برای وصول به ساحت قدسی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) انسان باید هفت منزل و هفت وادی را طی کند. اساساً برای برقراری ارتباط با حقایق بلند در نظام هستی ارتباط با حق، ارتباط با اولیای حق، ارتباط با آن حقایق معنوی که در جهان هستی و باطن عالم هست مقدماتی لازم دارد.
هفت منزل برای وصول به ذات مقدس امام حسین(ع)به گزارش ایکنا، همزمان با ایام عزاداری سید و سالار شهیدان امام حسین(ع) سخنرانی‌های دینی با محور اهداف و فلسفه امام حسین(ع) در قیام عاشورا با هدف معرفت‌بخشی بیش از پیش جامعه برگزار می‌شود. متن ذیل بخشی از سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی کربلایی، استاد حوزه و دانشگاه ادیان و مذاهب و عرفان‌پژوه با موضوع هفت منزل برای وصول به ذات مقدس امام حسین(ع) است.
«برای وصول به ساحت قدسی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) هفت منزل و هفت وادی را انسان باید طی کند، اساساً برای برقراری ارتباط با حقایق بلند در نظام هستی ارتباط با حق، ارتباط با اولیاء حق، ارتباط با آن حقایق معنوی که در جهان هستی و باطن عالم هست مقدماتی لازم هست. گمان نکنید که انسان وارد نماز می‌شود در محضر خدا می‌ایستد بلافاصله آن معراج مومن دفعتاً حاصل می‌شود نه نیاز به طی مقدماتی دارد. برای اینکه انسان به محضر حضرت امام حسین(ع) برسد هفت وادی و هفت منزل به لحاظ معنوی باید طی شود:
۱- معرفت به امام حسین(ع)
۲- محبت به امام حسین(ع)
۳- تبعیت از حضرت امام حسین(ع)
۴- مناسبت پیدا کردن با امام حسین(ع)
۵- همراهی قلبی و باطنی با حضرت
۶- رسیدن به محضر و مقام عندیت و شهودی حضرت
۷- اتحاد پیدا کردن انسان با مقام ولایت حسینی
بحث ما در این وادی اول بحث شناختن امام حسین(ع) و معرفت پیدا کردن به حضرت است. کتاب‌های فراوانی در این زمینه هست که توصیه می‌کنم سروران عزیز مطالعه بفرمایند.
کتاب اصول کافی و کتاب علم الیقین ملامحسن فیض کاشانی و... در این زمینه بسیار قابل استفاده است. اینها ترجمه فارسی هم دارد. کتاب حماسه حسینی، شهید مطهری بسیار کتاب خوبی است. آثار سیدجعفر شهیدی هم در مورد امام حسین(ع) و سایر معصومین(ع) آثار خوبی است. اگر از ما سوال کنند چند حدیث از این ۱۴ معصومین که الگوها و پیشوایان ما هستند می‌دانید، چقدر در حافظه‌‌مان داریم، چه می‌گوییم؟ برخی از محدثین ما از معاصرین، مجموعه کلمات معصومین را جمع‌آوری کردند مثلا چند مجلد بیانات حضرت سیدالشهدا(ع) بیانات امام حسن مجتبی(ع). اگر می‌خواهید با جان امام حسین(ع) آشنا شویم انس با کلمات آن حضرت بسیار مهم است. انس پیدا کردن با روایات معصومین موجب ارتقای روحی انسان می‌شود به عمر انسان برکت و به جان انسان نورانیت می‌دهد.
معرفت به عنوان وادی اول وقتی برای انسان حاصل شد برای انسان محبت به همراه دارد. نتیجه معرفت و شناخت، محبت است. انسان مادامی که کسی را، چیزی را به آن شناخت و معرفت نداشته باشد، عاشق نمی‌شود و البته شناخت، مراتب دارد. انسان هر میزانی که شناخت و معرفتش از حضرت امام حسین(ع) از اهل بیت(ع) بیشتر باشد عشق و سرگشتی، شوق وصال این ذوات مقدسه بیشتر می‌شود.
معرفت که آمد انسان عاشقش می‌شود. وقتی که بدانی که سیدالشهدا(ع) کیست، بدانیم که هر آنچه که داشت در راه خدا داد «جز تو ای کشته بی‌سر که سراپا همه جانی/ کیست کز دادن جانی بخرد جان جهانی» امام حسین(ع) خودش فدا کرد تا بشریت هدایت بشود. وقتی انسان اینها را بداند خواه و ناخواه، عشق، شوق و محبت امام حسین(ع) در دلش رسوخ می‌کند. امام صادق(ع) می‌گوید: برای امام حسین(ع) در قلوب شیعیانش حرارت و محبتی هست که هیچگاه سرد نمی‌شود.
