حاج شيخ عباس بن محمدرضا بن ابي‏ القاسم قمي، از افاضل علماي قرن چهاردهم هجري قمري و از محدثين برجسته و آگاه شيعه به شمار مي‏آيد. پس از تحصيلات مقدماتي خويش در قم، در سال 1316 قمري عازم نجف اشرف گرديد و از محضر حاج ميرزا حسين نوري استفاده كرد و در تأليفات استادش مساعدت نمود. پس از فوت استاد، به قم عزيمت كرد و در همان جا به انجام وظايف ديني و تاليف كتاب‏هاي ارزنده پرداخت. ايشان درطول عمر خويش ده‏ها كتاب كه هر يك در جاي خود قابل تامل و تعمق مي‏باشد ارايه نمود. از جمله آثار ايشان، كتاب مَفاتيح‏الجَنان است كه مشتمل بر ادعيه و زيارات معصومين(ع) مي‏باشد و در خانه‏ي هر فرد شيعي در كنار قرآن و نهج‏البلاغه قرار گرفته است. از ديگر آثار شيخ عباس قمي مي‏توان به كتاب‏هاي الاَنوارُ البَهيَّة في تَواريخُ الحُجَج الالهيَّة، الباقياتُ الصّالِحات في الاَدعِيَةِ وَ الصَّلواتِ المُستَحَبّات، سَفينَةُالبِحار و مَدينَةُ الْحِكَمْ و الاثارْ، غايَةُالْمَرام في مَناقِبُ المُرْتَضَويه و مَنازِلُ الاخِرَه اشاره نمود. محدث قمي سرانجام پس از عمري تلاش و خدمت به اسلام و مسلمين و تحمل سختي‏ها و مرارَت زمان به ويژه در اواخر عمر كه مصادف با توطئه‏هاي دشمنان اسلام و دين زدايي رضاخاني بود، در ذي‏الحجّه‏ي سال 1359 ق در 65 سالگي بدرود حيات گفت و پس از تشييع، در صحن مطهر امام علي(ع) در جوار استادش مرحوم حاج ميرزا حسين نوري به خاك سپرده شد.