ويليام هاروي، دانشمند برجسته انگليسي در اول آوريل 1578م در فولْكْستون انگلستان به دنيا آمد و از كودكي به تحصيل پرداخت. وي تحصيلات خود را در رشته پزشكي به پايان برد و به استادي طب دانشگاه كمبريج دست يافت. او مدتي نيز در دربار انگليس خدمت كرد و طي ساليان بعد به شهرت رسيد. وي معتقد بود كه نمي‏توان شناخت وظايف اعضاي بدن را در كتاب‏ها آموخت بلكه وسيله آموختن آن، كالبد شكافي و تجربه است. هاروي در راه شناسايى اعمال بدن تلاش وافري به كار برد تا اينكه پس از سال‏ها مطالعه و تحقيق، در چهارم دسامبر 1619م موفق به كشف جريان گردش خون گرديد. وي هم‏چنين وظايف و عمل قلب را بدون كمك ميكروسكوپ كشف كرد. هاروي در سال 1628م تمام تجربيات خود را در يك جزوه هفتاد صفحه‏اي منتشر نمود. با انتشار اين جزوه، نفرت عجيبي درمردم به وجود آمد. زيرا آن‏ها عقيده داشتند كه قلب مركز و جايگاه روح است و خون در كبد وجود دارد. هم‏چنين مردم زمان بر اين باور بودند كه غذا بعد از وارد شدن به معده، هضم و به وسيله روده‏ها وارد كبد مي‏شود و به صورت خون در مي‏آيد. ولي هاروي ثابت كرده بود كه غذا پس از هضمْ وارد خون شده و خون پس از گردش در قلب، به تمام نقاط بدن مي‏رود. ويليام هاروي سرانجام در سوم ژوئن 1657م در شصت و نه سالگي درگذشت ولي افكارش مطرود شد، تا اينكه در سال 1661م، يكي از متخصصان پزشكي در مشاهدات ميكروسكوپي، جريان خون را مشاهده كرد و بدين وسيله، كشف بزرگ هاروي مورد تاييد پزشكان و مردم قرار گرفت.