كُنت لي‏يِف نيكُلاويچ تُولْسْتوي معروف به لئون تولستوي نويسنده شهير روسي در ۹ سپتامبر سال ۱۸۲۸م در روستايى در ۲۵۰ كيلومتري مسكو به دنيا آمد و در كودكي پدر و مادر را از دست داد. از نوجواني، استعداد درخشان و هوش سرشارش، معلمان را به تعجب وا مي‏داشت. با اين حال مدت زيادي در دانشگاه ماندگار نشد و پس از چهارسال خدمت در ارتش، به قصد پرداختن به نگارش، از نظام خارج شد. وي از آن پس به خلق آثار ادبي روي آورد و رمان‏هاي متعددي نگاشت. لئون تولستوي عالي‏ترين نمايش‏گر روح ملت روس و از بزرگترين نويسندگان جهان است. او مانند يك دانشمند الهيات و معتقد به اصول اخلاقي در جستجوي مرامِ دوستي پاك و بي‏آلايشي بود كه در مسيحيت اوليه وجود داشت و همين امرْ آثار او را مشحون از بشردوستي و احترام به وجود انسان كرده است. تولستوي در مجسم كردن اخلاق و روح مردم روس مقامي ارجمند داشت و معتقد بود كه تنها محبت است كه بايد بر مردم حكومت كند. اين عقايد باعث شد كه كليسا، تولستوي را در ۷۲ سالگي تكفير نمايد. با اين حال در اواخر عمر چنان مشهور شد كه تقريباً همه دنيا او را مي‏شناختند. با اين كه فلسفه، مشغله تولستوي نبود، اما انديشه‏هايش در افكار فلسفي قرن نوزدهم تأثير فراوان نهاد. تولستوي با هر مكتب فلسفي يا فرقه مذهبي كه حقيقت را در انحصار خود تصور مي‏كرد مخالف بود و با هر كليسايى كه معتقد بود تنها يك راه و آن هم راه كليسا به سوي خدا وجود دارد، مي‏جنگيد. اعتقاد خود وي اين بود كه همه اديان بزرگ، بالذات هدايتگر به سوي خداوند هستند. تولستوي مطابق تعليمات خود، خويشتن را از قيد و بند مال و دارايى‏اش رها ساخت و همانند روستائيان به زندگي پرداخت. تولستوي انديشه‏هاي اخلاقي، اجتماعي و مذهبي خود را در رمان‏هاي بزرگ، داستان‏هاي كوتاه و مقالات متعددي مطرح ساخته كه جنگ و صلح، اعترافات و رستاخيز از آن جمله‏اند. هم‏چنين آثار ديگر او از جمله قزاق‏ها، هنر چيست و حاجي مراد، همه در حد شاه‏كارهاي ادبي روس است. لئون تولستوي در اواخر عمر خانه را ترك كرد تا اين كه سرانجام در ۲۰ نوامبر سال ۱۹۱۰م مانند بي‏نواترين افراد در بي‏خانماني و سرگرداني در ۸۲ سالگي درگذشت.