ويكتور هوگو، درخشان‏ترين شخصيت ادبي فرانسه در قرن نوزدهم، در 26 فوريه 1802م در شهر بزانسون فرانسه به دنيا آمد. وي در ابتدا وارد عرصه ادبيات گرديد و پس از مطالعه آثار بزرگان، مقام ادبي مهمي به دست آورد. وي در 25 سالگي به عضويت آكادمي فرانسه پذيرفته شد و هم‏زمان به عنوان نماينده به پارلمان فرانسه راه يافت. هوگو در زمان حكومت ناپلئون سوم، به دليل مخالفت با سياست‏هاي مستبدانه وي از صحنه سياست دور افتاد و نزديك به 19 سال در تبعيد به سر برد. در همين دوران بود كه ويكتور هوگو، رمان‏هاي ماندگار خود را خلق كرد. هوگو را مي‏توان مروج و پيشاهنگ مكتب رمانتيسم در اين دوره دانست چرا كه اين مكتب به وسيله او به اوج شكوفايى و رشد رسيد. براساس مكتب رمانتيسم، قواعد و سنت‏هاي كلاسيك، مانع درك طبيعت، لذت بردن از آن و بيان آن بود. اين مكتب به برتري احساسات و تخيل بر عقل باور داشت و معتقد بود كه هنرمند بايد بدون هيچ قيدي به بيان احساسات خود بپردازد. هوگو، طرفدار آزادي در هنر بود. وي در اشعار خود از موضوعات مختلفي سخن رانده و از همه صورت‏ها و اشكال هنري بهره گرفته است؛ از سروده‏هاي حماسي تا هجوگويى و مرثيه. در اشعار او، مضاميني چون تضاد نيكي و بدي، وجدان و بي‏وجداني و روشنايى و تاريكي مدنظر قرار گرفته است. ويكتور هوگو محبوب‏ترين نويسندگان زمان خود به شمار مي‏آمد. اين محبوبيت تاحدي به سبب تبعيد وي كه رنگي افسانه‏اي به خود گرفته بود و به سبب وضع سياسي زمان بود كه او را مظهر حكومت تازه معرفي مي‏كرد، مربوط مي‏شد. هم‏چنين به سبب حساسيت و ادراك او در برابر احساس‏هاي بشري كه بيشتر با محروميت‏ها و ناكامي‏هاي بشر ارتباط مي‏يافت. هم‏چنين به سبب فصاحت بيان كه در عين حال از سادگي برخوردار بود و به سبب نبوغ پرثمر و تنوع استعداد. ويكتور هوگو طرفدار اصلاحات به نفع طبقات محروم و رنجديده بود. مسئله بزرگ از ديدگاه او بي‏عدالتي است كه از آن به عنوان بدي ياد كرده است. زندگي هوگو به رغم ماتم‏ها و بدبختي‏هاي خانوادگي و به رغم تبعيدها، زندگي پيروزمندانه‏اي بود، برخوردار از سرنوشتي استثنايى با مفاخر فوق العاده. هوگو مظهر درخشان ملت جمهوري‏خواه بود. خطابه‏هايش در موارد مختلف، انعكاس وسيعي به همراه داشت و هر روز بر افتخار او افزوده مي‏گشت. ويكتور هوگو در سال‏هاي پاياني عمر مورد احترام و ستايش عمومي بود به طوري كه در جشن تولد هشتاد سالگي او، شش‏صد هزار تن از مردم پاريس و شهرهاي ديگر فرانسه براي تهنيت و گراميداشت او در برابر خانه‏اش گرد آمدند. بينوايان، مردي كه مي‏خندد، كارگران دريا، ناپلئون كوچك، گوژپشت نوتردام و روح انسان از معروف‏ترين رمان‏هاي ويكتور هوگو مي‏باشند. ويكتور هوگو سرانجام در 22 مي 1885م در 83 سالگي در اوج محبوبيت و شهرت درگذشت و پس از تشييعي با شكوه در پاريس به خاك سپرده شد.