محمدبن حسن طوسي معروف به شيخ طوسي در 23 سالگي براي كسب علوم روز راهي بغداد گرديد و در حوزهي درس شيخ مفيد و سيد مرتضي جاي گرفت. پس از رحلت سيد مرتضي در سال 436 ق، شيخ طوسي پيشواي مذهب تشيُّع گرديد و دوازده سال بعد از سيد مرتضي، در بغداد زعامت شيعيان را برعهده گرفت. حلقهي درسي شيخ طوسي پذيراي صدها عالم فاضل شيعه و سني بود و دانشوران بزرگي در حلقهي درس او پرورش يافتند. آثار مكتوب شيخ طوسي، جزو مهمترين و معتبرترين كتب شيعه ميباشند كه كتب "تهذيب" و "استبصارِ" ايشان از اركان حديث شيعه هستند. شيخ طوسي را تدوين كنندهي اساسنامهي مكتب تشيع در فرهنگ و تمدن اسلامي ميشناسند. شيخ طوسي در اواسط قرن پنجم هجري، حوزهي عظيم نجف اشرف را بنيان نهاد و اولين دانشگاه شيعه را تاسيس كرد. سرانجام اين عالم نامدار پس از عمري تلاش و خدمت، در محرم سال 460 ق در 76 سالگي به لقاي معبود شتافت و در منزل مسكونياش در نجف اشرف به خاك سپرده شد.