علامه محمدرضا حکیمی در گفتاری پیرامون «قلب قرآن» به نکاتی جالب وخواندنی اشاره کرده‌اند؛ با هم می‌خوانیم.

در سیره و روش تربیتی پیامبر گرامی اسلام (ص)، به این امر مهم بر می‏‌خوریم و می‏‌نگریم که آن مربی اکبر، در نهایت صمیمیت و صفا، به تبلیغ دین خدا و خواندن آیات قرآن کریم بر مردم و عمل کردن به آن آیات و بیدار کردن نفوس و ساختن روحی افراد امت می‌‏پردازند و در این باره تلاش می‌‏کنند تا هر کس به اندازه استعداد خود یک فرد کامل شود و در پیمودن مراحل معرفت و انسانیت الهی خود، پا جای پای پیامبر خویش گذارد و به معنای واقعی، انسانی قرآنی و انسانی محمدی شود.

یکی از شواهد بسیار با اهمیت این موضوع، تأکیدی است که پیامبر اکرم (ص) بر فراگیری سوره مبارکه «یس» و ژرفیابی انوار و اسرار این سوره بزرگ در مورد همه داشته‏‌اند. در حدیثی آمده است که پیامبر اکرم (ص) می‏‌فرمایند:
«لوددت انها فی قلب کل انسان من امتی»
یعنی: به خدا دوست داشتم که سوره یس در قلب هر یک از افراد امت من جای گیرد و مسلمانی که به قرآن کریم گرویده، حقایق و روحانیت این سوره را دریابد.

*سوره مبارکه «یس» قلب قرآن است، یعنی حیات قرآن و عصاره قرآن کریم؛ چنانکه در احادیث هم از پیامبر (ص) و هم از حضرت امام جعفرصادق (ع) رسیده است که فرموده‏‌اند: «ان لکل شی‏ء قلبا و قلب القرآن یس»
یعنی: بی‌‏گمان هر چیزی دارای قلبی است و قلب قرآن سوره یس است.

اگر حیات باطنی قرآن (کتاب آسمانی)، وارد حیات باطنی انسان شود و انسان به حقایق سوره «یس» برسد و قلب قرآن آسمانی بر قلب انسان زمینی بتابد و این دو قلب بر هم منطبق گردد و یکی شوند، انسان به چه مرتبه‏‌ای از علم و قدرت و معرفت و تأله، صعود می‏‌کند و دست می‌‏یابد؟!

مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، متعقل سترگ و متأله قرآنی بزرگ، که از بزرگان علمای جامع معقول و منقول و معارف سره قرآنی بودند و در انواع علوم غریبه از سرآمدان روزگار به شمار می‌‏رفتند و به ویژه از اسرار قرآنی و ختومات آیات و اسماء اطلاعاتی وسیع و مهم داشتند می‌‏فرمودند:

*هر وقت سوره «یس» را می‏‌خوانید و به این سوره مبارک متوسل و متوجه می‌‏شوید، حاجت شما آن باشد که به حقیقت خود سوره برسید؛ زیرا حیف است که این سوره را برای قصد دیگری بخوانید، چون هیچ کدام از امور دنیایی قابلیت و ارزش آن را ندارد که انسان «یس» را برای رسیدن به آن بخواند.

در پایان این سخن کوتاه یادآوری می‌‏کنیم که یکی از وقت‌‏هایی که خواندن سوره «یس» و مداومت بر آن بسیار مفید و در احادیث نیز رسیده است، خواندن این سوره هنگام خواب است.
خوب است چهارده صلوات - با توجه به ارواح و باطن معصومین(ع) قبل از خواندن سوره و چهارده صلوات بعد از خواندن، به قصد قربت بفرستد و ثواب این ذکر عظیم را به خود چهارده معصوم هدیه کند.
در بعضی احادیث آمده است که یک بار صبح و یک بار شب این سوره را بخوانید.
لیکن برای خواندن «سوره یس» هنگام خواب فواید فراوانی نقل شده است. همچنین برای سیر در رؤیا نیز در صورت طهارت و توجه به ختم آثاری دارد.

به طور خلاصه باید گفت: مداومت بر خواندن این سوره، به خصوص برای رسیدن به حقایق معرفتی و قربی و حبی که در این سوره که «قلب قرآن» است وجود دارد، موجب برکات بسیاری خواهد بود.

نکته:
اگر انسان هنگام خواب، این سوره را بخواند، بعد کاری پیش آید، مثلاً از جای خواب خود برخیزد و به آن کار بپردازد و سپس بخوابد، خواندن سوره قبل از خواب صدق می‌‏کند و ضرری به این ختم ندارد و اگر دوباره سوره را بخواند، همان خواندن اول، خواندن پیش از خواب به شمار می‏‌آید. در حال مسافرت، یا شب‏‌هایی که نمی‏‌خواهد یا نمی‌‏تواند بخوابد، سوره را در همان وقت هر شب بخواند و ترک نکند، تا مداومت که شرط است، حاصل شود.
ممکن است این عمل؛ یعنی خواندن سوره در هر شب و مداومت بر آن، در آغاز شروع، به نظر کاری سخت بیاید، اما چنین نیست و نباید تسلیم چنین وسوسه‏‌ای شد؛ زیرا پس از خواندن چندین شب، سوره را از حفظ می‏‌کند و سپس ‌می‏‌تواند در هر جا - حتی در رختخواب - آن را بخواند.