صدور اولين قطعنامه شورای امنيت سازمان ملل در خصوص جنگ عراق با ايران (1359 ش)

در تاريخ سوم مهر 1359 ش، چهار روز پس از آغاز جنگ تحميلي، دبير كل سازمان ملل به شوراي امنيت اطلاع داد كه به رغم كوشش‏هاي به عمل آمده براي توقف حملات، جنگ ميان ايران و عراق در زمين، دريا و هوا ادامه يافته و خسارات جاني و مالي به بار مي‏آورد. از اين رو وي پيشنهاد كرد شوراي امنيت، مسأله را با فوريت رسيدگي كند. سرانجام اين جلسه در روزهاي چهارم تا ششم مهرماه آن سال تشكيل شد و طرح صدور قطعنامه‏اي در اين زمينه به اتفاق آرا تصويب شد، تا اين كه قطعنامه 479 به عنوان اولين قطعنامه شوراي امنيت درباره جنگ عراق با ايران صادر گرديد. در اين قطعنامه، ضمن اظهار نگراني عميق درباره وضعيت رو به گسترش جنگ ميان دو طرف، از ايران و عراق خواسته شده بود كه مناقشه خود را از راه‏هاي مسالمت‏آميز و طبق اصول عدالت و حقوق بين‏الملل حل نمايند. در اين ميان، جمهوري اسلامي ايران در اظهار نظر راجع به اين قطعنامه، با اعلام نقض مكرّر عهدنامه 1975 الجزاير توسط عراق و قصد و نيت عراق به تشديد اقدامات خصمانه در مقابل خويشتنداري ايران، تصريح كرد كه عراق با برپا كردن يك جنگ تجاوزكارانه در داخل سرزمين ايران و حمله به مراكز حساس كشور براي جمهوري اسلامي، راهي جز دفاع از خود براي حفظ حاكميت جمهوري اسلامي باقي نگذارده است. جمهوري اسلامي ايران همچنين اعلام كرد مادام كه عراق، تماميت ارضي و حاكميت ما را زير پا گذاشته و مأموران عراق در داخل مرزهاي ما به اقدامات تجاوزكارانه و خرابكارانه مبادرت مي‏ورزند، قطعنامه نمي‏تواند مورد قبول ايران واقع شود و هيچ فايده‏اي در مذاكره مستقيم يا غير مستقيم در مورد منازعه بين دو كشور نمي‏بينيم. قطعنامه 479 به دليل آن كه هيچ اشاره‏اي به متجاوز و آغازگر جنگ نداشته و دو طرف را به يك اندازه مورد خطاب قرار داده، به عنوان ظالمانه‏ترين و غيرعادلانه‏ترين قطعنامه شورا در مورد جنگ عراق عليه ايران به شمار مي‏رود.

سقوط سوسنگرد توسط دشمن متجاوز بعثي (1359 ش)

در زمان جنگ ارتش عراق ۳ بار برای تصرف سوسنگرد تلاش کرد که با مقاومت شدید مردم مواجه گردید ولی در حمله سوم شهر در محاصره ارتش عراق قرار گرفت. با حمله عراق در ۳۱ شهريور، عناصر تيپ ۳ زرهي لشکر ۹۲ اهواز، مستقر در پاسگاه صفريه و سوبله، نتوانستند حملات دشمن را دفع کنند و به ناچار به عقب رانده شدند. لشکر ۹ مکانيزه عراق کم کم به محور سوبله، تنگه چزابه و ارتفاعات الله اکبر مي رسيد. عراقي ها موفق شدند روي رودخانه کرخه و رميم پل شناور نصب کنند. به اين ترتيب بستان به طور کامل سقوط کرد و عراقي ها از شمال و غرب وارد شهر شدند. آن ها با پيشروي در محور بستان – سوسنگرد اين شهر را از سمت غرب مورد تهديد قرار دادند. علاوه بر اين عراقي ها در جنوب کرخه و از محوه نشوه، کوشک، طلائيه و جفير وارد ايران شده و در اين محور رو به شمال پيشروي کرده و به کرانه جنوبي کرخه کور رسيده بودند. آنها با عبور از کرخه کور، به قصد تصرف حميديه و سوسنگرد در دو ستون پيشروي کردند. به حاشيه جنوبي حميديه و سوسنگرد رسيدند. دشمن پس از شکستن مقاومت مدافعان اندک ( پاسدار و ژاندارم ) آن در ۶ مهر ماه سوسنگرد را اشغال کرد.

