برگزاري انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسي (1358 ش)

بعد از پيروزي انقلاب اسلامي و برگزاري اولين انتخاباتي كه منجر به تعيين نوع حكومت و تشكيل جمهوري اسلامي در ايران گرديد، بحث درباره تعيين قانون اساسي نظام در محافل مختلف گسترش يافت. از اين رو پيش‏نويس قانون اساسي كه از قبل به دستور امام خميني(ره) نگارش يافته و متن آن توسط شوراي انقلاب و هيئت دولت موقت مورد بحث و بررسي قرار گرفته بود جهت جلب آراء و نظرات مردم و انديشمندان در 24 خرداد 1358 در روزنامه‏هاي كثيرالانتشار در 12 فصل و 151 ماده منتشر گرديد. پس از آن و با تاكيد حضرت امام مبني بر تشكيل مجلس خبرگان بررسي نهايي قانون اساسي، لايحه قانون انتخابات جهت تشكيل مجلس خبرگان قانون اساسي به تصويب هيئت دولت و شوراي انقلاب رسيد. در نهايت بنا به تصويب دولت موقت، برگزاري انتخابات خبرگان قانونِ اساسي، در دوازدهم مرداد 1358 اعلام گرديد و اين انتخابات با شركت گسترده مردم و انتخاب 75 نفر نماينده، برگزار شد. سرانجام اين مجلس در 28 مرداد سال 58 با پيام حضرت امام افتتاح شد و به تدوين قانون اساسي پرداخت.

تأسيس شوراي هماهنگي تبليغات اسلامي (1359 ش)

برگزاري مناسبت‏ها، مراسم عمومي و راهپيمايي‏هاي سراسري كشور، علاوه بر تعظيم شعائر مذهبي، ملي و انقلابي، داراي اثرات بالقوه بالاي فرهنگي، اجتماعي و سياسي است كه با بازتاب‏هاي گسترده بين‏المللي، وجهه مردمي نظام مقدس جمهوري اسلامي را به نمايش مي‏گذارد. موضوع فعاليت مركزي توانا و پويا براي تقبل مسؤوليت ياد شده و اداره صحيح و سازماندهي در جريان حركت عمومي مردم، در قالب "شوراي هماهنگي تبليغات اسلامي" رسميت يافت. شوراي هماهنگي تبليغات اسلامي، به عنوان مركز هماهنگي، مشاركت و هم فكري تشكيلات فرهنگي - تبليغي نهادهاي انقلابي در حركت‏هاي عمومي و فراگير جامعه و اجراي طرح‏هاي تبليغي مشترك و عمومي، انقلاب اسلامي را ياري مي‏دهد. اين شورا با تأييد حضرت امام و سرپرستي شهيد حقاني تأسيس شد و در طول اين مدت، همراه با شور و شوق وصف‏ناپذير آحاد ملت به وظيفه پاسداري از حضور امت مسلمان ايران در صحنه انقلاب پرداخته است. در طول هشت سال دفاع مقدس و تا هم‏اكنون، اين شورا، اساسي‏ترين نقش را در تدارك و برگزاري راه‏پيمايي‏هاي عظيم و سرنوشت ساز و تقويت و تحكيم حضور مؤثر آحاد ملت در مراسم‏هاي عمومي، بزرگداشت ايام‏اللَّه و مناسبت‏هاي متعدد انقلاب اسلامي داشته است. اين شورا با استفاده از اين فرصت‏ها توانسته است به مقتضاي شرايط و ضروريات، در خدمت به انقلاب اسلامي و اعتلاي فرهنگ ملي، مستقل از جريانات و جناح‏هاي سياسي، تنها در خط امام، رهبري و نظام حركت كند.

