یهودیان طایفه‏ ی بنی‏ قریظه که با مسلمانان مدینه، پیمان دفاعی برقرار کرده بودند، پس از هجوم جبهه‏ی متحد استکبار، متشکل از یهودیان، مشرکان قریش و طوایف دیگر عرب به شهر مدینه و وقوع نبرد سرنوشت ساز خندق (جنگ احزاب)، نسبت به مسلمانان، مرتکب خیانت شده و موجب تقویت جبهه‏ی کفر و شرک و تضیعف روحیه‏ی مسلمانان مدینه گردیدند. به همین جهت، پس ازپیروزی مسلمانان درجنگ احزاب با قهرمانی‏های مولای متقیان امام علی‏بن ابیطالب(ع)، مسلمانان به فرمان پیامبراکرم(ص) بلادرنگ به سوی قلعه‏ی بنی‏قریظه رهسپار گردیدند و آنان را به مدت ۱۵ (و به روایتی ۲۵) روز در محاصره‏ی خویش گرفتند. سرانجام سران طایفه‏ی بنی‏قریظه چاره‏ای جز تسلیم ندیده و به داوری سعدبن‏معاذ یکی از صحابه‏ی بزرگ پیامبر، رضایت دادند. سعدبن معاذ، اشد مجازات را که قتل مردان جنگی قبیله بود برای آنان پیشنهادنمود که مورد پذیرش پیامبر اکرم(ص) واقع گردید. به این صورت، فتنه و خیانت، از ریشه خشکانیده شد و شرّ یهود از سر مسلمانان کوتاه گردید.