وفات "سلمان فارسي" صحابي بزرگوار پيامبر اسلام (35 ق)

روزبه معروف به سلمان فارسي از اهالي منطقه‏ي جِي در اصفهان بود كه در ابتدا آيين زرتشتي و آتش‏پرستي داشت. وي بر اثر برخورد با دين مسيح به آن گرايش پيدا كرد و در راه عزيمت براي يافتن كيش برتر، راهي شام و سپس حجاز گرديد. او را در اين زمان به عنوان برده‏اي خريد و فروش كردند و سال‏ها قبل از هجرت پيامبر اكرم(ص)، در مدينه به كارگري براي يك يهودي مشغول بود. ساليان اوليه‏ي حضور پيامبر در مدينه نيز با اين ايام همراه بود و او توفيق حضور در جنگ‏هاي پيامبر(ص) را نيافت. سلمان فارسي سرانجام به دين اسلام مشرف شد و پس از آن كه پيامبر(ص) او را سلمان نام نهاد از نزديك‏ترين ياران رسول خدا گرديد. سلمان فارسي از صحابه‏ي بسيار نزديك پيامبر بزرگ اسلام(ص) و داراي علم ظاهر و باطن و بسيار فاضل و پرهيزكار بوده است. از كثرت تَقرُّبي كه نسبت به آن حضرت و خانواده‏ي عصمت و طهارت داشته، پيامبر(ص) درباره‏ي او فرموده است: "السَّلمانُ مِنّا اهل البيت" سلمان از ما اهل‏بيت است. طرح حفر خندق در جنگ احزاب از جانب اين صحابي بزرگ پيامبر اكرم(ص) بود. پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) در زمان خليفه‏ي دوم به حكومت مداين برگزيده شد و تا پايان عمر به مدت 19 سال در اين منصب بود. مرقد شريف اين صحابي بزرگ پيامبر اسلام در مدائن، در پنج فرسخي بغداد، نزديك طاق كسري قرار دارد.

خلع "محمد بن عبدالملك زيات" از وزارت به دستور متوكل‏ عباسي (223 ق)

محمد بن عبدالملك زِيات در دوره‏ي خلافت معتصم و واثق عباسي، وزارت را بر عهده داشت. وي تنوري ساخته بود كه در آن ميخ‏هاي آهني وجود داشت و او مخالفين را در آن تنور شكنجه مي‏داد. پس از واثق، متوكل عباسي به خلافت رسيد. او پس از مدتي ابن زيات را از وزارت بركنار كرد و او را در داخل همان تنور حبس نمود. ابن زيات به مدت 40 روز در داخل تنور محبوس ماند تا اين كه جان سپرد.

رحلت فقيه نامدار شيعه آيت ‏اللَّه العظمي "سيدابوالقاسم‏خوئي" (1413 ق)

