رواياتى كه در مورد حوادث قبل از ظهور و علائم ظهور رسيده بسيار و متنوع است‏برخى از اين روايات جو اجتماعات و بويژه وضع جوامع اسلامى را پيش از ظهور تشريح مى‏كند و برخى ديگر حوادثى را كه نزديك به ظهور واقع مى‏شوند شرح مى‏دهد و برخى هم بروز امورى عجيب را بيان مى‏نمايد.

بررسى همه اين روايات با پيچيدگيها و رمزهايى كه در برخى وجود دارد بعهده كتابهاى مفصل است و علاقمندان مى‏توانند به كتابها و متونى كه اين روايات را نقل كرده‏اند مراجعه نمايند ما در اين مقال چند علامت راكه روشنتر و به درك نزديكترند ذكر مى‏كنيم:

الف - رواياتى كه جو قبل از ظهور را مشخص مى‏سازد.

 

۱ - شيوع ظلم و جور و فسق و گناه و بى دينى در سراسر جهان و در جوامع اسلامى: در بسيارى از روايات كه پيشوايان قيام مبارك امام زمان (عليه السلام) را نويئد داده‏اند به اين كه قيام آن گرامى در وقتى است كه ظلم و جور جهان را فرا گرفته باشد نيز تصريح فرموده‏اند و در پاره‏اى از روايات هم ياد آورى كرده‏اند كه پيش از ظهور امام قائم عليه السلام و بويژه نزديك به ظهور او حتى در جوامع اسلامى فسق و فجور و انواع گناهان و زشتيها رواج كامل خواهد يافت و از آن جمله به اين فجايع اشاره فرموده‏اند:

شراب خورى و خريد و فروش مسكرات آشكارا انجام مى‏شد ربا خوارى رواج مى‏يابد زنا و اعمال شنيع ديگر متداول و شايع و آشكار مى‏گردد قساوت تقلب نفاق رشوه خوارى ريا كارى بدعت غيبت و سخن‏چينى بسيار است‏بى‏عفتى و بى‏حيايى و ظلم و ستم عمومى خواهد بود و زنان بى‏حجاب و با لباسهاى زننده در اجتماع آشكار مى‏شوند مردان به زنان و زنان به مردان در لباس و آرايش شبيه مى‏شوند امر به معروف و نهى ازمنكر ترك مى‏گردد و مؤمنان خوار و بى‏مقدار و محزون بوده و توانايى جلوگيرى از گناهان و زشتيها را نخواهند داشت كفر و الحاد و بى دينى رواج يافته ن به اسلام و قرآن عمل نمى‏شود فرزندان نسبت‏به پدران و مادران آزار و بى‏حرمتى روا داشته و كوچكتر احترام بزرگتر را رعايت نمى‏كند و بزرگتر به كوچكتر ترحم نمى‏نمايد و صله رحم مراعات نمى‏شود خمس و زكات پرداخت نمى‏شود و يا به مصرف صحيح خود نمى سرد بيگانگان و كافران و اهل باطل بر مسلمان چيره مى‏شوند و مسلمانان با خود باختگى در همه امور و در لباس و گفتار و كردار از آنان تقليد و پيروى مى‏كنند و حدود الهى تعلطيل مى‏شود و ...

و بسيارى فجايع ديگر كه با عبارات گوناگون در روايات پيشوايان ما ذكر شده است و همه مردم اوج اين فجايع را در قرن اخير و بويژه در رژيم طاغوت شاهد بوده‏اند و انقلاب اسلامى ملت مسلمان ايران كه اميد است مقدمه قيام مبارك امام زمان عليه السلام باشد در واقع قيام عليه همين فجايع بود و براى نجات ملت از فسق و گناه و بى دينى كه به دست‏بى دينان سرسپرده داخلى و به پشتيبانى استعمار خارجى همه‏گير و روز افزون شده بود و اثرات شوم آن در همه شئون مسلمانان ديديده مى‏شد صورت گرفت و سپاس خداى را كه به بسيارى از اين نارواها در كشور اسلامى ايران پايان داده شد اما همه مى‏دانيم كه در جهان و در ساير كشورهاى اسلامى اين جنايات و زشتيها هنوز ادامه دارد.