رحلت استاد بزرگ اخلاق و عالم عارف، آيت ‏اللَّه "ميرزا جواد ملكي تبريزي" (1344 ق)

ميرزا جوادآقا فرزند حاج ميرزا شفيع، عارفي كامل، عالمي عامل،سالكي و اصل و فقيهي گرانقدر بود. وي در تبريز متولد شد و پس از تحصيل مقدمات و سطوح به نجف اشرف عزيمت كرد و از محضر اساتيد برجسته‏اي چون حاج آقا رضا همداني، آخوند خراساني، محدث نوري و آخوند همداني استفاده نمود. ميرزا جواد ملكي در سال 1320 قمري پس از مراجعت به ايران در تبريز سكني گزيد و در اوج مشروطيت به قم مهاجرت كرد. وي به تمام معني اهل عبادت و تهجد بود. آيت اللَّه بهاءالديني، شيخ عباس تهراني و حضرت امام خميني از شاگردان برجسته‏ي او مي‏باشند. از مرحوم ملكي آثار ارزنده‏اي از جمله اسرار الصلاة، المراقبات، اعمال السنة، رساله‏اي در فقه و رساله‏ي لقاءاللَّه به جاي مانده است. اين عالم رباني سرانجام پس از يك عمر تلاش در راه تهذيب انسان‏ها در سحرگاه يازدهم ذي‏الحجه ‏ي سال 1344 قمري به ديار باقي شتافت و در قبرستان شيخان قم به خاك سپرده شد.

مرگ "دني پاپن" فيزيك‏دان فرانسوي و مخترع ديگ بخار (1712م) (ر.ك: 11 ژانويه)

دنی پاپن (به فرانسوی: Denis Papin) (زاده ۲۲ اوت ۱۶۴۷ - درگذشته حدود ۱۷۱۲ م) فیزیکدان معروف فرانسوی است که با وجود تحقیقات و کشفیات فراوان در نهایت تنگدستی زندگی را بسر برد. وی اولین مخترع ماشین بخار است که نیروی محرکه ماشین‌ها گردید. دیگ بخار که به نام دیگ پاپن نیز معروف است منشأ تولید نیروی محرکه اجسام متحرک می‌باشد. همچنین از این عمل در استخراج ژلاتین از استخوان استفاده نمود.

مرگ "وارِنْ هارْدينْگْ" بيست و نهمين رئيس جمهور امريكا (1923م)

وارن گاماليل هارْدينگ، بيست و نهمين رئيس جمهور امريكا در سال 1865م در ايالت اوهايو در امريكا به دنيا آمد. وي در ابتدا روزنامه‏نگار بود، ولي از سال 1915 تا 1921م سناتور شد و در اين سال به عنوان بيست و نهمين رئيس جمهورانتخاب گرديد. هاردينگ مبتكر اعطاي اجازه به زنان امريكا براي شركت در انتخابات بود. چرا كه تا پيش از آن، زنان حق شركت در هيچ يك از مراحل انتخابات در امريكا را نداشتند. هرچند امريكا در نيمه دوم قرن نوزدهم براي حل مشكلات اقتصادي خود به نيروي كار مهاجرين نياز داشت، اما در دهه‏هاي اول قرن بيستم، ورود بي‏حساب مهاجرين به امريكا باعث شد تا هاردينگ دستور عدم پذيرش آنان را صادر كند. در اين ميان، دستگاه رياست جمهوري هاردينگ بيش از رؤساي جمهور قبلي در خدمت انحصارات مالي قرار گرفت. هاردينگ به بنگاه‏هاي بزرگ مالي امتيازات نامحدودي اعطا كرد تا كيسه‏هاي خود را از خزانه دولت پر كنند. پس از مدتي، شخص رئيس جمهوري به مثابه ابزار كار بسيار مساعدي در دست شبكه‏هاي انحصاري مالي قرار گرفت. هاردينگ صاحب شخصيت متوسطي بود و توانايى داوري مستقل نداشت. در نتيجه به نحو گريزناپذيري، فساد، اختلاس و ارتشا در عمق هيأت سياسي رهبري امريكا رخنه كرد. زد و بند بين بسياري از رجال عالي‏رتبه و نزديكان هاردينگ تا حد فضاحت‏باري توسعه يافت و شخص رئيس جمهور را هم آلوده كرد. در اين ميان، وارن گاماليل هاردينگ در حالي كه كم‏تر از سه سال از رياست جمهوريش مي‏گذشت بر اثر سكته مغزي در دوم اوت 1923م در 58 سالگي درگذشت و از افتضاحات ناشي از افشاي عملكرد خود رهايي يافت.

