آزادي سوسنگرد پس از يك سال محاصره (1359 ش)
سوسنگرد در چنين روزي در سال 1359 ه ش ازاشغال نيروهاي رژيم بعثي به دست پرتوان رزمندگان اسلام آزاد شد . اين پيروزي بزرگ نتيجه قطعي همکاري و هماهنگي نزديک بين نيروهاي ارتشي و مردمي بود. سوسنگرد، نامي آشنا و حماسه ساز و حادثهاي شورانگيز از حماسههاي بلند دفاع مقدس ماست. سوسنگرد مرکز دشتآزادگان در غرب اهواز و در 65 کيلومتري آن واقع شده است. رود کرخه از شمال شهر و شعبهاي از آن به نام نيسان از درون شهر از شمال به جنوب ميگذرد. مردم سوسنگرد عموماً از شيعيان عرب زبان خوزستان وداراي سابقهاي درخشان در دفاع از کشور ايران بويژه در جنگ اول جهاني در مقابله با سربازان و نيروهاي انگليس و تحت زعامت علماي بزرگ وقت دارند. در نخستين روزهاي حمله عراق به ايران اسلامي ، نيروهاي عراقي از مرز چزابه وارد خاک جمهوري اسلامي ايران شدند و پس از اشغال بستان به سوي سوسنگرد روي آوردند. اين افراد مقاومتهاي پراکنده مدافعين محلي ورزمندگان را درهم شکستند و با عبور از سوسنگرد بطرف حميديه روانه شدند . اما در حميديه تانکهاي عراقي در گل ولاي منطقه زمينگير شدند . نيروهاي عراقي مجدداً در اواخر آبانماه سال1359، به سوسنگرد از غرب و جنوب حمله و بالاخره شهر را محاصره کردند. پس از آن بود که مردم سوسنگرد به محاصره دشمن افتادند و اين محاصره سه روز بطول انجاميد . در روز سوم تعدادي از تانکهاي عراقي وارد سوسنگرد شدند و رزمندگان بشدت مقابل آنها با سلاحهاي سبک و امکاناتي اندک و ناکافي مقاومت ميکردند . رزمندگان اسلام درحالي که نه مهماتي براي آنها مانده بود و نه حتي غذا داشتند و تعداد آنها از چند صد نفرهم تجاوز نميکرد، ارتباط تلفني آنها در روز سوم هم قطع شد. اين مبارزه همچنان ادامه داشت تا اينکه حمله نيروهاي خودي بسوي سوسنگرد آغاز گشت و سرانجام پس از مجاهدت هاي فراوان در چنين روزي سوسنگرد آزاد شد .
شكست "لطفعلي خان زند" از "آقامحمدخان قاجار" (1209ق)
پس از مرگ (كريم خان زند) بين امراي او اختلاف افتاد تا اين كه در سال 1203 ق، پادشاهي، به لطفعلي خان زند رسيد. در 1204 آقا محمد خان قاجار قصد تسخير شيراز، پايتخت زنديه را نمود. در اين ميان لطفعلي خان فرار كرد و بعدها بار ديگر به آن شهر بازگشت. در 1206 آقامحمدخان خود، به دفع لطفعلي خان آمد كه وي به كرمان گريخت. پس از سقوط شهر توسط آقامحمدخان، خانِ زند به بم رفت و بر اثر خيانت يكي از هوادارنش، به دست آقامحمدخان قاجار گرفتار شد. دو چشم خان زند توسط دستان خان قاجار از حدقه بيرون آورده شد و پس از شكنجههاي وحشتناك، او را در 1209 ق در تهران به قتل رساندند. قبر وي در امامزاده زيدِ تهران واقع است.
تأسيس دارالتقريب بين المذاهب الاسلاميه در قاهره (1366 ق)
در چنین روزی در سال 1366ه ق دار التقریب بین المذاهب الاسلامیه در قاهره مصر تاسیس شد . این موسسه در جهت تقریب و نزدیکی مذاهب اسلامی و به همت حضرت آیت الله بروجردی و شیخ محمد شلتوت گام به عرصه فعالیت نهاد .البته پیشتر افرادی چون سید جمال الدین اسد آبادى مشهور به افغانى و شیخ محمد عبده، شیخ محمد حسین کاشف الغطاء و شیخ عبد المجید سلیم، و شیخ محمد تقى قمى در این حوزه به تبادل نظر و اندیشه پرداخته بودند . پس از تاسیس «دار التقریب بین المذاهب الاسلامیه» مجله «رسالة الاسلام» منتشر شد . در این مجله مقالات علمى ارزشمندى از مذاهب مختلف چاپ می شد . تالیف و تحقیق در حوزه آراء مذاهب اسلامى در مسایل مختلف فقهی و تدوین مجموعه قواعد فقهى جدید از دیگر فعالیت های این مجموعه علمی است .
مرگ "واسكو دو گاما" مكتشف، دريانورد و پيشاهنگ استعمار پرتغال (1524م)
واسكو دوگاما، دريانورد پرتغالي در 17 فوريه 1469م در پرتغال به دنيا آمد و از جواني به كار در دريا علاقهمند شد. در همان اوقات كه كريستُف كُلمب، دريانورد معروف ايتاليايى، راهي را به طرف هندوستان جستجو ميكرد، واسكودوگاما درصدد يافتن مسيري از طرف دماغه اميد نيك در جنوبيترين نقطه قاره افريقا بود تا از طريق خليج عمان به هند برسد. از اين رو در سال 1497م در 28 سالگي از دماغه اميدنيك عبور كرد و به سواحل زنگبار در تانزانياي كنوني رسيد. ولي مخالفت اعراب، كه تا آن زمان بازرگاني بين هند و مديترانه در دستشان بود او را مجبور كرد تا به كشورش باز گردد. از اين رو با كمك پادشاه پرتغال و با همراهي 20 كشتي، راه ناتمام قبلي را ادامه داد و به خليج عمان رسيد و اعراب را شكست داد. وي پس از آن، مقدمات نفوذ استعمار پرتغال را در نواحي متصرفه فراهم ساخت و اين استعمار را قوت بخشيد. با اين حال هنگامي كه در سال 1503م به پرتغال بازگشت بر اثر حسادت و بدگويى اطرافيان، واسكو دوگاما مورد بيمهري شاه قرار گرفت و از آن پس به مدت 20 سال خانه نشين بود. وي درنهايت در سال 1524م به عنوان نايب السلطنه هند، راهي آن ديار شد، ولي پيش از سر و صورت دادن به وضع متصرفات استعماري پرتغال، در شانزدهم نوامبر 1524م در 55 سالگي در هندوستان درگذشت.