آغاز دوره سوم مشروطه با ديكتاتوري رضاخان سردار سپه (1303 ش)

در حالي كه رضاخان با به دست گرفتن نخست وزيري، قدرت بدون عناني در كشور به دست آورده بود، انتخابات زود هنگام مجلس پنجم در شرايط تبليغات توأم با زد و بند و اتهامات و اعمال فشار و اختناق آغاز شد و اين انتخابات در بيشتر مراكز به دست امراي لشكر و دست‏نشانده‏هاي وزارت جنگ و گروه‏هاي متنفّذ انجام گرفت. با افتتاح مجلس پنجم در تايخ 22 بهمن 1302، اكثريت نمايندگان مجلس كه مرعوب قدرت رضاخان شده بودند، نمي‏توانستند كاري از پيش ببرند، در چنين جوّي آيت‏اللَّه سيد حسن مدرس، رهبري اقليت مجلس را بر عهده گرفت و در برابر اكثريت مجلس كه از طرح عوامفريبانه و منافقانه نهضت جمهوري‏خواهي سردار سپه حمايت مي‏كردند، ايستاد. به اين ترتيب دوره سوم مشروطه با توطئه‏اي حساب شده آغاز گرديد و در حقيقت تنها نشانه مشروطه كه وجود مجلس شوراي ملي بود، بدين وسيله از ميان رفت و ديكتاتوري، جاي همه انديشه‏هاي آزادي‏خواهان و مشروطه‏طلبان و آرمان‏هاي اسلامي كه روزي در مشروطيت متجلّي شده بود، گرفت. اين دوره شوم و سياهِ مشروطه تا سال 1320 ش - كه رضاخان به دست همان قدرت‏هاي بيگانه‏اي كه بر اريكه سلطنت رسيده بود، با خواري از كشور بيرون رفت - به مدت بيش از شانزده سال ادامه يافت. در اين مدت، با توجه به اختناق و بريده شدن نَفَس‏ها و حكومت رعب و وحشت ناشي از قتل‏ها و شكنجه‏هاي رضاخاني، عمر مجلس‏هاي شوراي ملي تا دوره دوازدهم به آرامش مرگباري گذشت وسياست اسلام زدايي، عمده‏ترين خط مشي سياسي‏اي بود كه اسلام‏ستيزان در كشور به اجراي آن همت گماشتند.

انتشار روزنامه رسمي كشور (1323 ش)

تاريخ‏نويسان براي مطبوعات ايران، هشت دوره را بر شمرده‏اند كه دوره نخست آن، از ابتداي چاپ روزنامه تا زمان مشروطه را در برمي‏گيرد و اين دوره‏ها ادامه يافته و دوره هشتم، از استقرار نظام جمهوري اسلامي به بعد را شامل مي‏شود. بر اين اساس از سقوط رضاخان در شهريور 1320 تا پايان سال 1326 كه آغاز نهضت ملي صنعت نفت قلمداد مي‏شود، دوره چهارم مطبوعات به حساب مي‏آيد. در اين دوره، ملت ايران پس از رهايي از استبداد رضاخاني و نيز هرج و مرج ناشي از جنگ جهاني دوم، از آزادي عمل نسبي برخودار شدند به طوري كه بيش از پانصد روزنامه و مجله منتشر مي‏شد. در اين ميان روزنامه‏ها و مجلاتي انتشار يافت كه به عنوان جرايد رسمي محسوب مي‏گرديدند. روزنامه رسمي كشور، عنوان جريده‏اي بود كه از طرف مجلس شوراي ملي چاپ مي‏شد و مجموعه مذاكرات مجلس و قوانين مصوبه مجلس را منتشر مي‏كرد.

پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي ايران و سقوط رژيم 2500 ساله شاهنشاهي (1357ش)

از هفدهم تا 22 بهمن 57، ايران يكي از دوران‏هاي استثنايي تاريخ سياسي جهان را گذرانيد. در اين ايام، دو دولت در يك مركز و بدون هيچ گونه مرزبندي مواجه بودند. دولتي كه پشتوانه و عامل مشروعيت خود را از دست داده و از قدرت نظامي محروم گشته و با انقلابي عظيم روبرو بود. و دولتي ديگر متكي به رهبري انقلاب توده‏هاي ميليوني مردم كه به جاي قدرت نظامي، تنها به ارتش مردم وابستگي داشت. با وسعت يافتن دامنه‏هاي انقلاب، قرار بر اين شد كه سران ارتش رژيم پهلوي، دست به كودتا زده و با به دست گرفتن قدرت، انقلاب مردمي را سركوب سازند. از اين رو از ساعت چهار بعدازظهر روز 21 بهمن 57، حكومت نظامي اعلام شد. پس از اعلان حكومت نظامي، حضرت امام خميني(ره) اعلام كرد كه مردم به حكومت نظامي اعتنايي نكنند. مردم نيز همچنان به يورش خود به مراكز دولتي و نظامي و انتظامي ادامه دادند و تقريباً تمام اين مراكز با اندك درگيري و مقاومت، تسخير شد و به دست مردم افتاد. اين درگيري‏ها در روز بعد نيز به شدت ادامه يافت و در اين روز هزاران زن و مرد و پير و جوان، هريك به اندازه توان خود براي سرنگوني نهايي رژيم ظلم و جور، كوشش كردند. آنها با سنگربندي در خيابان‏ها، سينه سپركردن در برابر تانك‏ها و با فداكاري و جانفشاني، انقلاب را به پيروزي رساندند. نه فقط در تهران، بلكه در تمامي شهرهاي ايران، درگيري مردم با بقاياي رژيم شاه جريان داشت. هنگامي كه خبر حركت نيروهاي نظامي از شهرهاي مختلف ايران به سمت تهران براي سركوب قيام مردم پخش شد، مردم شهرهاي مسير به درگيري با نيروهاي نظامي پرداختند و با بستن راه، مانع حركت آنها به سمت تهران شدند. برخي از فرماندهان رده بالاي ارتش در اين درگيري‏ها به دست مردم كشته شدند تا سرانجام، ارتش، بي‏طرفي خود را اعلام كرد. سرانجام روز سرنوشت فرارسيد و در 22 بهمن 1357، نظام پوسيده ستمشاهي فروريخت و ريشه‏هاي فاسد دودمان سياه پهلوي از اين كشور اسلامي، كنده شد. مبارزه پانزده ساله ملت مسلمان ايران به رهبري امام خميني(ره) به ثمر رسيد و با سرنگوني نظام 2500 شاهنشاهي، انقلاب شكوهمند اسلامي ايران پيروز گرديد.

عمليات كوچك فتح 4 توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامي (1365ش)

مرحله اول عمليات پارتيزاني فتح 4 در بامداد بيست و دوم بهمن 1365 با رمز مبارك "يااللَّه" آغاز شد. در اين عمليات نيروهاي ويژه سپاه پاسداران به همراه تعدادي از كردهاي مخالف رژيم بعث، پس از ده‏ها كيلومتر پياده‏روي و عبور از كوهستان‏هاي صعب‏العبور، خود را به منطقه عملياتي اربيل عراق رسانده و تاسيسات اقتصادي و نظامي عراق را در اين منطقه كوبيدند. رزمندگان اسلام در ادامه اين عمليات علاوه بر انهدام تاسيسات چند شهر اطراف و يك گردان دشمن، موفق شدند خود را به پادگان رواندوز رسانده و آن را با تمام امكانات موجودش به آتش بكشند. در مرحله دوم عمليات فتح 4، نيروهاي اسلام پس از عبور از كوهستان‏هاي مرتفع در عمق 70 كيلومتري خاك عراق، با شليك بي امان موشك‏هاي آرپي‏جي، تعداد زيادي از تانك‏ها و نفربرهاي دشمن را به آتش كشيدند. در نهايت، اين عمليات با انهدام چندين واحد نظامي، اقتصادي، دولتي، امنيتي و موتوري دشمن و كشته و زخمي شدن بيش از 1100 نفر از نيروهاي بعث پايان يافت.

