رحلت فقيه مبارز آيت اللَّه "سيدابوالفضل خسروشاهي"(1365 ش)
آيتاللَّه سيد ابوالفضل خسروشاهي در سال 1281 ش (1320 ق) در خانداني عالمپرور و از پدري فقيه به دنيا آمد. وي پس از سالها تحصيل در تبريز و نجف، به مقام عالي اجتهاد و فقاهت دست يافت و در دوران اختناق رضاخاني در تبريز و دركنار پدر به تبليغ احكام و تعليم و تربيت و ارشاد مردم پرداخت. آيتاللَّه خسروشاهي در جريان حاكميت دموكراتها در آذربايجان در سال 1324 ش، عليه حاكمان وابسته به شوروي در تبريز مبارزه كرد به طوري كه طرح ترور ايشان و برادر مجتهدش، سيد احمد نيز ريخته شد. اما قبل از اجراي ترور، حكومت دمكراتها متلاشي گرديد و ايشان دوباره به وظايف ديني خود ادامه داد. آيتاللَّه خسروشاهي در راه ابلاغ احكام الهي و نشر انديشههاي ديني، بارها از طرف عمّال حكومت پهلوي در تبريز مورد آزاد و اذيت قرار گرفت، اما همواره بر سر ايمان و اعتقادش استوار ماند تا اينكه در بيستم آبان 1365ش در هشتاد و چهار سالگي وفات يافت و در تبريز به خاك سپرده شد. از آيتاللَّه خسروشاهي كتابي تحت عنوان نهج البيان به يادگار مانده است.
تصويب كليات برنامه سوم توسعه از سوي مجلس شوراي اسلامي (1378ش)
كار بررسي لايحه برنامه سوم توسعه كه در مجلس شوراي اسلامي مطرح شده بود پس از بحث مخالفين و موافقين و توضيحات مُخبر كميسيون اصل رسيدگي به لايحه مذكور و همچنين توضيحات رييس سازمان برنامه و بودجه نسبت به كليات آن، به مورد رايگيري گذاشته شد و با اكثريت قاطع نمايندگان، در بيستم آبان 1378به تصويب رسيد. موافقان لايحه برنامه سوم توسعه، لحاظ شدن سياستهاي رهبري در تمام زمينهها، اصلاح ساختار اداري كشور، ادامه برنامههاي حمايتي و رسيدگي به اقشار كم درآمد و آسيبپذير جامعه، روان سازي قوانين بازرگاني براي جهش صادرات، حذف انحصارات در بخش خدمات و توليدات و اصلاح نظام ارزي را از جمله نقاط قوت برنامه ذكر كردند. همچنين مخالفان لايحه برنامه سوم توسعه، افزايش قيمت فرآوردههاي انرژي و اثرات تورّمي آن در جامعه، ابهام در مسأله خصوصي سازي، مشخص نبودن مكانيزم ايجاد اشتغال، مشخص نشدن راهكار اصلاح ساختار اداري، عدم توجه لازم به مشكلات جوانان، تورمزا بودن و بيتوجّهي به طرحهاي جديد و كاهش خريد مردم را از نقاط ضعف برنامه معرفي كردند.
ورود حضرت معصومه(س) به شهر مقدس قم (201 ق)
يك سال پس از سفر تبعيد گونهي امام رضا(ع) به شهر مرو، حضرت معصومه، خواهر آن امام، به همراه عدهاي از برادران خود براي ديدار برادر و تجديد عهد با امام زمان خويش راهي ديار غربت شد. در مسير راه به شهر ساوه رسيدند ولي در آنجا عدهاي از مخالفين اهل بيت با مأموران حكومتي همراهي نموده و با همراهان حضرت به نبرد و جنگ پرداختند كه عدهاي از همراهان حضرت در اين حادثه غمانگيز به شهادت رسيدند. حضرت در حالي كه از غم و حُزن اين واقعه، بسيار مريض بود با احساس ناامني در شهر ساوه فرمود: مرا به شهر قم ببريد، زيرا از پدرم شنيدم كه فرمود، شهر قم، مركز شيعيان ما مي‌باشد. سپس به طرف قم حركت نمود. بزرگان قم وقتي از اين خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و حضرت معصومه(س) در حالي وارد شهر گرديد كه شور و احساسات مردم قم، پذيراي وجود شريف آن عزيز بود. آن بزرگوار هفده روز در شهر ولايت و امامت به سر برد و سپس جان به جان آفرين تسليم كرد.
تولد "يوهان شيلْلِر" نويسنده و اديب برجسته آلماني (1759م)
يوهان فردريك شيلِّر نويسنده، شاعر و نمايشنامه نويس آلماني در دهم نوامبر 1759م در ايالت وِرْتِمْبرگ آلمان به دنيا آمد. وي از كودكي عشق سرشاري به نويسندگي و شعر داشت و نخستين اثرش را در هجده سالگي به نگارش درآورد. شيلْلِر پس از پايان تحصيلات، رسماً به كار نويسندگي پرداخت و بعدها با گوته، شاعر و نويسنده بزرگ هموطنش آشنا شد. شيلْلِر مانند گوته، سبكي نو در ادبيات آلماني پديد آورد و يكي از فصول درخشان ادبيات قرن نوزدهم آلمان به او تعلق گرفت. بزرگترين اثر شيلْلِر، درام راهزنان نام دارد كه از معروفترين نمايشنامههاي ضد استبدادي او محسوب ميشود. او بعد از انتشار اين نمايشنامه از نويسندگي منع شد. شيلْلِر در نمايشنامه نويسي چيره دست بود و سبك نويسندگياش به مكتب كلاسيك شباهت نزديك دارد. آثار وي دربردارنده ظرافت، دقت، سادگي و وقار هستند. نمايشنامههاي بزرگ شيلْلِر، حماسي يا تراژدي هستند و زمينههاي تاريخي و سياسي دارند. اين آثار همچنين همگي مبيّن ايدهآليسم و خيالپردازي و تصورسازي ميباشند و بر اصول متين اخلاقي شيلْلِر و تاكيد وي در آزادي و شرافت انساني استوارند. شيلْلِر پس از گوته، از بزرگترين پايهگذاران ادبيات جديد آلمان است و شعراي رمانتيك قرن نوزدهم آلمان، تحت تاثير وي بودهاند. شيلْلِر، زيبايى را چه در قلمرو شعر و چه در فلسفه، دومين خالق بشر مينامد. در نظر او تنها تربيت و فرهنگ و ادراك زيبايى است كه قادر است به روح بشر اعتلا بخشد. هنر در نظر شيلْلِر، بزرگترين مربي فرد و جامعه است. توصيف شاعرانه در برخي آثار شيلْلِر به او امكان ميدهد كه هسته مركزي جامعه و خانواده و حكومت را در وحدت و كلّيت و اشتراك منافع جاي دهد و موجوداتي را كه به وسيله عشق و يگانگي به هم پيوستهاند، در آيندهاي توام با صلح و سلامت جاوداني تجسم بخشد. شيلْلِر به همراه گوته، دو نابغه شعر و ادب و دو نويسنده كلاسيك آلمانند و شيلْلِر را شاعر ملي آلمان نيز خواندهاند. از مهمترين آثار شيلْلِر ميتوان از داستان آتالا، منظومههاي فلسفي، ترانه ناقوس و نمايشنامه والِنِشتاين و... نام برد. فردريك شيلْلِر سرانجام در نهم مه 1805م در 56 سالگي درگذشت.