آيت‏اللَّه العظمي سيدابوالقاسم خويى فرزند حاج سيدعلي اكبر در شب پانزدهم ماه رجب سال 1317 ق در خانواده‏اي اهل علم و دانش و تقوي در شهرستان خوي ديده به جهان گشود و در 13 سالگي براي تحصيل علوم اسلامي عازم نجف شد. ايشان از كودكي و نوجواني به هوش و ذكاوت و استعداد معروف بود. آيت‏اللَّه خويى در 21 سالگي به درس خارج مشغول شد و از بزرگاني همچون آيات عظام: كمپاني، عراقي، بلاغي، شيخ الشريعه‏ي اصفهاني و آقا سيدابوالحسن اصفهاني اجازه‏ي اجتهاد دريافت نمود. ايشان از جواني به تدريس همت مي‏ورزيد و پس از اخذ اجتهاد، درس خارج خود را آغاز كرد. محفل درس آيت‏اللَّه خويى پرجمعيت‏ترين درس حوزه‏ي نجف بود و فُضلاي بسياري در حلقه‏ي درس اين استاد بزرگوار حوزه پرورش يافتند. حضرات آيات عظام: ابوالفضل نجفي خوانساري، ميرزا جواد تبريزي، حسين وحيد خراساني، سيدعباس خاتم يزدي، سيدعبدالكريم موسوي اردبيلي، شهيد سيد محمدباقر صدر، سيدمحمود هاشمي شاهرودي، سيد محمدحسين فضل اللَّه و ده‏ها عالم بزرگ از جمله شاگردان اين مرجع بزرگ شيعه در طول بيش از 60 سال تدريس مي‏باشند. ايشان در تدريس بسيار چيره دست بود و با توانايى شگرفي آموزش مي‏داد. هنگام تدريس، شمرده، فصيح، منظم و مرتب سخن مي‏گفت و با پرهيز از زياده‏گويى و حاشيه‏پردازي، درس را فشرده و سنجيده ارايه مي‏كرد. از آيت‏اللَّه خويى بيش از 25 دوره كتاب در موضوعات مختلف بر جاي مانده است كه مُعجَم رجالُ الحَديث و تَفصيل الطَّبقات الرُّواة در 23 جلد در علم رجال، نَفَحاتُ الاعجاز في رَدِّ حُسنِ الايجاز در علوم قرآني و تكمله‏ي منهاجُ الصّالحين و... از آن جمله‏اند. معظمٌ‏له هم‏چنين موسسات خيريه‏اي در شهرهاي مختلف دنيا داير كرده است كه شامل بناهاي مسكوني، مسجد، حسينه، كتابخانه، مدرسه و درمانگاه مي‏باشد. آيت‏اللَّه خويي سرانجام در سن 96 سالگي در حالي كه از يك سال پيش از طرف حزب بعث خونخوار عراق در كوفه تبعيد بود، در 8 صفر 1413ق برابر با 17 مرداد 1371 ش دار فاني را وداع گفت و در مسجدالخضراء محل تدريس خود در نجف اشرف مدفون گرديد.

پيروزي ارتش آلمان عليه نظاميان شوروي در جريان جنگ جهاني دوم (1941م)

در جريان پيشروي نيروهاي آلمان نازي به خاك شوروي كه از 22 ژوئن 1941 شروع شده بود، قواي شوروي در حالي كه خسته بودند و مهمّاتشان رو به پايان بود، مورد حمله همه جانبه سربازان آلماني قرار گرفتند. در اين نبرد كه در 27 سپتامبر 1941م به پيروزي آلماني منجر گرديد، روس‏ها به شدت شكست خوردند. هم‏چنين بيش از 600 هزار تن از سربازان شوروي اسير شدند و حدود 1200 تانك و 5400 توپِ شوروي از بين رفت يا توسط آلمان‏ها به غنيمت گرفته شد. آمار فراوان اسراي شوروي در جريان اين نبرد، بزرگ‏ترين ميزان اسير در دوران جنگ جهاني دوم در هنگام پيكار را رقم زد. چندي بعد با فرا رسيدن فصل سرما و آغاز بارندگي در شوروي، نظاميان آلمانْ زمين گير شده و حملات متقابل ارتش سرخ شوروي عليه آنها آغاز گرديد.

آغاز به كار اولين راه ‏آهن جهان در انگلستان (1825م)

نخستين راه‏هاي ريلي با ريل‏هاي چوبي ساخته مي‏شد و واگن‏هاي اسبي بر روي آن‏ها حركت مي‏كرد. در قرون هفده و هجده ميلادي اين قطارها براي حمل زغال سنگ و سنگ معدن به كار مي‏رفت. در قرن هجدهم كه مخترعان انگليسي، فرانسوي و امريكايى مشغول آزمايش لوكوموتيوهاي بخار شدند، ريل‏هاي چُدَني جاي‏گزين ريل‏هاي چوبي گرديد. استفاده از ريل‏هاي چدني، دامنه به كارگيري راه‏آهن را به كارهاي غيرمعدني نيز كشانيد. با كشف نيروي بخار، نخستين راه آهن براي حمل مسافر و كالا كه با نيروي بخار كار مي‏كرد در 27 سپتامبر سال 1825م در انگلستان به كار افتاد. راه آهن به سرعت در اروپا رواج يافت و كشورهاي گوناگون از آن بهره بردند. راه آهن در حال حاضر يكي از راه‏هاي اصلي حمل و نقل كالا و مسافر است كه سهم عمده‏اي در اين جابجايي دارد.