وفات "ابن سرّاج" اديب، شاعر و فقيه مالكي در اندلس(508 ق)

(ابن سرّاج) اديب، شاعر و فقيه مالكي در خانواده‏اي اهل دانش و فضل در عصر ملوك الطوائف اندلس متولد شد. دانش‏اندوزي خود را نزد جد و پدرش كه بزرگ اندلس به شمار مي‏رفتند، آغاز كرد. در پي فوت پدر، ابن سرّاج كه به استادي در علم نحو شهرت داشت، به تدريس پرداخت.

آغاز حكومت امپراتوري و سلطنت اولين امپراتور ژاپن (660 ق.م)

در 11فوريه 660 ق . م اولين امپراتور ژاپن به نام "يى مو" به تخت سلطنت نشست. به اين ترتيب، قديمي‏ترين و ماندگارترين نظام سلطنتي در جهان كه هنوز ادامه دارد، آغاز شد. اين نظام در طول زمان، دستخوش دگرگوني‏هاي فراوان شده است و امروزه، امپراتور در كشور ژاپن، مقامي تشريفاتي است و قدرت اصلي در دست نخست وزير است. با اين حال، ژاپني‏ها روز آغاز سلطنت در اين كشور را عيد ملي مي‏نامند و همه ساله اين روز را جشن مي‏گيرند.

تولد "توماس آلوا اديسون" مخترع نابغه امريكايي (1847م)

توماس آلوا اديسون مخترع معروف امريكايى در 11 فوريه 1847م در ايالت اوهايو در امريكا به دنيا آمد. وي تنها سه ماه براي تحصيل به مدرسه رفت و از آن پس، تحت تربيت مادرش قرار گرفت. اديسون از كودكي به آزمايش و تحقيق علاقه فراوان داشت به طوري كه در جواني در واگن كوچكي، آزمايشگاه خود را داير كرد و در آن‏جا دست به انتشار روزنامه زد. وي در 17 سالگي تلگراف دوسره را اختراع كرد كه بدان وسيله مي‏توان روي يك سيم، از دو طرف مخابره كرد. از آن پس همه وقت خود را صرف آزمايش كرد و از سال 1886م كارخانه و آزمايشگاهي در منزل خود برپا نمود كه چهل و پنج سالِ باقي عمر را در آن‏جا به كار و تفكر و اختراع پرداخت. اديسون مردي پركار و كم‏خواب بود و چون از كار روزانه فارغ مي‏شد، مطالعات علمي خود را درباره برق دنبال مي‏كرد. او اختراعات فراواني به ثبت رساند اما مهم‏ترين اختراع اديسون، چراغ برق بود. وي در اين راه هرگز نااميد نشد و سرانجام پس از ده هزار بارآزمايش براي ذخيره برق در باتري، به نتيجه مطلوب رسيد. از ديگر اختراعات وي، ميكروفون، ضبط صوت، گرامافون، لامپ الكتريكي نور سفيد، دينام برقي، لوكوموتيو برقي، دستگاه انتقال برق، فيلم و دوربين فيلم‏برداري، و دستگاه ذخيره برق و قابل ذكرند. اديسون علاوه بر آن، اختراعات ديگران هم‏چون تلفن، ماشين تحرير، سينما و ژنراتورهاي برقي را نيز تكميل كرد. از اين مخترع شهير كه در اواخر عمر از ناشنوايي در رنج بود، بيش از 1300 اختراع به ثبت رسيده كه موارد ثبت نشده، بيشتر است. وي سرانجام در 18 اكتبر 1931م در 84 سالگي درگذشت.

