برخي از مورخان، وقوع غزوهي الفتح و فتح مكه به دست پيامبر(ص) و اصحاب و ياران آن حضرت را دوم و برخي ديگر سيزدهم و نيز بيستم رمضان دانستهاند. ممكن است در دوم رمضان آماده براي جنگ شده و در روز سيزدهم مكه را فتح كرده باشند. منشأ فتح مكه و درگيري مسلمين با كفار قريش، نقض شرايط صلح حديبيه از سوي كفار قريش بود كه فردي از بنيبكر كه از طرفداران قريش بودند شعري در هجو پيامبر(ص) خواند و غلامي از بنيخزاعهي طرفدار پيامبر(ص) اين شعر را شنيد و منع كرد ولي فايدهاي نداشت. در نتيجه، بين آنان زد و خورد درگرفت و درگيري طرفين به قوم و قبيله آنان نيز كشيده شد. اين خبر به پيامبر(ص) رسيد آن حضرت فرمود: نصرت داده نشوم، اگر خزاعه را نصرت نكنم. پس در طلب لشكر برآمد و پيكي را به سوي دشمن فرستاد و پيام داد: هر كه ايمان به خدا دارد، در اول رمضان در مدينه حاضر شود. هر مسلماني كه در مدينه بود آمادهي تجهيز جنگي شد. بالاخره زمان موعود فرا رسيد و اين شهر مقدس به دست مسلمانان فتح گرديد. از آن پس كار اسلام پا برجا شد و شالودهي دين پيريزي گرديد.