شهادت عالم مجاهد آيت اللَّه "سيداسداللَّه مدني" دومين شهيد محراب در تبريز (1360 ش)
آيتاللَّه سيداسداللَّه مدني در سال 1292 ش (1323ق) در روستايي در آذرشهر آذربايجان شرقي چشم به جهان گشود و در سنين جواني براي تحصيل علوم ديني به قم عزيمت نمود. وي پس از گذراندن دروس مقدماتي و سطح، در حدود چهار سال به تحصيل دروس فقه و اصول در محضر حضرت امام خميني(ره) مشغول شد. سپس راهي نجف اشرف گرديد و در جلسات درس حضرات آيات: سيدابوالحسن اصفهاني، سيد عبدالهادي شيرازي، سيد محسن حكيم و سيد ابوالقاسم خويي شركت نمود. آيتاللَّه مدني، سالها پيش از ورود به عرصه مبارزات سياسي، در مقابل افكار ضدديني كسروي مقابله كرده بود و با شهيد نواب صفوي همكاري داشت. با آغاز قيام مردمي ايران به رهبري حضرت امام خميني(ره) و تبعيد آن حضرت به نجف اشرف، آيتاللَّه مدني در كنار استاد و رهبر خود قرار گرفت و در ايام سفر به ايران، ضمن نام بردن از حضرت امام، رسالت و وظايف مردم مسلمان را در برابر رژيم پهلوي بيان ميكرد. آيت اللَّه مدني در سال 1350 به فرمان امام جهت تدريس علوم ديني به خرم آباد رفت و در آنجا حوزه علميه تأسيس نمود. چندي بعد بر اثر فعاليتهايي كه عليه رژيم ستمشاهي داشت به مدت بيش از سه سال به شهرهاي مختلف تبعيد شد و با اوجگيري انقلاب اسلامي، از تبعيد به قم بازگشت. اين روحاني مبارز، پس از پيروزي انقلاب به دعوت مردم همدان، راهي اين شهر گرديد و از طرف مردم اين استان به مجلس خبرگان قانون اساسي راه يافت. آيت اللَّه مدني پس از شهادت آيتاللَّه قاضي طباطبايي، نخستين امام جمعه تبريز، از سوي امام خميني(ره) به عنوان نماينده ولي فقيه و امام جمعه تبريز انتخاب شد و در اين سنگر به پاسداري و حراست از آرمانهاي انقلاب اسلامي همت گماشت. اين مجاهد نستوه سرانجام در بيستم شهريور 1360 ش برابر دوازدهم ذيقعده 1401 ق در 68 سالگي در همين سنگر پس از اقامه نماز در محراب نماز جمعه تبريز توسط منافقين به شهادت رسيد. و پس از تشييعي با شكوه در تبريز و قم، در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.
رحلت عالم و فقيه بزرگ اسلام "حسنبن يوسف" معروف به "علامه حلي" (726 ق)
حسن بن يوسف بن علي بن مطهر معروف به علامه حلي در 29 رمضان 648 ق در شهر حلّه در عراق به دنيا آمد. سالهاي آغازين حيات وي مقارن با حملات وحشيانهي مغولان به سرزمينهاي اسلامي بود كه با تدبير چند تن از علما از جمله پدرش، حله ازطوفان حملات مغول در امان ماند و در همان جا به رشد و نمو و تحصيلات خود ادامه داد. وي از محضر شيخ مفيد، محقق حلي، خواجه نصيرالدين طوسي، سيدبن طاووس و اساتيد بزرگ ديگر استفاده كرد و در علم به درخششي عظيم دست يافت و عنوان "آيت اللَّه" گرفت. علامه حلي با ارايهي تصويري صحيح از تشيع، اُلجايتو، حاكم مغوليِ ايران، معروف به سلطان محمد خدابنده را به اين مذهب مجذوب كرد و باعث نشر مذهب اهل بيت(ع) در سراسر ايران گرديد. شاگردان و آثار قلمي علامه بسيار زياد و گسترده ميباشند. فرزند نابغهاش معروف به فخرُالمُحققين، قطب الدين رازي، علي بن احمد حلي و ابن مُعَيَّه از جمله شاگردان و مُنتهي المطلب في تحقيقِ المَذهب و تَبصِرَةُ المُتعلّمين در فقه، نهاية الوصول الي عِلم الاصول در اصول، نهايَةُ المَرام در كلام، جامِعُ الاخبار در حديث، كَشفُ المَقال في مَعرفةِ الرِّجال در رجال، القول الوَجيز في تفسير الكتابِ العزيز در تفسير و شرح حكمة الاشراق در فلسفه و عرفان و دهها اثر ديگر از زمرهي آثار اين عالم خستگيناپذير ميباشند. سرانجام علامه حلي در 78 سالگي وفات يافت و در حرم مطهر امام علي(ع) مدفون گشت.
آغاز نبرد "مازوري" ميان آلمان و روسيه در جريان جنگ جهاني اول (1914م)
در پي آغاز جنگ جهاني اول و پيوستن روسيه به متفقين و نيز اعلام جنگ آلمان به اين كشور، در 10 سپتامبر 1914م يكي ديگر از صحنههاي رويارويي و نبرد ميان روس و آلمان آغاز گرديد. در اين جنگ سه روزه كه در كنار درياچه مازوري ميان نيروهاي دو كشور به وقوع پيوست، آلمانيها با استفاده از تكنيكهاي جديد رزمي و سلاحهاي جديد پيروز شدند. در اين نبرد حدود 20 هزار سرباز روسي كشته و 45 هزار نفر اسير شدند.
امضاي پيمان تاريخي "سَن ژِرمَن" ميان دولت اتريش و متفقين (1919م)
موضوع اتحاد ملل آلماني زبان، سابقهاي طولاني دارد، ولي اين موضوع پس از پايان جنگ جهاني اول و سقوط امپراتوري اتريش - مجارستان در سال 1918م صورت جديدي به خود گرفت. در اين ميان، مجلس مؤسسان اتريش، اين كشور را جزئي از آلمان اعلام كرد و برخي از كشورها نيز از اين امر استقبال كردند. اما متفقين با الحاق اتريش به آلمان به مخالفت پرداخته و اتريش را وادار به امضاي پيمان سَنْ ژِرْمَن نمودند. به موجب اين پيمان، كه در دهم سپتامبر 1919م به امضا رسيد، امپراتوري اتريش - مجارستان منحل اعلام شد و سرزمين آن به اندازه كنوني تقليل يافت. همچنين باقيمانده امپراتوري سابق اتريش، به كشورهاي نوين لهستان، چكسلواكي، يوگسلاوي، روماني و ايتاليا اعطا شد. علاوه بر آن، بر اساس اين پيمان، اتحاد و يگانگي سياسي و اقتصادي آلمان و اتريش نيز ممنوع اعلام گرديد. با اين حال، اقداماتي كه از آن پس، توسط آلمان و اتريش براي عملي ساختن اين اتحاد به انجام رساندند به ثمر نرسيد. اما به قدرت رسيدن هيتلر در آلمان و شعارهاي نژادپرستي و تبليغات دامنهدار آلمان نازي در نهايتْ باعث شد كه وي در مارس 1938م، نيروهايي به اتريش اعزام كرده و آنجا را بدون هيچ مقاومتي ضميمه آلمان كند. ولي اين اتحاد نيز دوام چنداني نيافت و با شكست نازيها در جنگ جهاني دوم، اتريش از آلمان جدا شد.