در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ حضرت امام خميني پس از نزديك به ۱۵ سال دوري و تبعيد از وطن، در ميان استقبال پرشور مردم قدم به خاك ايران اسلامي گذاشت و بزرگترين استقبال تاريخ در تهران شكل گرفت. استقبال گسترده مردم آگاه و بيدار ايران از امام، چنان بينظير بود كه ميتوان گفت در هيچ دورهاي از تاريخ معاصر، مردم، از يك شخصيت محبوب خود، اين چنين استقبال نكردهاند. امام، پس از يك سخنراني كوتاه تشكرآميز در فرودگاه، براي اداي احترام به شهيدان انقلاب اسلامي به مرقد آنها در بهشت زهرا رفتند. در مسير بهشت زهرا، دريايي از انسانها موج ميزد و اتومبيل با كندي ميتوانست حركت كند. ساعتها طول كشيد تا اين فاصله طي شد. اتومبيل حامل امام را دهها موتور سوار حفاظت ميكرد. برسقف اتومبيل حاملِ حضرت امام، جوانان عضو كميته استقبال قرار داشتند و از مردم درخواست ميكردند كه راه را باز نمايند. صدها خبرنگار و عكاس، از اين مراسم عكس ميگرفتند تا هر چه زودتر، اين حادثه تاريخي را مخابره نمايند. جمعيت استقبالكننده در طول ۳۳ كيلومتر از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا را بين ۵ تا ۸ ميليون نفر يعني بيش از جمعيت آن روز تهران تخمين زدند. صدها هزار نفر از شهرهاي مختلف كشور به تهران آمده بودند تا در اين مراسم باشكوه شركت نمايند. ورود اتومبيل حامل امام، با آن جمعيت انبوه امكانپذير نبود لذا از هلي كوپتر استفاده شد. امام در بهشت زهرا، در جايي كه هزاران شهيد گلگون كفن انقلاب آرميده بودند و در ميان انبوه جمعيت سخنان مهمي ايراد فرمودند. ايشان در اين سخنراني كه يكي از پرجمعيتترين اجتماعات تاريخ بود، غيرقانوني بودن رژيم سلطنت پهلوي را با استدلال مطرح و خطوط آينده انقلاب و دولت اسلامي را ترسيم نمودند.