يك جامعه‌شناس گفت: كودكاني كه كمتر در كنار مادر خود هستند در كسب محبت دچار مشكل مي‌شوند.
محمدمهدي لبيبي در گفت‌وگو با خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» به آسيب‌هايي كه اشتغال زنان بر زندگيشان دارد، اشاره كرد و اظهار داشت: از جمله اين آسيب‌‌ها مي‌توان به كاهش رسيدگي به فرزندان، كاهش رابطه كودك با مادر و كمرنگ شدن يا از بين رفتن روابط و صميميت بين اعضا خانواده اشاره كرد.
وي اضافه كرد: ايجاد استقلال مالي زن و كاهش وابستگي به شوهر موجب افزايش طلاق مي‌شود در حقيقت مي‌توانيم بگوييم پديده‌اي مثل طلاق متأثر از اشتغال زنان است ضمن اينكه ممكن است روحيه زنان با كار بيرون منزل همخواني نداشته باشد و موجب ايجاد تبعاتي ديگري در جامعه شود.
اين جامعه‌شناس، اشتغال زنان را داراي ابعاد مثبتي نيز دانست و افزود: بُعد مثبت اشتغال زنان اين است كه زني كه خارج از منزل كار مي‌كند مي‌تواند به درآمد خانواده كمك كند و با كسب تجربه در محيط كاري، تجربه‌هاي مختلفي را به فرزندان خود انتقال دهد؛ مادر شاغل مي‌تواند با توانمندي‌هايي كه به دست مي‌آورد فرزندان خود را به صورت مناسب‌تري تربيت كند.
لبيبي گفت: فرآيند جامعه‌پذيري به معناي آموزش نوع زندگي‌كردن، ارزش‌ها و هنجارهاي اجتماعي در جامعه براي زندگي موفق است؛ قطعاً مادري كه شاغل است در اين زمينه توانايي‌هاي بيشتري دارد.
وي بيان كرد: زنان نيمي از هر جامعه‌اي را تشكيل مي‌دهند، به همين دليل نمي‌توان عدم حضور زنان در جامعه را عنوان كرد ضمن اينكه برخي از مشاغل موجود در جامعه مشاغل مردانه‌اي نيست بدين معنا كه مردان به دليل ويژگي خاص جسمي و جنسي تبحر خاصي در آنها ندارند.
اين جامعه‌شناس اضافه كرد: پرستاري از كودك، تدريس به دانش‌آموزان پايه‌هاي ابتدايي و مشاغلي كه با مسائل روحي افراد مرتبط است، مشاغلي نيستند كه مردان بتوانند در آنها موفقيت زيادي داشته باشند بنابراين اگر بيان كنيم پديده اشتغال زنان آسيب‌زاست و اين گروه را كنار بگذاريم جامعه دچار اختلال شديد مي‌شود.
لبيبي با اشاره به اينكه پديده اشتغال زنان جنبه مثبت و منفي دارد، تأكيد كرد: بايد سعي كنيم عوارض منفي اشتغال زنان را كاهش دهيم، بسياري از كشورها، اشتغال تمام‌وقت زنان را به صورت نيمه‌وقت تعريف كردند؛ در اين حالت زنان مي‌توانند نيمي از وقت خود را به تربيت فرزندان خود برسند اما حقوق كمتري دريافت كنند در اين صورت است كه مشكلات زنان شاغل كاهش يافته و مسئله كمبود حضور زنان در كنار خانواده از بين مي‌رود.
وي تأكيد كرد: مهدهاي كودكي كه در كنار محل‌كار مادر ايجاد مي‌شود تا مادران بتوانند در آن فضا با فرزندان خود ارتباط داشته باشند، مي‌تواند در كاهش تأثيرات منفي اشتغال مادران مؤثر باشد ضمن اينكه خود مادران نيز بايد آموزش ببينند تا اهميت خانواده در مقابل اشتغال كاهش نيابد.
اين جامعه‌شناس افزود: اگر قرار است مادر شاغلي، فرزندش را به مهدكودك بفرستد، سپردن كودكان به اقوام يا ديگر اعضاي خانواده مانند مادربزرگ بهتر است در حقيقت سپردن فرزند به اقوام در مقايسه با مهدهاي كودك از اولويت برخوردار است.
وي با اشاره به اينكه نظام‌هاي خويشاوندي بسيار قوي در ايران وجود دارد، عنوان كرد: دوران كودكي سازنده دوران بزرگسالي است بدين معنا كه وقايعي كه در دوران كودكي اتفاق مي‌افتد و فرد تجربياتي را كسب مي‌كند، آينده وي را شكل مي‌دهد.
لبيبي در خصوص آسيب‌‌هاي حضور كودك در مهدهاي كودك، ادامه داد: كودكاني كه كمتر در كنار مادر خود هستند در كسب محبت دچار مشكل مي‌شوند اما از سوي ديگر ويژگي‌هاي مثبتي نيز دربردارد يعني كودكان آموزش مي‌بينند چگونه كنار يكديگر زندگي كنند؛ آموزش استقلال، بازي، برقراري ارتباط با ديگران و انجام كار‌هاي گروهي از جمله ويژگي‌هاي مثبت حضور كودك در كودكستان‌هاست.
وي تصريح كرد: البته برخي مواقع مشاهده مي‌شود كودكاني كه در مهدهاي كودك بزرگ شدند نسبت به كودكاني كه در اين مراكز حضور نداشتند در دوران بزرگسالي از توانمندي‌هاي بيشتري بهره‌مي‌برند و در جامعه افرادي فعال هستند زيرا به خانواده وابسته نيستند.