با كاهش قربانيان حملات قلبي، تعداد افرادي كه مبتلا به نارسايي قلبي هستند رو به افزايش است .


پژوهشگران موفق به توليد دارويي شده اند كه موجب مي شود قلب صدمه ديده موش، خود را ترميم كند.

پيش تر چنين پنداشته مي شد كه حمله قلبي به سلولها و رگ هاي قلب آسيب غيرقابل جبران مي زند. اما بر اساس نتايج مطالعه اي كه در نشريه نيچر منتشر شده، اگر اين دارو كه حاوي پروتئين thymosin β۴ است قبل از حمله قلبي مورد استفاده قرار گيرد، سلولهاي بنيادين قلب را به ماهيچه تبديل مي كند.

اين پروتئين طبيعي، سلولهاي بنيادين را كه در بزرگسالان ديگر توانايي توليد سلول ندارند، مجددا فعال مي كند.

بنياد قلب بريتانيا يافته هاي اين تحقيق را دستاورد بزرگي براي درمان بيماري هاي قلبي مي داند اما مي گويد تا هنگاميكه داروي مشابهي براي انسان توليد شود، سالها فاصله است.

دانشمندان دانشگاه يو سي ال (UCL) لندن به مدت يك هفته اين دارو را هر روز به موش ها تزريق كردند، پس از آن اين حيوانات را بيهوش كرده و يكي از رگ هاي اصلي قلب آنها را دوختند تا شرايطي شبيه حمله قلبي ايجاد كنند. موشهايي كه اين دارو را از قبل مصرف كرده بودند، زنده ماندند.

اين پژوهشگران متوجه شدند كه دو روز پس از اين نارسايي قلبي، سلولهاي لايه بيروني قلب اين موشها شروع به توليد سلولهاي جديد كرده و دو هفته بعد، اين سلولها وارد لايه هاي دروني قلب شده و در اطراف ناحيه صدمه ديده تجمع كردند.

دكتر پال رايلي كه مسئول اين تيم تحقيقاتي است مي گويد پيش تر گمان مي رفت كه توانايي توليد سلولهايي ماهيچه اي در بزرگسالان براي هميشه از بين مي رود، اما اين دارو سلولهاي بنيادين را در بزرگسالان نيز همچون جنين مجددا "بيدار" مي كند به گونه اي كه اين سلولها با رشد و نمو و تقسيم شدن، سلولهاي جديد ماهيچه اي درست مي كنند.

دكتر رايلي مي گويد اين مساله تا حدود ۲۵ درصد به افزايش جريان انتقال خون به قلب كمك مي كند، بافت هاي آسيب ديده تا حد زيادي ترميم مي شوند و ديواره قلب نيز ضخيم مي گردد.

پيشرفتهاي علم پزشكي موجب شده است كه تعداد قربانيان حملات قلبي كاهش يابد، اما آمار افرادي كه مبتلا به نارسايي قلبي هستند رو به افزايش است.

پيتر وايزبرگ، مدير اين بنياد مي گويد كه از اين پژوهش "بسيار هيجان زده" است، اما هشدار مي دهد كه سطح پيشرفتي كه در حيوانات مشاهده شده به ندرت در انسان ديده مي شود.

اما او مي افزايد كه حتي پيشرفت كم نيز مي تواند تاثيري به سزا در كيفيت زندگي افراد داشته باشد.

آقاي وايزبرگ مي گويد: "يك قلب معمولي ظرفيت استفاده نشده بالايي دارد. بيماراني كه نارسايي قلبي دارند، حتي هنگاميكه نشسته اند قلبشان چنان كار ميكند كه گويي در حال دو ماراتون هستند."

او مي افزايد: "شما مي توانيد يك بيمار را از فردي كه هنگام نشستن روي صندلي نفس نفس مي زند به انساني تبديل كنيد كه راحت روي صندلي نشسته است."

پژوهشگران مي گويند اين دارو در موشها بايد قبل از حمله قلبي استفاده شود تا موثر باشد.

به گفته آنها اين دارو در انسانها نيز بايد به همين ترتيب و از قبل تجويز شود.

پروفسور رايلي مي گويد بيماراني كه بدليل وراثت يا تشخيص پزشك در خطر حمله قلبي هستند با خوردن قرصي، قلب خود را آماده مي كنند كه در صورت سكته، توانايي ترميم داشته باشد.

او پيش بيني مي كند كه اين دارو احتمالا طي ده سال آينده آماده شود.