تهاجم نظامي عراق به كويت (1990م)

كمتر از دو سال پس از پايان جنگ ايران و عراق، از روز دوم اوت سال 1990م، با تهاجم نظامي عراق به كويت و اشغال خاك اين كشور از طرف نيروهاي عراقي، بحران عظيمي در خاورميانه و خليج فارس آغاز شد كه تا پايان سال 1990م، كليه حوادث و جريانات مهم ديگر بين‏المللي را تحت الشعاع خود قرار داد. در پي اين تهاجم، كشورهاي جهان واكنش تند و يكپارچه‏اي نشان دادند و شوراي امنيت سازمان ملل متحد با صدور چندين قطعنامه درباره محكوميت تجاوز عراق و تاكيد بر لزوم تخليه بدون قيد و شرط كويت از نيروهاي متجاوز، سرانجام روز پانزدهم ژانويه 1991م را به عنوان آخرين مهلت تخليه كويت از طرف نيروهاي عراق تعيين نمود و بعد از اين تاريخ، توسل به زور براي بيرون راندن نيروهاي متجاوز را از كويت تجويز كرد. در اوايل سال 1991م، پيش از فرا رسيدن ضرب الاجل نيمه ژانويه 1991م، بيش از پانصد هزار سرباز امريكايى و دويست هزار سرباز از كشورهاي متحد امريكا، عليه عراق در منطقه خليج فارس متمركز شده بودند. تعداد هواپيماهاي جنگنده و بمب‏افكن متحدين در اين عمليات، بيش از 1200 فروند و تعداد تانك‏هاي آنها قريب 4000 دستگاه بود. علاوه بر آن، بيش از يك‏صد كشتي جنگي در آب‏هاي خليج فارس و اطراف آن گرد آمده بودند. با چنين تداركي در منطقه كه از پايان جنگ جهاني دوم به اين طرف سابقه نداشت، شروع عمليات جنگي عليه عراق در صورت خودداري آن كشور از تخليه كويت قطعي به نظر مي‏رسيد. با خودداري صدام حسين، ديكتاتور سفاك عراق از پذيرش اولتيماتوم شوراي امنيت، حملات امريكا و نيروهاي متحد، در كمتر از 48 ساعت پس از انقضاي مهلت، آغاز شد و در جريان اين حملات، بي‏سابقه‏ترين خرابي‏ها و ويراني‏ها به بار آمد. در اين ميان شورش ميليوني مخالفان صدام در عراق شكل گرفت اما نيروهاي غربي كه ادامه حكومت صدام ذليل و شكست خورده را بر جانشينان احتمالي او كه به دنبال حكومت اسلامي بودند، ترجيح مي‏دادند، در حالي كه ساعاتي تا سقوط بغداد باقي نمانده بود، دست از حملات خود برداشتند و صدام با سركوب بي‏رحمانه اين شورش، نگراني‏هاي امريكا از اين جهت را برطرف ساخت. در واقع حمله عراق به كويت كه با چراغ سبز امريكا همراه بود و به معناي موافقت ضمني و يا حداقل عدم مخالفت كاخ سفيد تلقي مي‏گرديد، بهانه‏اي بود براي حضور نظامي گسترده امريكا در منطقه حساس خاورميانه. به عبارت ديگر، امريكا علاوه بر برخورداري از نيروهاي واكنش سريع، توانست كل اين منطقه را در اختيار گرفته و با تحكيم پايه‏هاي دول منطقه، به آنها در زمينه مواجهه با شكل‏گيري و رشد جنبش‏هاي اسلامي كمك نمايد. از سوي ديگر، رژيم صهيونيستي نيز با حضور نظامي امريكا در منطقه، ضمن احساس امنيت بيشتر، به جنايات خود ادامه داد.