اشغال منطقه موسیان توسط ارتش رژیم بعث عراق در روزهای آغاز جنگ (1359 ش)

شهر موسیان در شش کیلومتری مرز ایران و عراق در استان خوزستان و از شهرهای عرب زبان ایران است که کمتر از بیست روز پس از آغاز جنگ، به همراه روستاهای اطراف آن به تصرف ارتش عراق درآمد. کل جمعیت این شهر که در زمان حمله نیروهای عراقی شامل پانصد و هشتاد خانواده بودند به اسارت قوای متجاوز درآمدند. همچنین پس از اشغال منطقه، ارتش جنایتکار بعث طبق روش همیشگی خود، این شهر و سی و سه روستای اطراف آن را به وسیله مواد منفجره و بلدوزر ویران نمود و به تلی از خاک تبدیل کرد. شهر مرزی موسیان به همراه بخش‏های دیگری از سرزمین ایران، در اولین روزهای عملیات غرور آفرین فتح المبین، در فروردین 1361ش از دست قوای بعثی آزاد شد و به آغوش میهن اسلامی بازگشت.

درگذشت "سلطان الواعظين شيرازي" محقق، مؤلف و واعظ شهير مسلمان (1350ش)

سيد محمد شيرازي فرزند اشرف الواعظين حاج علي اكبر (معروف به اكبرشاه) در حدود سال 1275 ش (1314 ق) در تهران متولد شد و مقدمات را در تهران فرا گرفت. وي در 12 سالگي به همراه پدرش به عراق رفت و مدت دو سال در كربلا، سطوح متوسطه را خواند. سپس در خدمت پدر به كرمانشاه عزيمت نمود و به تبليغ شريعت پرداخت. سيد محمد سپس براي تكميل علم و كمال خويش به كشورهاي عراق، سوريه، فلسطين، اردن، مصر و هندوستان مسافرت نمود و با گروه‏هاي بسياري از يهوديان، مسيحيان، برهمائيان و مسلمانان اهل سنّت و... مناظرات ديني و مذهبي داشته است. مناظره سلطان الواعظين شيرازي با دو عالم بزرگ اهل سنت در پيشاور به مدت 10 شب و هر شب به مدت بيش از 8 ساعت در حضور گاندي، رهبر هند، بسيار معروف است. جريان مناظره‏هاي وي، در تمام جرايد آن زمان هند درج گرديد و مطالب اين مناظره در كتابي با نام شب‏هاي پيشاور در بيش از هزار صفحه به چاپ رسيد. علاوه بر آن، آثار گران‏بهايي از وي به جاي مانده كه صد مقاله سلطاني در ردّ بر يهود و نصارا و نيز گروه رستگاران يا فرقه ناجيه در دو جلد از آن جمله‏اند. سيدمحمد سلطان الواعظين شيرازي سرانجام در هجدهم مهر 1350 ش برابر با بيستم شعبان 1391 ق در 75 سالگي در تهران درگذشت و با تشييع باشكوهي در مقبره ابوحسين به خاك سپرده شد.

درگذشت شيخ "جعفر شوشتري" محقق و عالم بزرگ مسلمان (1303 ق)

شيخ جعفر بن حسين بن علي شوشتري ازمحققين و علماي بزرگ اسلام و فقيهان عالي مقام و مجتهدين اماميه بود. اوقات او در امور ديني و ارشاد مردم و موعظه سپري گرديد. وي از شاگردان محمدحسن نجفي، صاحب جواهر، شيخ مرتضي انصاري و شريف العلماي مازندراني و ديگر بزرگان بود. وي اولين كسي است كه درمسجد سپهسالار تهران اقامه‏ي جماعت نمود. وي در حوالي كرمانشاه بدرود حيات گفت و جنازه‏اش به نجف منتقل و مدفون شد. از شيخ جعفر شوشتري تاليفات ارزشمند و متعددي به جاي مانده كه هر يك از آن‏ها، نشان دهنده‏ي وسعت فكر و دقت نظر اوست. اصول الدين، الخصائص الحسينيه و مجالسُ البُكا از آن جمله‏اند.

