صاحب تفسیر مشکاة واژه «اَلْحَمْدُلِلِّهِ» را جامع‌ترین کلام در بیان توحید افعالی خداوند دانست و گفت: اگر در وجود خود با دقت بنگریم، هیچ صنع زیبایی نیست که از حمد خداوند تهی باشد.

محمدعلی انصاری، مفسر قرآن و صاحب تفسیر مشکاةبه گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمدعلی انصاری، مفسر قرآن و صاحب تفسیر مشکاة، امروز، ۲۸ مردادماه در نشست مجازی با موضوع آیه شریفه «اَلْحَمْدُ لِلِّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ» اظهار کرد: یگانه كسی كه شایسته ستایش است، خداوند متعال است. آیه شریفه «اَلْحَمْدُ لِلِّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ» که به معنای ستایش از آن خدایی كه پروردگار جهانیان است نیز بیانگر همین حقیقت بوده كه تمام محامد از آن خداوند است و در وجود، هیچ ستایش‌شده‌ای جز خداوند سبحان نداریم.

وی بیان کرد: هر ستایشی در وجود، قهراً به معنای ستایش خداوند سبحان است. هر صاحب حُسن، كمال، علم، جمال و صاحب منالی را كه در هستی ستایش كنیم، در حقیقت خداوند را حمد و ثنا كرده‌ایم، زیرا هیچ‌ یک از ماسوی الله از خود چیزی ندارند و فقیر مطلق‌اند.

این مفسر قرآن اظهار کرد: هستی و دارایی ما همگی جلوات حضرت باری‌تعالی بر وجود است نه جمال صاحب‌جمالان و نه كمال صاحب‌كمالان در اصل از خود آنان است. تمام دارایی‌ها ذاتاً، قهراً و اكتساباً متعلق به خداوند است و حتی اگر كسی دارایی و فضلی را كسب كرده، آن كسب بنا به مقدماتی است كه ذات باری‌تعالی در وجود قرار داده وگرنه چه بسیار افراد كه پای در راه طلب گذاشتند و نرسیدند، پس بر ماست كه از صمیم جان بگوییم: «اَلْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمین‏»؛ ستایش از آن پروردگار جهانیان است.

انصاری تصریح کرد: «اَلْحَمْدُلِلِّهِ» جامع‌ترین کلام در بیان توحید افعالی خداوند است، یعنی هیچ فکر شایسته و فعل زیبا از خاک تا افلاک و از ازل تا ابد سر نمی‌زند، مگر آنکه منتسب به حضرت باری‌تعالی و ریشه گرفته از ذات سبحانی باشد.

وی اظهار کرد: انسان خردمند، تیر افکنده را نمی‌بیند، بلکه تیرانداز را می‌بیند و او را عامل افکندن تیر می‌داند و اگرچه به ظاهر، کمان‌دار کمانش را به زه کرده و تیر را به هدف زده است، اما فاعل حقیقی آن، خداوند است: «وَ مَا رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَ لَكِنَّ اللهَ رَمَی‏»؛ و چون ریگ یا تیر به‌سوی آنان افکندی، تو نیفکندی، بلکه خدا افکند.

صاحب تفسیر مشکاة گفت: دیدن خداوند در پس آن کمان و بازوی توانای کمان‌دار، به‌معنای «الْحَمْدُلِله» است و اگر در وجود خود با دقت بنگریم، هیچ صنع زیبایی نیست که از حمد خداوند تهی باشد، بنابراین با گفتن «اَلْحَمْدُلِلِّهِ»، تمام مواهب را به یک‌باره به خداوند نسبت می‌دهیم.