محمدجواد تندگويان در سال 1329 در تهران به دنيا آمد. پس از پايان تحصيلات وارد مبارزات سياسي شد و با پيروزي انقلاب نيز در خط نظام قرار گرفت تا اينکه در دولت شهيد رجايي به وزارت نفت انتخاب شد. کمتر از دو ماه بعد، وي در يکي از بازديدهايي که از صنعت نفت در جنوب داشت به اتفاق چند نفر ازمسئولان وزارت نفت به اسارت نيروهاي متجاوز بعثي عراق درآمد. شهيد تندگويان در طول مدت اسارت تحت سختترين شکنجه هاي بعثيان قرار گرفت تا اينکه به فيض شهادت نائل آمد. سرانجام بعد از گذشت 11 سال، پيکر مطهر اين آزاده مجاهد در اواخر آذرماه 1370 به ايران انتقال يافت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. ابطال معاهدات تحميلي روسيه تزاري عليه ايران (1296ش) در زمان صدارت وثوق الدوله، دولت جديد التأسيس بلشويكي روسيه كه ميخواست قواي خود را از نواحي شمالي ايران خارج سازد، با ارسال نامهاي براي دولت ايران اعلام داشت تمام معاهداتي كه دولت روسيه تزاري به ايران تحميل كرده بود از درجه اعتبار ساقط است. طبق مواد اين اعلاميه كه به امضاي تروتسكي، همكار لنين و از رهبران انقلاب بلشويكي روسيه، رسيده بود، عهدنامهاي كه روسيه تزاري و دولت استعماري انگليس در سال 1907 م براي تقسيم ايران بسته بودند، لغو شد و مبناي اعتبار ساير معاهداتي كه ميان ايران و روسيه وجود داشت، رضايت طرفين اعلام گرديد. رحلت فقيه جليل آيتاللَّه "سيد اسماعيل اصفيايي شندآبادي" (1368ش) ر عالم رباني، آيتاللَّه سيد اسماعيل اصفيايي شِندآبادي در سال 1289 ش در روستاي شندآباد از توابع شهرستان شبستر در آذربايجان شرقي ديده به جهان گشود. وي پس از طي دروس مقدمات و سطح، وارد حوزه علميه تبريز شد و در درس استادان نامدار آن حوزه همچون: سيد مرتضي خسروشاهي و ميرزا ابوالحسن انگجي بهرهاي وافر برد تا آن كه خود يكي از مدرسان ماهر حوزه تبريز گشت. آيتاللَّه اصفيايي از آن پس به درس و بحث و ارشاد مردم همت گماشت و با تلاش عالي خود، مسجد و مدرسه تاريخي سيد حمزه تبريز را كه به ويرانهاي تبديل شده بود احيا كرد و آن را به محلي براي ترويج دين و اسكان طلاب تبديل نمود. ايشان پس از عمري تلاش و فعاليتهاي مذهبي و اجتماعي در تبريز و خدمت به مردم آن شهر، راهي شهرستان قم شد تا با استفاده از انفاس قدسي عارفانِ آن تربت پاك، تزكيه نفسِ خويش را به اكمال برساند. با اين حال از تدريس، تأليف و تفسير غافل نماند و از بدو ورود به قم، با عشقي سرشار به فقه آل محمد(ص)، تلاش خود را در اين زمينهها دو چندان كرد. اين عالم رباني و فقيه صمداني سرانجام پس از سالها كوشش در جهت ترويج و تبليغ دين و تزكيه و تهذيب نفس در تاريخ 26 آذر 1368 برابر با 18 جماديالاول 1410 ق در 79 سالگي دارفاني را وداع گفت و پيكر پاكش پس از تشييعي باشكوه، در مقبرة العُلماء باغِ بهشت قم به خاك سپرده شد. روز حمل و نقل در جهان امروز، بخش حمل و نقل از جمله بخشهاي زيربنايي اقتصاد هر جامعه است كه علاوه بر تحت تأثير قراردادن فرايند توسعه اقتصادي، خود نيز در جريان توسعه دچار تغيير و تحول ميشود. حمل و نقل، با ايفاي نقش رابط ميان بازار توليد و بازار مصرف، به مثابه پايههاي پلي است كه بخشهاي مختلف جوامع با عبور از روي آن، به سمت توسعه پايدار حركت ميكنند. صنعت نوپاي حمل و نقل در جمهوري اسلامي ايران، دوراني پرفراز و نشيب را پشت سرگذاشته كه ويژگي اصلي آن تلاش براي دستيابي به جايگاهي والاتر و فردايي بهتر است. در تاريخ تحولات اين صنعت در كشورمان، روزها و ايام سرنوشتسازي بودهاند كه نقش تعيينكنندهاي در شكلگيري و انسجام شبكه حمل و نقل كشور داشتهاند. 26 آذر سال 1362 يادآور چنين ايامي است كه در آن حضرت امام خميني(ره) فرماني در زمينه اعزام كاميونها به بنادر جنوبي براي تخليه كالاهاي وارداتي و مايحتاج مردم صادر كردند. در پي اين فرمان كاميونداران سراسر كشور، آمادگي خود را براي تخليه بنادر و حمل و نقل مواد ضروري مورد نياز مردم اعلام كردند. 14 سال پس از زمان صدور فرمان امام راحل(ره)، در سال 1376 به پيشنهاد وزارت راه و ترابري و براي آگاهسازي هر چه بيشتر جامعه با نقش و جايگاه بخش حمل و نقل، روز 26 آذر ماه از سوي شوراي فرهنگ عمومي به عنوان روز حمل و نقل شناخته شد. روز حمل و نقل، روز قدرداني از خدمات ارزشمند رانندگان و ساير دستاندركاران و شاغلان بخش حمل و نقل كشور و فرصتي مناسب براي بازنگري نيازها و مشكلات اين بخش است. وفات "محمد بن عبداللَّه بن بهلول" معروف به شيباني از مشاهير حديث(1387 ق) محمد بن عبداللَّه بن محمد بن عبيداللَّه بن بهلول، معروف به شيباني، كوفي الاصل، از مشاهير محدثان اماميه مي‌باشد كه براي استماع حديث، مسافرتها كرده و تأليفاتي دارد. او در ابتدا به نقل احاديث معتبر همت ميگماشت ولي در ادامه از روايت احاديث غريب نيز خودداري نكرد و باعث شد كه ديگران نقل روايتهاي او را معتبر نشمارند. شكست "ناپلئون بُناپارت" در جنگ با روسيه (1812م) ناپلئون بُناپارت، امپراتور فرانسه در 22 ژوئن 1812م با ارتشي مجهز به روسيه حمله كرد اما پس از برخورد با سرماي كشنده، بيماري و گرسنگي، مجبور به عقبنشيني شد. در اين ميان سربازان او به شدت از اثرات سرماي جانگداز روسيه صدمه خوردند به طوري كه از 530 هزار سرباز فرانسوي، فقط 32هزار نفر جان سالم به در بردند در حالي كه از ارتش 120هزار نفري روسيه، تنها 40 هزار نفر جان خود را از دست داده بودند. ناپلئون پس از اين شكست با شتاب به پاريس بازگشت تا پول لازم را براي حملات بعدي خود فراهم آورد. اما اين ماجراجويي تحقيرآميز، ديگر كشورهاي رقيب فرانسه را تحريك كرد تا در حال ضعف به ارتش فرانسه يورش برند و امپراتور فرانسه را سرنگون سازند.
PDF
چاپ
بازگشت