تاريخچه جنگ هاي بيولوژيک

انسانها، با كمال تاسف در طول تاريخ از تكنولوژيهاي در دسترسشان براي كشتار، نابودي و مقاصد منفعت طلبانه بارها و بارها استفاده كرده اند. دقيقا نمي توان مرز زماني مشخصي براي جنگ هاي بيولوژيك يا كاربرد ميكروارگانيسم ها و ساير عوامل در جنگ تعيين كرد. آدمي از روزهاي اول زندگي بر روي كره خاكي همواره درصدد بوده كه به نحوي به همنوع خود غلبه و استيلا كند و براي اين منظور از كليه امكانات موجود در دسترس خود استفاده مي كرد. سرخپوستان آمريكا با سابقه تمدن 5000 ساله، همواره در جنگ، تيرهاي خود را آغشته به سم مي نمودند. در 300 سال قبل از ميلاد مسيح آلودگي چاه هاي آب دژها، قلعه ها و شهرها يكي از روش هاي موثر بــراي از پــاي در آوردن دشمن و سربازان و مردمان در بين يوناني ها بوده است. در جنگ هاي قرون وسطي با بــه كارگيري منجنيق ها براي پرتاب اجساد آلوده حيوانات و انسان ها به داخل دژهاي محاصره شده استفاده مي شد که اين عمل باعث ترس و بيماري در ميان مردم محاصره شده گرديد. سال 1763 ميلادي نقطه عطفي در تاريخچه جنگ هاي بيولوژيك مي باشد. چراكه در اين سال يك تغيير مهم در كاربرد اين عوامل در جنگ ها به وقوع پيوست 0 به عبارت ديگر در اين سال ارتش آمريكا (اروپائي هاي مهاجر) از عامل بيماري آبله به عنوان يك سلاح براي قوم كشي سرخپوستان بومي آمريكا استفاده نمود. آنها با انتشار عامل بيماري آبله از طريق دادن پتوهاي آلوده به ويروس سبب كشتار وسيعي در بين بوميان گرديد. در سال 1915، در طي جنگ جهاني اول آلمان ها به كاربرد عامل بيماري وبا در ايتاليا و طاعون در پترزبورگ روسيه متهم شدند. انگليسي ها نيز ادعا نمودند كه آلمان ها در طول جنگ از بمب هاي حاوي طاعون استفاده نمودند و فرانسوي ها مدعي بودند كه آلمان ها عروسك ها و آب نبات هاي آلوده به عوامل ميكروبي را بر روي روماني ريخته اند.

كنفرانس خلع سلاح ژنو

در سال 1925 در كنفرانس خلع سلاح ژنو، عهدنامه اي (پروتكل منع كاربرد سلاح هاي شيميايي و بيولوژيك) به تصويب 40 كشور جهان رسيد. مشكل عمده در ارتباط با ممنوعيت ذكر شده در پروتكل ژنو اين بود كه هيچ اشاره اي به ممنوعيت ساخت، توليد، ذخيره سازي، آزمايش، نقل و انتقال و خريد و فروش اينگونه سلاح ها نشده بود. از اين جهت بود كه در كمتر از دو دهه بعد از تصويب اين قانون جهان شاهد كاربرد وسيعتر اينگونه سلاحها در جنگ جهاني دوم و پس از آن بود که نهايتا منجر به كنوانسيون 1972 ژنو، مبني بر ممانعت از توسعه، توليد و ذخيره سازي سلاح هاي باكتريولوژيك (بيولوژيك) و توكسيني و كاربرد آنها گرديد. كشورهاي شركت كننده در اين كنوانسيون متعهد شدند كه عوامل بيولوژيك جنگي خود را نابود كنند و يا همه آنها را براي مقاصد صلح جويانه تغيير كاربردي دهند. كه البته اين كنوانسيون در سالهاي آتي به دفعات حول محورهاي فوق و پروتکل الحاقي بازنگري و بررسي شد با اينحال توليد وبکارگيري سلاح هاي شيميايي و ميکربي در چند دهه ي اخير از سوي کساني که خود مدعي خلع اين سلاح ها هستند همچنان ادامه داشته و قربانيان اصلي اين سلاح مردم بي دفاع هستند.

بکارگيري سلاح هاي شيميايي عليه ايران

در طول 8سال جنگ تحميلي عراق عليه ايران تمامي دنيا از کمک به عراق در اين جنگ به صورت مکرر دريغ نکردند. نقض حقوق بين الملل هم از سوي خود دولت عراق صورت مي گرفت که از سلاحهاي شيميايي و ميکربي در جنگ استفاده مي کرد و هم از سوي کساني که دولت عراق را با اين گونه سلاحهاي ممنوعه مجهز مي کردند. در تاريخ 7 و 8 تيرماه 1366، هواپيماهاي بمب افکن عراقي با بمب هاي شيميايي به چهار نقطه پر ازدحام و متراکم جمعيتي شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خرد و کلان مردم بي گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهاي کشده و دهشتناک شيميايي قرار دادند. حملات شيميايي اين رژيم عليه سربازان ايراني در طول جنگ همواره ادامه يافت و اين امر در حالي بود که دولت عراق خود بتنهايي توان ساخت سلاح هاي ميکروبي و شيميايي را نداشت. دولت ايالات متحده امريکا در چراغ سبز دادن به کشورهاي اروپايي و ارسال فناوري اين گونه سلاحها به طور غيرمستقيم و مستقيم مرتبا حقوق بين الملل را در ممنوعيت توليد و تکثير و استفاده از سلاحهاي شيميايي و ميکربي نقض کرد. رسانه هاي غربي در بسياري موارد به دست داشتن در تجهيز عراق به سلاحهاي شيميايي، ميکربي و هسته اي اعتراف کرده اند.

اميد است با اقدامات موثر در سطح ملي و بين المللي و تدوين و اجراي صحيح و بدون تبعيض قوانين و مقررات ذيربط بتوان قدم موثري در مقابله با توسعه، توليد و كاربرد سلاح هاي شيميايي و ميکروبي برداشت و از اين راه امنيت مردم را در سراسر دنيا در مقابل اينگونه سلاح هاي مخرب و كشتار جمعي تأمين نموده و زمينه لازم را براي استفاده صلح آميز از تجهيزات، عوامل بيولوژيك و اطلاعات و دانش فني مربوط در جهت اهداف بشر دوستانه فراهم نمود.