شارل لويى آلفونْسْ لاوران، پزشكي فرانسوي بود كه پس از اخذ دكتراي خود، به خدمت نظام درآمد و به الجزاير اعزام شد. وي در آنجا فرصت مناسبي داشت تا درمورد بيماري مالاريا كه همه ساله در بسياري از نقاط جهان، جان انسان‏هاي زيادي را مي‏گرفت، تحقيقات كافي و مطالعات لازم به عمل آورد. در نتيجه در 26 مه 1880م به كشف عامل اين بيماري موفق شد. لاوران پي برد كه عامل بيماري‏زاي مالاريا، از نوع باكتري نبوده، بلكه موجودي تك ياخته از سلسله آغازيان است. اين نخستين بار بود كه موجودي تك سلولي به عنوان عامل مولد يك بيماري شناخته مي‏شد. اين موجودات انگلي توسط پشه‏هايى موسوم به آنوفل وارد بدن و خون مي‏شوند و بيماري را منتقل مي‏كنند. پس از انتقال باكتري به بدن و تكثير آنان، شخص در ابتدا دچار لرز مي‏شود و درنتيجه تركيدن گويْچه‏هاي سرخ پر انگل و پراكنده شدن انگل‏هاي درون آن در خون، بيماري مالاريا يا تب نو شكل مي‏گيرد. براي نابودي اين بيماري بايد محل زندگي پشه آنوفل در باتلاق‏ها را خشكانيد و اين پشه‏ها را به وسيله سم‏پاشي از بين برد. لاوران در سال‏هاي بعد نيز به مطالعه در باب بيماري‏هاي مناطق گرمسيري پرداخت و در سال 1907م به سبب تحقيقاتش در باب كشف عامل بيماري مالاريا، به اخذ جايزه نوبل نائل آمد.