 

ب - حوادث پيش از ظهور

 

۲ و ۳ ((خروج سفيانى)) و ((فرو رفتن سپاه سفيانى به زمين)):

 

از علاماتى كه پيشوايان معصوم ما بر آن بسيار تاكيد كرده و صريح و روشن بيان فرموده‏اند خروج سفيانى است ((سفيانى)) طبق پاره‏اى از روايات مردى اموى و از نسل يزيد بن معاوية بنى ابى سفيان و از پليدترين مردم است نامش ((عثمان بن عنبسه)) است و با خاندان نبوت و امامت و شيعيان دشمنى ويژه‏اى دارد سرخ چهره و كبود چشم و آبله رو و بدمنظر و ستمگر و خيانتكار است در شام (سابق كه مشتمل بر دمشق و فلسطين و اردن و حمص و قنسرين است) قيام و به سرعت پنچ شهر را تصرف مى‏كند و با سپاهى بزرگ به سوى كوفه در عراق مى‏آيد و در شهرهاى عراق و يويژه نجف و كوفه جنايات بزرگى مرتكب مى‏شود و سپاهى ديگر به مدينه در عربستان مى‏فرستد سپاه سفيانى در مدينه به قتل و غارت مى‏پردازند و از آنجا به سوى مكه مى‏روند و سپاه سفيانى در بيابانى ميان مدينه و مكه به فرمان خداى متعال به زمين فرو مى‏روند آنگاه امام قائم (عليه السلام) پس از جرياناتى از مكه به مدينه و از مدينه به سوى عراق و كوفه مى‏آيد و سفيانى از عراق به شام و دمشق فرار مى‏كند و امام سپاهى را به تعقيب او روانه مى‏فرمايد كه سرانجام او را در بيت المقدس هلاك كرده و سرش را جدا مى سازد. (۱)

 

۴ - ((خروج سيد حسنى))

بنابر روايات ائمه عليهم السلام سيد حسنى مردى از بزرگان شيعيان است كه در ايران و از ناحيه ((ديلم و قزوين)) (كوهستانهاى شمالى قزوين كه يك قسمت آن ديلمان نام دارد) خروج و قيام مى‏كند. مردى خداجو و بزرگوار است كه ادعاى امامت و مهدويت نمى‏كند و فقط مردم را به اسلام و روش ائمه معومين (عليه السلام) دعوت مى‏نمايد و كارش بالا مى‏گيرد و پيروان بسيار پيدا مى كند و از محل خود تا كوفه را از ظلم و جور و فسق و فجور پاك مى‏سازد و مطاع و رئيس است و مانند سلطان عادلى حكومت مى‏كند و هنگامى كه با سپاهيان و ياران خود در كوفه است‏به او خبر مى‏دهند كه امام قائم (عليه السلام) با ياران و پيروان خود به نواحى كوفه آمده است‏سيد حسنى با لشكريان خود با امام عليه السلام ملاقات مى‏كند امام صادق عليه السلام فرموده‏اند: كه سيد حسنى امام را مى‏شناسد اما براى انكه به ياران و پيروان خود امامت و فضايل امام را ثابت كند آشنائى خود را آشكار نمى‏سازد و از امام مى‏خواهد كه دلائل امامت و مواريثى كه از پيامبران نزد اوست ارائه دهد و امام عليه السلام ارائه مى‏فرمايد و معجزاتى آشكار مى‏فرمايد و سيد حسنى با امام بيعت مى‏كند و پيروان او نيز با امام بيعت مى‏كنند بجز گروهى حدود چهار هزار نفر كه نمى‏پذيرند و به امام (ع) نسبت‏سحر و جادوگرى مى‏دهند و امام (عليه السلام) پس از سه روز موعظه و نصيحت چون نمى‏پذيرند و ايمان نمى‏آورند دستور قتل آنان را صادر مى‏فرمايد و همه آنان به فرمان امام كشته مى‏شوند. (۲)

 

۵ - نداى آسمانى

يكى ديگر از علامات مشهور، نداى آسمانى است و آن چنان است كه پس از ظهور امام غائب در مكه بانگى بسيار مهيب و رسا از آسمان شنيده مى‏شود كه امام را با اسم و رسم و نسب به همگان معرفى مى‏كند و اين ندا از آيات الهى است در اين ندا به مردم توصيه مى‏شود كه با امام بيعت كنيد تا هدايت‏يابيد و مخالفت‏حكم او را ننماييد كه گمراه مى‏شويد (۳) .

