انحصار چاپ اسكناس در ايران توسط بانك ملّي ايران (1309 ش)

كشور فرانسه براي اولين بار پس از انقلاب كبير خود، پول كاغذي را رواج داد. در ايران تا سال 1268 ش كه بانك شاهنشاهي تشكيل شد، پول رايج كشور، مسكوكِ طلا و نقره بود. در آن سال نشر اسكناس در سراسر ايران منحصراً به بانك شاهنشاهي وابسته به انگليس تعلق گرفت. دو سال بعد، اسكناس جديد بانك با سرلوحه فارسي و علامت شير و خورشيد و عكس ناصرالدين شاه قاجار و ذكر ارزش آن منتشر شد. مجموعاً بانك شاهنشاهي، چهل سال در ايران اسكناس منتشر كرد تا اين كه در 23 ارديبهشت 1309 ش، حق انتشار اسكناس از آن بانك سلب و در مقابل دويست هزار ليره انگليس، به بانك ملي ايران واگذار گرديد. اسكناس‏هاي بانك ملي در سال 1310 ش منتشر شد و تا سال‏ها، رايج بود.

تهيه و تنظيم اولين آيين‏نامه راهنمايي و رانندگي در ايران (1330 ش)

آیین‌نامه رانندگی مجموعهٔ قوانین و مقررات رانندگی است که هر راننده‌ای باید آن را مطالعه ودر زمان رانندگی رعایت کند. متقاضیان دریافت گواهینامه رانندگی، باید قبل از امتحان عملی در آزمونی که معمولاً کتبی برگزار می‌شود، به پرسش‌هایی که از این آئین‌نامه طرح شده‌اند پاسخ دهند. در اردیبهشت ماه سال 1390 مجلس شورای اسلامی قانون جدید راهنمایی و رانندگی را به تصویب رساند.در این طرح مقررات سختی برای کنترل تردد کلیه وسایل نقلیه در سطح کشور در نظر گرفته شده است.

لغو نهايي كاپيتولاسيون در ايران پس از پيروزي انقلاب اسلامي (1358 ش)

كاپيتولاسيون عبارت است از وضع ناشي از قراردادهايي كه دولت‏هاي زورمند و استعمارگر، خاصه در قرن نوزدهم به دول ضعيف تحميل مي‏كردند. به موجب آن قراردادها، اتباع دولت‏هاي استعماري، پس از ورود به قلمرو دولت ناتوان، تحت حاكميت دادگاه‏هاي دولت متبوع خود باقي مي‏ماندند و محاكم دولت ضعيف، حق محاكمه آنها را نداشتند. اين قانون خفَّت بار پس از امضاي عهدنامه تركمنچاي بين ايران و روسيه در زمان فتحعلي شاه قاجار اجرا شد و پس از مدتي كشورهاي استعماري اسپانيا، فرانسه، آمريكا، انگلستان، آلمان، ايتاليا و چند كشور ديگر از جمله دولت عثماني از ايران حقِّ كاپيتولاسيون را به دست آوردند. كاپيتولاسيون موجب برتري و تقدم اتباع خارجي بر كشور مي‏شد و باعث مي‏گرديد كه رجال مملكت را به بيگانگان و قدرت قضايي و سياسي آنان سوق دهد. در سايه اين قانون ننگين، بيگانگان هرچه مي‏خواستند به ايران وارد و يا از ايران خارج مي‏كردند. اين قانون، اصلِ حاكميت و استقلال كشور را متزلزل مي‏ساخت و به قوانين خارجي، اعتبارِ برون مرزي مي‏بخشيد. كاپيتولاسيون كه در واقع از الحاق ماده واحده‏اي به قرارداد وين - مصونيت اتباع سياسي - به وجود مي‏آمد، به صورتي نيمه مخفي، ابتدا در مجلس سنا و سپس در 21 مهرماه 1343 شمسي در مجلس شوراي ملي به تصويب رسيد. امام خميني(ره) در برابر اين قانون ننگ‏آور و خفت‏بار، عكس‏العمل سختي نشان دادند و در تاريخ 4 آبان 1343 شمسي سخنراني مهمي ايراد نمودند. سخنان حضرت امام، طوفاني عظيم در جامعه به پا كرد كه رژيم انتظار آن را نداشت. لذا آن حضرت را در سيزدهم آبان همان سال دستگير و به تركيه تبعيد كردند. سرانجام در ادامه مبارزات امام امت و امت امام، سه ماه پس از پيروزي انقلاب، به پيشنهاد هيئت وزيران و تصويب شوراي انقلاب اسلامي، در بيست و سوم ارديبهشت ماه سال 1358 ش حق كاپيتولاسيون و امتيازات و ملحقات آن براي هميشه و به طور نهايي لغو شد.

اعلام آتش‏بس ميان جمهوري آذربايجان و ارمنستان (1994م)

پس از شكل‏گيري اتحاد جماهير شوروي، مقامات مسكو بر اين تصميم مردّد بودند كه منطقه قره باغ كه اكثر جمعيت آن را ارامنه تشكيل مي‏دهند و در دلِ جمهوري آذربايجان قرار دارد، بايد به جمهوري آذربايجان منضم شود و يا اينكه به كشور ارمنستان ملحق گردد. اين منطقه در سال 1923م به يكي از استان‏هاي جمهوري آذربايجان مبدل شد و سال‏ها بعد، اعتصابات عمومي سال 1988م، اولين نشانه‏هاي بي ثباتي در اين گوشه از خاك كشور اتحاد جماهير شوروي را آشكار ساخت. پس از فروپاشي شوروي، اين منطقه با 4400 كيلومتر مربع مساحت، چند ماه پس از اعلام استقلال آذربايجان در سال 1991، خود را مستقل خواند. از آن زمان به بعد ميان ارامنه قره باغ كه از سوي ارمنستان حمايت مي‏شدند و جمهوري آذربايجان جنگ درگرفت كه به كشته شدن حدود پنج هزار قره‏باغي و نزديك به سي‏هزار آذربايجاني انجاميد. هم‏چنين نيروهاي ارمنستان در سال 1992 به بهانه كمك به ارامنه قره باغ براي تجزيه جمهوري آذربايجان به اين كشور حمله كردند و حدود 20 درصد از خاك اين كشور از جمله قره‏باغ را اشغال كردند. دو سال بعد، در دوازدهم مه سال 1994م با وساطت گروه مينسْكْ كه از طرف سازمان امنيت و همكاري اروپا، مامور پيگيري بحران قره‏باغ بود، آتش بس ميان دو كشور برقرار شد. از آن زمان، قره‏باغ به يك جمهوري خودمختار داخلي تبديل شد با اين حال، از سال 1998م به بعد، مسئله قره باغ يكي از مسائل سياسي جمهوري آذربايجان را تشكيل داده و هنوز راه حل معقولي براي آن پيدا نشده است.