مرگ "چارلز لايْلْ" زمين‏شناس برجسته اسكاتلندي (1875م)

چارلْز لايْلْ، زمين شناس و دانشمند اسكاتلندي در 23 دسامبر 1797م به دنيا آمد. وي از جواني به علوم زمين‏شناسي علاقه‏مند شد و تحقيقات خود را بر روي اين رشته متمركز كرد. لايل در ضمن سفرهايى كه در قاره اروپا كرد، ضمن مطالعه بر روي طبيعت، به اهميت نمودهاي سايش و كاهش تدريجي ارتفاعات پي برد و با تغييرات طبقات زمين آشنايى يافت. وي در اين سفرها، مجموعه عظيمي از اطلاعات و شواهد و مدارك به دست آورد كه همگي تدريجي بودن تغييرات در قشر زمين را تاييد مي‏كردند. لايْلْ از مشاهده آثاري كه در روي زمين ظهور مي‏كنند مثل آتشفشان‏ها، زلزله، تبخير بخار آب و تبديل آن به باران و... به اين نتيجه رسيد كه شكل خارجي زمين و آثار طبيعي نيز كه در سطح آن ديده مي‏شود به همين طريق به وجود آمده با اين تفاوت كه در اين مرحله، هزاران هزار سالْ، سير زمان دخيل بوده است. چارلز لايْلْ در اين باب كتابي در سه جلد به نام اصول علم زمين‏شناسي انتشار داد. هر چند اين كتاب در آن زمان موفقيتي كسب نكرد ولي بعدها دانشمندانِ اين فن به اهميت آن پي بردند. لايل در كتاب ديگر خود به نام دلايل زمين‏شناسي قدمت انسان، از روي آلات و ادوات متعلق به انسان و آثار مستقيم وجود او كه در غارها و طبقات زمين به دست آمده بود، معين كرد كه ظهور انسان از آن‏چه تاكنون پنداشته‏اند، بسيار قديمي‏تر است. لايل اولين كسي بود كه زمين‏شناسي را بر پايه و اصول صحيح علمي بنيان نهاد و آن را تدوين كرد. چارلز لايل سرانجام در نهم اكتبر 1875م در 78 سالگي درگذشت.

روز جهاني پُست

پست، كهن‏ترين و گسترده‏ترين نوع ابزار ارتباطي بين مردم يك كشور با ساكنان ديگر سرزمين‏ها و مناطق جهان است. جوامع رشد يافته، براي تحقق توسعه خود، به شبكه ارتباطي توجه داشته و روي آن برنامه‏ريزي كلان كرده‏اند. پست يكي از عمده‏ترين نهادهاي اجتماعي بازمانده از ادوار كهن است. پيام و پيام‏رساني به عنوان يك نياز اجتماعي، از آغاز زندگي شهرنشيني، همواره مطرح بوده است و پست به منزله تامين كننده اين نياز، از ديرباز نقش تعيين كننده‏اي در زندگي اجتماعي انسان داشته است. از اين رو براي هماهنگي و تدوين روابط پستي بين كشورها، در نهم اكتبر 1874م به پيشنهاد آلمان، قرادادي با عنوان قرارداد بِرْنْ در زمينه تأسيس اتحاديه كل پست در بِرن سوئيس توسط 22 كشور به امضا رسيد. امضا كنندگان بر اساس توافق به عمل آمده، يك قلمرو پستي را تشكيل دادند كه آزادي ترانزيت براي مبادله متقابل مراسلات در سراسر قلمرو اتحاديه تامين و تضمين مي‏كرد. نام اين اتحاديه پس از چهار سال، با پيوستن كشورهاي ديگر به اتحاديه جهاني پست، تغيير كرد. درسال 1969م، كنگره اين اتحاديه در توكيو در قطعنامه پاياني خود به كشورهاي عضو توصيه كرد روز نهم اكتبر(برابر با 17 مهر) هر سال را به عنوان روز جهاني پست تعيين كنند و از سال 1970م، در اين روز، اداره‏هاي پست سراسر جهان به اقدامات گسترده اطلاعاتي و تبليغاتي و تشريح نقش پست درزندگي بشر بپردازند. در حال حاضر بيش از يك‏صد و هفتاد كشور، عضو اين اتحاديه هستند و ايران نيز در سال 1877م (22 مهر 1256ش( به عنوان بيست و نهمين عضو، به اين اتحاديه پيوست. محل اتحاديه در شهر بِرْنْ سوئيس است و نشان آن از كره زمين و پنج انسان، به نشان پنج قاره، در حالي كه نامه‏هايي را دست به دست مي‏گردانند تشكيل شده است.