درگذشت "رِنِه دكارْتْ" فيلسوف و رياضي‏دان معروف فرانسوي (1650م)

رِنِه دكارْتْ فيلسوف شهير فرانسوي در 31 مارس 1596م، در فرانسه به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي، به فراگيري علوم رياضي و طب مشغول شد و پس از چندي وارد خدمت نظام گرديد. دكارت به زودي از زندگي نظامي خسته شد و در 24 سالگي آن را رها نمود. وي در اين زمان تصميم گرفت كه در زندگي هيچ سؤالي را بي‏جواب نگذارد و درباره مسائل، تفكر كند. از اين رو به رياضيات و هندسه روي آورد و توانست قانون انكسار يا شكست نور را كشف كند. دكارت سپس خود را وقف مطالعه در فلسفه كرد. از كشوري به كشور ديگر رفت، كتاب‏ها خواند و يادداشت‏هاي بسيار برداشت تا آنكه در سي و سه سالگي در هلند رحل اقامت افكند. كارهاي علمي دكارت از اين هنگام آغاز شد. وي در ابتدا رساله فلسفي جهان را نگاشت ولي چون پس از اتمام آن، از محكوميت گاليله در ايتاليا اطلاع يافت، احتياط كرد و از نشر آن احتراز نمود. اما آن‏چه نخست سبب شهرت وي گرديد مجموعه رساله‏هايى مشتمل بر تفكرات فلسفي بود. فلسفه او سيري بود از شك كامل به ايمان كامل؛ هرچند در اين ميان، نوعي رياضيات عمومي به وجود آورد كه حساب و جبر و هندسه در آن داراي نقش بيشتري باشند. دكارت معلوماتي را علم مي‏دانست كه مبرهن و يقيني باشند و به همين دليل، رياضيات را نمونه كامل علم مي‏شمرد و مي‏خواست روش رياضيات را در همه رشته‏هاي علوم انساني به كار بَرد. از اين روست كه روش‏شناسي دكارت كه وجهه اصلي فلسفه اوست، ناشي از همين انديشه مي‏باشد. وي در انديشه برپايى انقلاب بود، اما براي ايمان قصري ساخت كه مصالح آن را شك و ترديد تشكيل مي‏داد. دكارت بر اين عقيده بود كه فرد براي وصول به حقيقت، بايد يك‏بار در زندگي، خويشتن را از همه عقايدي كه پذيرفته است خلاص كند و از نو و از اساس، همه دستگاه‏هاي معارف خود را بنيان نهد. از اين جهت دكارت روش فلاسفه نقلي را به يك‏سو نهاد و بنا را بر اين نهاد كه درهمه چيز شك كند. وي معتقد بود كه هيچ چيز را نبايد واقعيت دانست مگر آن كه به اثبات برسد. بايد از دروازه شك وارد شد. بنابراين مي‏گفت: يك چيز هست كه نمي‏توان در آن شك كرد و آن اين است كه شك مي‏كنم. چون شك مي‏كنم، فكر دارم و مي‏انديشم، و چون مي‏انديشم، پس هستم. وي هم‏چنين اعتقاد داشت كه هر چه را عقلِ روشن و متمايز دريابد، حق است. سپس به وجود مي‏پردازد و مي‏گويد: چون خدا كامل است، بنابراين منشاء همه كمالاتي است كه تصوري از آنها دارم و از سوي ديگر آن‏چه را كامل است مي‏توان به خدا نسبت داد. ذهنْ متفكر را فريب نمي‏دهد، پس تصورات روشن و متمايزي كه خداوند در ذهن ما نهاده است حق است. تأثير دكارت در فلسفه بيش از حد است و اغلب، او را پدر فلسفه جديد مي‏خوانند، ولي در سال‏هاي اخير، بعضي از محققين با ارائه دلايلي، اهميت او را مورد ترديد قرار داده‏اند. رنه دكارت سرانجام در 11 فوريه 1650م در 54 سالگي در استكهلم سوئد درگذشت.