۲۱۳ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۷۹۴ میلادی ، پس از خیانت حاکم کرمان به لطفعلی خان ، آقامحمد خان قاجار با سپاهیانش وارد شهر کرمان شد و پس از ورود به این شهر فرمان یک قتل عام و فاجعه بشری را صادر کرد .

او دستور داد که کوهی بلند از چشمان مردم کرمان پیش روی وی بسازند. به دستور وی تمام مردان شهر کور شدند و بیست هزار جفت چشم به‌وسیله سپاه قاجار تقدیم خان شد. همچنین آقامحمدخان سربازان خود را در تجاوز به زنان شهر آزاد گذاشت و جنایتی عظیم را رقم زد. اموال مردم به تاراج برده شد و حتی کودکان نیز به اسارت گرفته شدند. در این بین بخش هایی از شهر نیز به دستور وی تخریب شد .

محاصره شهر كرمان توسط نیروهای آقامحمدخان قاجار بیش از یك ماه به طول انجامیده بود . علت طولانی شدن محاصره، عمدتاً این بود كه قاجارها توپخانه نداشتند و نیز علاقه كرمانی ها به شخص لطفعلی خان بود كه مردی به غایت شجاع بود و رفتاری نیكو داشت.

پس از هجوم خان قاجار به کرمان ، لطفعلی خان زند به بم فرار کرد و قصد عزیمت به سیستان و بلوچستان را داشت ولی با خیانت حاکم بم دستگیر شد و در راین به فرستادگان آقامحمدخان تحویل داده شد و شاه قاجار او را به بدترین شکنجه‌ها عذاب داد. به طوریکه نخست وی را كور كرده و سپس به قتل رسانیدند.

شدت عصبانیت آقا محمدخان از اهالی کرمان و البته کینه توزی و وحشی گری او چنان بود که تا چند سال بعد اجازه نداد، خرابی های کرمان ترمیم شود، حتی تا مدت ها به مردم اجازه ی سکونت در کرمان داده نشد.

البته نظر به این كه حكومت ایران از آن پس تاسال ۱۹۲۵ در دست قاجارها بود و در دوران پهلوی هم عمدتا رجال عهد قاجار بر سر كار بودند به مصیبتی كه بر كرمانیان وارد آمد آن طور كه باید ، توجه نشد.