سربداران گروهی بودند که از ظلم و تعدی مغولان که در آن زمان ایران را تحت سلطه‏ی خود داشتند به ستوه آمده بودند. آنان تحت رهبری روحانیون مبارزی چون شیخ خلیفه، شیخ حسن جوری، با مغولان و عوامل دست نشانده‏ی آن‏ها مبارزه کردند. شعار قیام کنندگان این بود که یا ظالم و ستمکار را نابود می‏کنیم و یا بالای دار می‏رویم ولی ننگ را نمی‏پذیریم که به همین دلیل آن‏ها را سربداران نامیدند. سربداران حدود نیم قرن بر مناطقی از شمال شرق ایران حکومت کردند و سرانجام، تیمور گورکانی در سال ۷۸۸ ق، حکومت آنان را منقرض کرد.