم اكنون در كشور اردن قرار دارد] متمركز كرده و قصد يورش به سپاهيان اسلام را نمودند.

ابوعبيده، كه از اين خبر آگاهي يافته بود، تعداد هفت هزار رزمنده به فرماندهي عمرو بن عاص، هفت هزار رزمنده به فرماندهي يزيد بن ابي سفيان و شش هزار تن ديگر به فرماندهي شُرحبيل، كه جمعاً بيست هزار رزمنده مي شدند، يه سوي فحل اعزام كرد.

روميان كه از آمادگي رزمي مسلمانان با خبر شده بودند، نامه اي به امپراتوري روم شرقي نوشته و از او نيروي زيادتري طلبيدند و امپراتور نيز براي آنان نيروهاي تازه نفس ارسال كرد و تعدادشان را به شصت هزار نفر رسانيد.

ابوعبيده، نامه اي به خالد بن وليد، كه سرگرم نبرد در فلسطين بود، نوشت و او را به ياري مبارزان مسلمان درفحل فرستاد و پس از مدتي خود وي نيز با سپاهي به اردن رفت.

ميان طرفين نمايندگاني رد و بدل شده و به گفت و گو پرداختند، ولي نتيجه اي حاصل نشد و سرانجام، چاره كار آنان به شمشيرشان محول گرديد.

دو سپاه، به يكديگر حمله آورده و نبرد سختي به راه انداختند، ولي دليري و ايمان مسلمانان، باعث غلبه آنان بر روميان گرديد و روميان، ناچار به عقب نشيني شدند. خالد بن وليد، با سپاهيان تحت فرماندهي خود، فراريان را تعقيب و بسياري از آنان را از پاي درآورد.

سرانجام اين شهر، در 28 ذي قعده سال 14 هجري قمري، به دست مسلمانان گشوده شد و از روميان، هفت هزار افسر و چهار هزار تن از خدمت كارانشان كشته شده و هزاران نفر زخمي و اسير گرديدند، ولي از مسلمانان، تنها هفده نفر به شهادت رسيدند.