یک کارشناس مسایل بین‌الملل گفت: تا وقتی شناسایی سیاسی بین‌المللی در افغانستان رخ نداده، بهتر است برای پیگیری منافع‌مان از کشورهایی مثل قطر، پاکستان و چین که با طالبان کار می‌کنند بهره ببریم.
علی رستمی در گفت‌وگو با ایسنا درباره اختلافات ایران و افغانستان بر سر مساله آب اظهار کرد: با توجه به اینکه افغانستان هنوز کشوری است که هیچ کشور و نهاد بین‌المللی آن را به رسمیت نشناخته است، نمی‌توان انتظار داشت که به قواعد و مقررات و توافق‌های دو و چند جانبه پایبند باشد. دولت افغانستان هنوز از سوی همه مردم افغانستان مورد پذیرش قرار نگرفته است و در مجامع بین‌المللی هم حضور ندارد از این رو نوع برخورد با دولت فعلی با رفتاری که با کشورهای دیگر عضو جامعه بین‌الملل داریم، باید متقاوت باشد.
وی ادامه داد: ایران امیدوار بود توافق‌های مربوط به آب و مساله تشکیل دولت فراگیر به شکلی که از همه اقوام در ساخت دولت مشارکت داشته باشند حل شود اما این مسایل به طور جدی هم چنان مورد بحث است. دولت فعلی با توجه به شرایط سیاسی که دارد خود را ملزم نمی‌داند از قواعد بین الملل استفاده کند. از سویی دولت این کشور سعی می کند برای حفظ موقعیت خود برای کشاورزان آب را فراهم کند و به مناطق مدنظر خود برساند.
رستمی گفت: دولت قبل در افغانستان هم چندان به تعهداتش در قبال ایران در مساله آب پایبند نبود و سعی داشت در ازای فرستادن آب به سمت ایران، از ایران انرژی و نفت دریافت کند. در حالی که طبق توافق ۱۳۵۱ بعد از سد کجکی نباید مانعی بر سر راه آب ایجاد شود اما سدهای کوچک و بزرگ زیادی در مسیر رود هیرمند ساخته شده است.
این کارشناس مسایل بین الملل تصریح کرد: طالبان هم همان روش دولت قبل را به نظر به ارث برده است. آنها بر مبنای خواست خود و بدون توجه به قراردادهایی که بین دو کشور است می گویند آب کم است در حالی که هر چقدر آب کم هم باشد باید بر اساس قوانین حقآبه ایران جاری شود.
رستمی گفت: ایران باید در سیاست هایش تغییراتی دهد اما به شکلی که این مساله به آشوب در مرز نینجامد. اکنون در حالی وارد فصل تابستان می شویم که مساله آب جدی است از این رو باید دید می توان کاری انجام داد یا نه.
این کارشناس مسایل بین‌الملل با بیان اینکه باید امیدوار بود هر چه سریعتر دولتی متشکل از همه اقوام به شکلی که سازمان ملل هم مدنظرش است در افغانستان شکل گیرد، اظهار کرد: در شرایطی که دولت فعلی در افغانستان از سوی هیچ کشوری و ایران به رسمیت شناخته نشده است نمی توان کاری را به نتیجه رساند. در چنین شرایطی مذاکره رسمی با دولت طالبان امکان پذیر نیست به علاوه وقتی این دولت تعهدی ندارد هر گونه مذاکره ممکن است در عمل بی فایده باشد.
رستمی گفت: در حال حاضر با دولتی در افغانستان رو به رو هستیم که هرچند دولتی بالفعل است اما به لحاظ بین‌اللملی و سیاسی شناسایی نشده است. معتقدم تا وقتی شناسایی سیاسی رخ نداده، بهتر است از کشورهایی که با طالبان روابط خوبی دارند و کار
می کنند مثل قطر، پاکستان و چین برای تامین منافع مان در افغانستان استفاده کنیم.
وی ادامه داد: اگر شرایط بین ایران و طالبان مدیریت نشود، به درگیری ها و تنش های قابل توجه در مرزهای دو کشور منجر می شود که نشانه های آن را در ماه های اخیر شاهدیم. این شرایط و برخی رفتارها و واکنش‌ها می‌تواند مردم را به شدت عصبانی کند.