حضرت امام علی(ع) سالیانی پس از حضرت زهرا(س)، به سفارش برادر خود عقیل که از علمای نَسَب شناس بود و خاندانهای عرب را به خوبی میشناخت، با فاطمهی کلابیه ازدواج کرد. این بانوی بزرگوار از امام علی(ع) چهار پسر به نامهای عباس، جعفر، عبداللَّه و عثمان آورد و به اُمّالبنین یعنی مادر پسران معروف گردید. هر چهار پسر امالبنین در واقعهی خونین کربلا به رسیدند و او در برابر این مصیبت صبر نمود. وی پس از اطلاع از حادثهی عاشورا، عبیداللَّه، فرزند پسرش عباس را همراه خود به قبرستان بقیع میبُردْ و اشعاری در رثای فرزندانش میسرود. مردم مدینه نیز جهت شنیدن ندبهی این بانوی بزرگوار در آن محل جمع میشدند و میگریستند. امالبین سه سال پس از عاشورای سال 61 ق در مدینه درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.