حسن مجتبی(ع) حجت‌الاسلام شوشتری‌نسب، امام حسن مجتبی(ع) را مصداق آیه ۳۵ سوره فصلت عنوان کرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین شوشتری‌نسب، مؤلف و مفسر قرآن کریم در سیزدهمین سلسله گفتار «قرار آسمانی» با اشاره به آیه ۳۴ سوره فصلت «وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ؛ و نيكى با بدى يكسان نيست [بدى را] آنچه خود بهتر است دفع كن آنگاه كسى كه ميان تو و ميان او دشمنى است گويى دوستى يكدل مى‏ گردد»، این بیت سعدی را «بدی را بدی سهل باشد جزا اگر مردی أَحسِن إلی مَن أساء» به عنوان شاهد مثال بیان کرد و گفت: البته به شهادت قرآن این کار از هر کسی ساخته نیست لذا بلافاصله می‌فرماید: «وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ؛ و اين [خصلت] را جز كسانى كه شكيبا بوده‏ اند نمى‏ يابند و آن را جز صاحب بهره‏ اى بزرگ نخواهد يافت.» مصداق بارز این آیه امام حسن مجتبی(ع ) است. در روایت دارد یک مرد شامی به امام رسید و شروع به ناسزا گفتن کرد. حضرت، اول به او سلام کرد و با لبخندی فرمود گمانم غریب هستی اگر از ما چیزی بخواهی به تو عطا می‌کنیم، اگر گرسنه‌ای تو را سیر می‌کنیم، بعد فرمود تا زمانی که اینجایی بیا و مهمان ما باش. مرد شامی چنان تحت تاثیر قرار گرفت که شروع به گریه کردن و گفت شهادت می‌دهم که تو خلیفه الله هستی. و بعد گفت: « اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ» خداوند می‌داند رسالت خود را کجا قرار دهد. میلاد امام حسن مجتبی(ع) مبارک.