حکما و عرفا می‌گویند عشق و محبت در کل هستی ساری و جاری است. شدت محبت را بزرگان تعبیر می‌کنند به عشق «عاشق که شد یار به حالش نظر نکرد/ ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست». انسان، عاشق امام حسین(ع) شود، عاشق این نور این پاکی این جلوه اتم خدا بشود ره به سعادت می‌برد. «هر چه گویم عشق را شرح و بیان/ چون به عشق آیم خجل باشم از آن» محبت و عشق، ناخالصی‌های وجود انسان را ذوب می‌کند.
عشق سرمایه انسان است. محبت به اولیاء خدا برای انسان سرمایه می‌شود. عشق خیلی بلندمرتبه است. باید انسان، شناخت و معرفت داشته باشد تا بتواند این عشق را صید کند. عشق خود حق است، عاشق در معشوق چه چیزی می‌بیند؟ آیا این هست که جز حق نمی‌بیند؟ خدا را در صورت معشوق می‌بیند. باید انسان آنچنان شناختش بالا برود تا عشق و شوق، دوست داشتن این ذات مقدس حسینی این انوار مقدس در دلش رسوخ کند. اهل معرفت می‌گویند که انسان در مسیر عشق قرار بگیرد و راه سلوک و ایمان و ولایت را بخواهد برود، بسیار سخت است. می‌گویند مثل این است که انسان با مژه چشمش بخواهد کوهی را بکند. درست است که عاشق امام حسین(ع) شدن لیاقت می‌خواهد درست است که عاشق حق شدن و رسیدن به مقام قرب الهی فراز و نشیب دارد، اما انسان عاشق، همه فشارها را متحمل می‌شود، هجران عشق، فراق عشق، شور عشق، حرارت عشق، نور عشق، بهجت عشق همه اینها انسان را بالا و پایین می‌کند.
این عشق، این توجه، این شور، این شوق به وصال امام حسین(ع) باید دائمی باشد تا اثر کند والا من چند صباح بیام محرم و صفر عزاداری کنم چقدر در جان من اثر دارد؟ این احوال معنوی باید ملکه بشود. توجه به حضرت ولی عصر توجه به امام، باید برای انسان مقام بشود. دیدید این گلوله سرب آتشین در دل وارد می‌شود، می‌سوزاند. محبت حسینی این کارها را با انسان می‌کند تا ابدیت انسان را رنگ می‌زند.
پیر غلام اباعبدالله عاشق اهل بیت است. دستگاه امام حسین(ع) خیلی بزرگ است. دستگاه امام حسین(ع) یک دستگاهی است که آلوده‌ترین انسان باشد پاک می‌شود. ما درباره حج و زیارت خانه خدا داریم کسی که مکه می‌رود و می‌آید چه بخواهد و نخواهد این سفر پاکش می‌کند. مجلس امام حسین(ع) هم این کار را می‌کند کاری نداشته باش چه کسی چکاره است به من و شما مربوط نیست او با امام حسین(ع) طرف است. این دستگاه آنقدر وسیع هست. رحمت واسعه خداست. حالا کسی عاشق این نور بشود عاشق این حقیقتی بشود که جلوه اتم خداست، سر از پای نمی‌شناسد. عشق با انسان همین کار را می‌کند، دائما یاد محبوبش هست. محبت امام حسین(ع) آنچنان سرعت سیری به انسان می‌دهد که در یک لحظه با عنایت امام حسین(ع) راه و منزل‌های که سال‌های زیاد اهل سلوک می‌خواهند طی کنند به توجه و عنایت امام حسین(ع) در یک لحظه طی می‌شود.
نقل شده است از علامه طباطبایی که آیت‌الله قاضی می‌فرمودند: همه فیوضات معنوی به دست امام حسین(ع) هست. پیشوای آن حضرت ابوالفضل عباس(ع) هست. سعی کنیم آن عشق در دلمان بجوشد با اهل عشق بنشینیم، سیره امام حسین(ع) را در این ایام بخوانیم. گنجینه الاسرار عمان سامانی را هر سال با آغاز محرم بخوانیم که بیان عرفانی واقعه عاشوراست. گنجینه الاسرار سامانی نتیجه شهود است با اینها باید انس داشته باشیم، خودمان را موظف کنیم اول محرم شروع کنیم روزی ۲۰ دقیقه کلمات امام حسین(ع) را بخوانیم. آن وقت نگاه کنید محرم و صفر تمام شد چقدر معارف خواندیم. آیا عشق به حضرت حسین(ع) بیشتر شده یا نه؟
راه عاشق شدن آن است که بشناسی و با فضیلترین اعمال و کارها نزد خدا آن عملی است که با مداومت انجام شود.»