و نداى ديگرى قبل از ظهور صورت مى‏گيرد كه براى تثبيت‏حقانيت‏حضرت على (عليه السلام) و شيعيان او خواهد بود. (۴) .

 

۶ - ((نزول عيسى مسيح (ع) و اقتداى او به حضرت مهدى (عليه السلام))):

در پاره‏اى از روايات نزول عيسى مسيح (عليه السلام) از آسمان و اقتداى او در نماز به حضرت مهدى عليه السلام جزو امورى كه همراه ظهور آن حضرت صورت مى‏گيرد ذكر شده است رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله به دختر خويش فاطمه زهرا سلام الله عليها فرمودند: (و منا و الله الذى لا اله الا هو مهدى هذه الامة الذى يصلى خلفه عيسى بن مريم)) (۵) (و به خدائى كه پروردگارى جز او نيست‏سوگند كه مهدى اين امت از ما است همان كه عيسى بن مريم پست‏سر او نماز مى‏خواند).

علائم و نشانه‏هاى ديگرى نيز در كتابها جمع‏آورى شده‏است اما آيا اين علائم همه واقع مى‏شوند يا ممكن است در آنها تغييراتى بوجود آيد موضوعى است كه در جاى خود بررسى و مقرر شده و فرموده‏اند علائم بر دو قسم است‏حتمى و غير حتمى و آنچه حتمى است واقع مى‏شود.

در پاره‏اى روايات فرموده‏اند حتى حتميات هم ممكن است تغيير يابد و آنچه تغيير پذير نيست چيزهايى است كه خداى متعال وعده فرموده و خداوند خلف وعده نمى‏فرمايد ((ان الله لا يخلف الميعاد)) (۶)

بديهى است رواياتى كه محتومات را نيز قابل تغيير مى‏داند حالت انتظار را در جامعه شيعه قوى‏تر مى‏سازد تا هميشه منتظر باشند و خود را آماده سازند زيرا ممكن است علائم واقع نشده باشد و در عين حال آنحضرت ظهور نمايد.

 

---------------------------

پى‏نوشتها:

 

۱) منتهى الامال زندگى امام دوازدهم ص ۱۰۲ - ۱۰۳ اثبات الهداة ج ۷ ص ۳۹۸ و ۴۱۷ غيبت نعمانى باب ۱۴ در علامات ظهور از ص ۲۴۷ - ۲۸۳ غيبت طوسى علامات ظهور از ص ۲۶۵ - ۲۸۰ روضه كافى ص ۳۱۰ حديث ۴۸۳ بحار ج ۵۲ ص ۱۸۶ و ۲۳۷ - ۲۳۹ و ديگر صفحات باب علامات ظهور از ص ۱۸۱ الى ۲۷۸ كفاية الموحدين ج ۲ ص ۸۴۱ - ۸۴۲.

۲) منتهى الامال زندگى امام دوازدهم ص ۱۰۴ - ۱۰۳ بحار ج ۵۳ ص ۱۵ - ۱۶ كفاية الموحدين ج ۲ ص ۸۴۲ - ۸۴۳.

۳) منتهى الامال زندگى امام دوازدهم ص ۱۰۲، غيبت‏شيخ طوسى ص ۲۷۴، اثبات الهداة ج ۷ ص ۴۲۴، غيبت نعمانى ص ۲۵۷، حديث ۱۴ و ۱۵ و نيز در ديگر روايات باب ۱۴ اين كتاب كفاية الموحدين ج ۲ ص ۷۴۰ روضه كافى ص ۲۰۹ - ۲۱۰ حديث ۲۵۵ و ص ۳۱۰ حديث ۴۸۳ بحار الانوار ج ۵۲ در بسيارى رويات صفحات ۱۸۱ - ۲۷۸.

۴) اثبات الهداة ج ۷ ص ۳۹۹

۵) اثبات الهداة ج ۷ ص ۱۴

۶) اثبات الهداة ج ۷ ص ۴۳۱.

 

پيشواى دوازدهم صفحه ۸۲

موسسه در راه حق